EEN HANS EN GRIETJE HUISJE - A FAIRYTALE COTTAGE

Tijdens onze vakantie in Norfolk verbleven we aan de rand van het pittoreske dorpje Heydon. 

Heydon is een van de weinige particuliere dorpen in Groot Brittanië. Als gevolg hiervan is er geen enkel gebouw bijgekomen sinds the put werd gebouwd ter herinnering aan het Jubileum van Koningin Victoria in 1887.

In 1971 is Heydon benoemd tot Norfolk´s eerste Village Conservation Area en is twee keer eerste geworden in de ´Best Kept Village´ competitie. Ondanks dat er minder dan 100 inwoners zijn, is er een Pub, Tea Room, kapper en bakker. 

Op Heydon Hall en het dorp hebben vele televisie producties en films plaatsgevonden. 

During our holiday in Norfolk we stayed on the outskirts of the picturesque village of Heydon. Heydon is one of less than a dozen privately owned villages in Great Britain. Consequently, there has not been any new building in the village since the well was constructed to commemorate the Jubilee of Queen Victoria in 1887.

Heydon was created Norfolk´s first Village Conservation Area in 1971 and has won the Best Kept Village competition twice. Despite having only about 100 inhabitants Heydon has its own Pub, Tea room, Hairdresser and Baker.

Heydon Hall and the village have been the setting for numerous television productions and films. Some of the best known being The Go Between, The Peppermint Pig, The Woman in White, Vanity Fair, Love on a Branch Line, The Moonstone and A Cock and Bull Story.

Het dorpje ligt aan een doodlopend weggetje. Als we de eerste dag aankomen op zoek naar onze gehuurde cottage, zien we rechts van ons de kerk en de gemeenschappelijke weide met daarop de put gebouwd ter herdenking aan het Jubileum van Koningin Victoria met op de achtergrond enkele rijtjes oude huizen.

The village is situated on a dead end road. When we arrive the first day looking for our rented cottage, we see on the right the church and the common with the well, built for the Jubileum of Queen Victoria with on the back a few rows of old houses.

Aan de linkerkant zien we o.a. het theehuis en de pub.

On the left side i.a. the Tearoom and de Earle Arms Inn.

En hier eindigt de weg bij een poort die leidt naar het privé terrein van Heydon Hall. Het is de bedoeling dat wij door de poort gaan.  Als je rechtdoor rijdt kom je bij de Hall, maar wij moeten direct linksaf als we door de poort zijn, over een pad van 400 meter naar Laundry Cottage.

And here finishes the road at a gate. This gate is one of the 4 entrances to the private park of Heydon Hall. It is the intention that we are driving through the gate. Straight on you arrive at the Hall, but we have to go to the left, there is a path of 400 meters to Laundry Cottage.

- Heydon Hall -

Deze kant op naar ons huisje.

This way to our cottage.

Langzaam rijdend komen we om de hoek en zien dit.......

Slowly driving we come round the corner and see this........

Ons sprookjes huisje in het bos. Waarom met z'n tweeën zo ver van de bewoonde wereld? Toen we dit reserveeerde, leefde Snarf nog. Wij stelden heel ons leven in op onze 'kleine prins', haha, een border collie die zijn poot maar op hoefde te steken en hij kreeg zijn zin. Wij zochten altijd vakanties uit waar hij los kon en mocht lopen. Hij zou het hier prima naar zijn zin gehad hebben, helaas.... Wij houden zelf ook echter veel van de natuur, dus zo'n probleem was het niet en van hieruit konden we alle hoogtepunten, vooral tuinen, van Norfolk bezoeken.

Our fairytale cottage in the wood. Why so far from the civilized world? When we booked this cottage, Snarf was still alive. We set our whole life on our 'little prince', lol, a border collie who raised his paw and got what he wanted. We always searched for holidays where he was allowed to walk off leash. He should have loved this place, but so sad..... Fortunately we love to be outside enjoying nature, far from the madding crowd.  No problem so far and from this base we could visit all highlights of Norfolk, especially gardens.

Yes, there were roses too.

 

En op het muurtje rond het huis groeide de muurleeuwenbek (Cymbalaria muralis).

And on the wall around the house was growing Cymbalaria Muralis, Kenilworth Ivy.

Binnen is het ook gezellig. Tot 1950 heeft hier een jachtopziener gewoond. Daarna stond het een tijd leeg. Sinds 1985 verhuurt de familie van Heydon Hall het als vakantiehuis.

Inside it's cosy and shabby chique. Till 1950 the gamekeeper lived here. Since 1985 the owners of Heydon Hall rent it as holiday cottage.

Door het keukenraam zagen we deze grijze eekhoorn op weg naar het vogelvoer. Konijnen waren er ook genoeg, dacht eerst dat we ze in de kofferbak van thuis meegebracht hadden, haha.  's Nachts hoorden we de uilen en eenmaal kwam er een ree langs het keukenraam gewandeld.

Through the kitchen window we saw this grey squirrel on his way to the birdfeeder. There were lots of bunnies too, first I thought we brought them with us in the boot of the car, lol.  At night we heard the owls and once a deer walked along the window.

In het park liep de Gunnera uit aan de waterkant en graasden de koeien onder de kastanjes.

In the park Gunneras were sprouting on the waterside and cows were grazing under the old chestnut trees.

Heydon Hall werd in 1582 gebouwd door Henry Dynne. Tegelijkertijd bouwde de Bulwer familie Dalling Hall in het nabij gelegen Wood Dalling.  Het landgoed Heydon werd in 1640 gekocht door Erasmus Earle, een oude familie uit Salle.

In 1756 trouwde William Wiggett Bulwer uit Wood Dalling met Mary Earle, de erfgename van Heydon, zodoende werden de landgoederen samengevoegd. Heydon Hall is sinds 1640 altijd in de Earle, Bulwer en Bulwer Long familie gebleven.

Aan de Oost kant van het huis werden door William Earle Bulwer in 1797 toevoegingen gebouwd en tussen 1820 en 1860 werd er aanzienlijk meer uitgebreid door William Earle Lytton Bulwer.

In 1972 was het huis zo vervallen dat het gesloopt moest worden of gerenoveerd. De meeste van de 19de eeuwse uitbreidingen werden neergehaald tijdens de uitgebreide restauratie en het gebouw is teruggebracht tot zijn Elizabethaanse afmetingen.  Het huis werd in 1975 opnieuw bewoond door de huidige eigenaars, the Bulwer Long familie.

Heydon Hall was built in 1582 by Henry Dynne. At the sme time the Bulwer family built dalling Hall in nearby Wood Dalling. The Heydon Estate was purchased in 1640 by Erasmus Earle, an ancient family from Salle.

In 1756 William Wiggett Bulwer of Wood Dalling married Mary Earle, the heiress to Heydon, and the Estates were thus united. Heydon Hall has remained in the Earle, Bulwer and Bulwer Long family since 1640.

Additions were made to the East end of the house in 1797 by William Earle Bulwer and considerably more additions were mde by William Earle Lytton Bulwer between 1820 and 1860.

By 1972 the house was in such disrepair that it had to be demolished or renovated. Most of the 19th century additions were taken down during extensive restoration and the building has been restored to its Elizabethan propotions. The house was re-occupied by the present owners, the Bulwer Long family, in 1975.

Uitzicht op de kerktoren die buiten de muur van het landgoed staat.

View on the church tower outside the wall of the estate.

De wandelingen over de landerijen behorende bij de boerderijen van Heydon Hall waren mooi, maar toch vreemd en minder leuk dan met Snarf erbij.

The walks on the land belonging to the farms of Heydon Hall were pretty, but yet strange and less fun than with our Snarf.

Olivier Cromwell was een veelvuldig bezoeker aan Heydon. Men zegt dat hij in de eikenboom voor de cottage in het park is geklommen toen hij achterna gezeten werd door een stier. Deze boom staat nu bekend als de Cromwell eik.  Het is niet de eik op de foto hierboven, geloof ik.

Oliver Cromwell was a frequent visitor to Heydon. He is reputed to have climbed the Oak tree in front of the cottage in Heydon Park when chased by a bull! This tree is now known as Cromwell's Oak. It is not the Oak on above photo, I believe.

De put en de kerk - The well and the church.

Natuurlijk bezochten we de tea room en de Earle Arms, waar ze prima maaltijden serveerden.

Of course we visited the tea room and the Earle Arms, where good food was served.

Centranthus ruber on the walls.

We visited the church.

De kerk van Heydon is een prachtig voorbeeld van een ouder gebouw dat werd 'gemoderniseerd' in de Perpendicular stijl in de tweede helft van de 15de eeuw, ongeveer 1470.

De muren werden verhoogd en een lichtbeuk met grote ramen voor extra licht werd geïnstalleerd. Er werden echter twee oude ronde ramen behouden.

Het koor werd ook hoger gemaakt en kreeg grotere loodrechte ramen. Enkele van de oudere versierde ramen zijn aan de andere kant van het schip gebleven.

De massieve maar elegante toren werd ook in deze tijd gebouwd, toen de Rozenoorlogen op hun hoogtepunt waren en de politieke situatie erg in de war was.

De preekstoel, het doopvont, de kerkbanken en het doksaal zijn allemaal interessant, maar de muurschilderingen zijn het meest bijzonder. Gewitkalkt eeuwen geleden, half uitgewist door gedenkplaten jaren later aangebracht, en niet ontdekt tot 1970 toen de muur werd schoongemaakt.

The Church of Heydon is a splendid example of an older building in the new Perpendicular style in the late 15th century, about the year 1470.

The walls ere raised in height and a çlerestory', with tall windows for extra light, was installed.
However, two of the old round windows were left.

the chancel was also made higher and given larger Perpendicular windows. Some of the older decorated windows remain at the other end of the nave.

The massive yet elegant tower was also built at this time, about 1470, when the Wars of the Roses were at their height and the political situation very confused.

The 'wineglass'pulpit, the font, the box pew with a door and the rood screen are all interesting; but even more so are the wall paintings, whitewashed over centuries ago, half obliterated by memorial plaques years later and not revealed until 1970 when the wall was cleaned.

Zie je hem zitten, de kerkuil, het allerleukste van de kerk. Het is echter een opgezette, hij blijft daar eeuwig op de kerkgangers neerkijken.

Do you see him, the barn owl, the funniest thing of the church. However, it is a stuffed one, he stays there forever, looking down on the churchgoers.

Dit was in het kort het verhaal van Heydon en Laundry Cottage, een plek om tot rust te komen, wel een beetje erg rustig zonder hond, maar ook een heerlijke uitvalsbasis om steden als Norwich en Cambridge te bezoeken, naar zee te gaan, antiekwinkeltjes en tweedehands boekenwinkeltjes te bezoeken en natuurlijk tuinen, waarover een volgende keer meer.
Maar mijn eerstvolgende post zal over onze eigen tuin gaan, want het wordt nu op zijn mooist!

This was a brief story of Heydon and Laundry Cottage, a place to unwind, a bit too quiet without our dog, but also a wonderful base to visit cities like Norwich and Cambridge, to go to the sea, to visit antique shops and second hand bookshops and of course gardens, about which more in the near future.
But next post I shall show you our own garden, because it is now at its best!