De Tropaeolum majus, bij ons Oost-Indische Kers genoemd, is zo'n gemakkelijke, gewone eenjarige plant dat deze in mijn blog tot nu toe over het hoofd is gezien. Het is ook geen echte favoriet van mij, ze staan er gewoon, elk jaar weer, meestal op onverwachte plekken in de tuin. Er is een tijd geweest dat ik deze vrolijke bloeier zaaide, alle soorten en kleuren heb ik wel eens uitgeprobeerd, de meest gangbare zijn overgebleven. Er zijn altijd wel enkele, of soms zelfs vele, van de kapucijnerachtige zaden die in het voorjaar weer vanzelf ergens opkomen.
Toen ik mijn tuin nog keurig op kleur hield, versierde ik de composthoop met Oost-Indische kers. Op een dag kwam mijn zus op bezoek en liep met uitgestrekte hand naar de weelderig groeiende en bloeiende Oost-Indische kers op de composthoop: "Ha, lekker, Oost-Indische kers, goed tegen keelpijn", en hap naar binnen ging een knaloranje bloem. Het was nog in het begin van mijn tuincarrière en ik wist nauwelijks iets van eetbare bloemen, waarschuwde haar geschrokken want ik had de planten juist een week er voor gespoten tegen zwarte luis....... Lekker gezond, nee dus. Je begrijpt dit is al lang geleden, het komt nu zelfs niet meer in me op om tegen luizen te spuiten. Ik heb wel een goede tip voor als je een moestuin hebt: zaai wat Oost-Indische kers langs de koolplanten, deze trekken niet alleen bladluizen aan maar ook de rups van het koolwitje.
Toen Columbus in Amerika terecht kwam i.p.v. Indonesië, noemde hij de lokale bevolking Indianen. Het opvallende bloemetje kreeg aandacht en werd toen Indiaanse kers genoemd. In het Andesgebied kent men deze bloemen echter al 8000 jaar, in Peru gebruiken ze het als wond(er)middel.
In de 16de eeuw verscheen de plant in onze landen aan de overkant van de Oceaan.
Linnaeus noemde de Oost-Indische kers Tropaeolum dat afgeleid is van het Latijnse woord 'tropaeum', wat een overwinningsgedenkteken is, bestaande uit buitgemaakte wapens die in een boom hangen. Volgens Linnaeus stelden de bladeren de schilden voor en de bloemen de met bloed besmeurde helmen. Linnaeus had volgens mij wel een grote fantasie.
Hier wordt het blad van de Oost-Indische kers soms met een paraplu vergeleken omdat de druppels van de ochtenddauw als schitterende parels op de bladeren blijven liggen totdat de zon ze opdroogt.
The Tropaeolum majus or Nasturtium is such an easy, common annual plant that until now I overlooked it to write about in my blog. Moreover it's not a real favorite of mine, they are just there, each year again, often in unexpected places in the garden. There was a time that I sowed this cheerful bloomer, I tried all cultivars and colours, the most common ones have remained. There are always a few or sometimes even many of the caper like seeds germinating somewhere in the garden in spring.
When my garden was still neatly with matching colours I decorated the compostheap with Nasturtiums. One day my sister came to visit and she walked with an outstretched hand to the lush growing and thriving Nasturtiums on the compost heap: "Ah, delicious, Nasturtiums, so good against a sore throat", she said and snap, a bright orange flower went into her mouth. It only was in the beginning of my garden career and I hardly knew something about edible flowers, alarmed I warned her that I just sprayed against black aphids the week before........ Tasty and healthy, nope. You understand this is already a long time ago, I no longer spray against aphids. When you have a vegetable plot I have a good tip: sow Nasturtiums next to the cabbages, they not only attract the aphids but also the caterpillars of the Cabbage whites.
When Columbus arrived in America instead of Indonesia, he called the locals Indians. The striking flowers got the attention and were called Indian cherries. However, in the Andean region they know these flowers already for 8000 years, in Peru they use Nasturtiums as a wound and wonder remedy.
In the 16th century the plant appeared in our regions across the Ocean.
Linnaeus named the Nasturtium Tropaeolum, derived from the Latin word 'tropaeum', which is a victory memorial consisting of captured weapons hanging in a tree. According to Linnaeus the leaves are for shields and the flowers the blood-stained helmets. I think Linnaeus had a big imagination.
Here the foliage of the Nasturtiums are sometimes compared with umbrellas because the drops of morningdew remain as lustrous pearls on the leaves until the sun dries them.
Natuurlijk kun je de bloemen gebruiken als versiering in een vaasje of iets dergelijks, maar is het niet leuk om ze ook eens op het menu te zetten. Alles van de Oost-Indische kers is eetbaar, van bloemen tot bladeren en verse zaden.
De blaadjes, bloemen en zaden hebben een vrij scherpe smaak, als tuinkers of mosterd. De licht gekleurde bloemen hebben een iets zachtere smaak.
In deze moderne tijd worden de bloemen al regelmatig op en in salades gezien, niet alleen mooi maar ook lekker.
De zaden kunnen worden ingemaakt als kappertjes. Om deze nep-kappertjes te maken, pluk je de groene, nog niet rijpe zaden. Strooi er wat zout op en laat ze een nachtje staan. De volgende dag droog deppen en in een jampotje met een paar jeneverbessen, takje tijm en laurierblaadje doen en dragon- of wijnazijn er overheen gieten. Dit laat je minstens een maand staan. Daarna zijn deze Oost-Indische kers kappertjes een culinaire delicatesse door de sla.
Of course you can use the flowers as decoration in a vase or something like that, but should not it be pretty to put them on the menu too. All parts of the Nasturtium are edible, from flowers to leaves and fresh seeds.
The leaves, flowers and seeds have a rather sharp flavor, like cress or mustard. The pale colored flowers have a slightly milder flavor.
In these modern times flowers are regularly seen on and in salads, not only nice but also tasty.
The seeds can be preserved as capers. To make these fake capers, you pick the green not yet ripe seeds. Sprinkle them with some salt and leave them for a night. Next day pat dry and put in a jar with some junipers, sprig of thyme and bay leaf, finally pour tarragon or wine vinegar over the capers and leave the closed jar at least a month in the cupboard. Then these Nasturtium capers will be a culinary delicacy in a salad.
Deze beschuitbus en het ontbijtkoekblik zijn oud en kreeg ik van mijn moeder. Ze hebben afbeeldingen van Oost-Indische kers. Voor deze gelegenheid mochten ze even uit de voorraadkast komen om zich te tonen bij de echte bloemen, ontbijtkoek en een beker thee.
These rusk and gingerbread tins are vintage, I got them from my mother. They have prints of Nasturtiums. For this occasion they came out the pantry to show them together with real Nasturtiums, gingerbread and tea......
......for the Headgardener, lol that's me!
Afgelopen dinsdag, een zeer warme dag, belde 's morgens dochter M. dat ze langs zou komen, zo leuk want ze is meestal op zee. Na even nadenken kwam ik op een idee, ik had ergens een recept gezien voor Oost-Indische kers hapjes, dus even zoeken of ik de ingrediënten in huis had. Dat viel mee, gelukkig hoefde ik niet naar de winkels in het dorp en kon ik direct aan de slag, snel en gemakkelijk.
Borrelhapjes, 8 stuks
185 gram roomkaas
4 eetlepels gehakt blad van kruiden, bijv. munt/basilicum/citroenverbena.
3 fijn gesneden zongedroogde tomaatjes
1 eetlepel kappertjes, fijn gesneden.
8 grote bladeren en 8 mooie bloemen van de Oost-Indische kers.
Alle ingrediënten mengen, vul de blaadjes, rol ze op en zet vast met bloem en prikkertje.
Op laten stijven in koelkast.
Last Tuesday, on a very hot day with temperatures upto 30 degr. Celsius, daughter M. called to come by, such fun because she is most of the time working at sea. After thinking a moment I got an idea, I had seen a recipe for a Nasturtium appetizer but I was wondering if I had all the ingredients in my kitchen. Fortunately everything was there so no run to the village shops needed. I immediately started preparing these quick and easy appetizers.
Recipe for 8 pieces
185 gram cream cheese
4 tablespoons chopped leaves of herbs, e.g. mint/basil/lemon verbena
3 chopped sundried tomatoes
1 tablespoon capers, finely chopped
8 big leaves and 8 nice flowers of the Nasturtium.
Mix all ingredients, fill the leaves, roll them up and secure them with a flower and coctail stick.
Put them in the fridge for a while to stiffen.
Dit was natuurlijk niet voldoende voor een lichte lunch op deze mooie dag. Om in de vrolijke Oost-Indische kers sfeer te blijven maakte ik nog snel even kleurige, fleurige Tropaeolum boter. Gewoon roomboter mengen met fijngehakte bloemen. Kon ik ook eindelijk het leuke botervlootje gebruiken wat ik kortgeleden op een rommelmarkt had gevonden voor 1 Euro.
Of course this was not sufficient for a light lunch on a nice but hot day. To remain in the pleasant Nasturtium atmosphere I made quickly a colourful, flowerful Tropaeolum butter. Just dairy butter with finely shopped flowers. At least I could use that pretty little butter bowl I found not long ago on a fleamarket for only 1 Euro.
Toen ze kwam zette ik mijn 'tuinspecialiteiten' op tafel, inclusief de zelfgemaakte vlierbloesemlimonade (op haar verzoek) en hadden we weer een genoeglijke kletsdag.
Of mijn Oost-Indische kers hapje in de smaak viel, is te betwijfelen als je de foto's zo ziet.....het plezier was er echter niet minder om.
When she had arrived I put my 'garden specialties' on the table, including the homemade Elderflower lemonade (at her request) and together we enjoyed a delightful chatter and rattle day.
When I watch the photos I doubt if my Nasturtium appetizer was a success.....however, the fun was not less.
