zaterdag 30 april 2016
IN THE SPOTLIGHTS: AKEBIA QUINATA AND PLEIONE TANGARIRO.
Deze week zet ik de Akebia quinata eens in de schijnwerpers. Deze niet zo alledaagse klimplant bloeit nu volop in de tuin. Eerder stond deze klimplant bij de pergola, maar sinds die tijdens een herfststorm is ingestort, heeft deze Akebia zich met haar ranken in en rondom een oude heesterroos genesteld.
Akebia's komen in het wild voor in China, Japan en Korea. Het is een snelle groeier en de ranken winden zich graag om elkaar heen waardoor een woeste wirwar van twijgen ontstaat. Natuurlijk kun je dit voorkomen door ze direct in goede banen te leiden, maar die netheid daar ontbreekt het mij nu juist aan. Ik houd wel van een beetje wildernis, kunst is om het niet te ver te laten komen, bijvoorbeeld wanneer de Akebia de baas over de roos gaat spelen, zal ik wel ingrijpen.
This week I put the Akebia quinata in the spotlights. This not so ordinary climber is in full bloom now in the garden. In the past this climber was growing over the pergola, but since that collapsed during an autumn storm, this Akebia has its tendrils nestled in and around an old shrub rose.
Akebias are native to Japan, China and Korea. It is a wild grower and the tendrils like winding around each other, creating a wild tangle of twigs. Of course I can avoid this by training them directly in the right direction, but I just have a lack of that kind of tidyness. I like a bit of a wilderness, trick is not to let it get too far, for instance, if the Akebia will be mastering the rose, I certainly shall intervene.
Er zijn twee soorten Akebia's, de Akebia quinata en de Akebia trifoliata, en daarvan zijn weer enkele cultivars in cultuur. In onze tuin staat dus de Akebia quinata met mooie handvormige vijfdelige bladeren. Tijdens, en soms voor, de bladontwikkeling verschijnen de bloemen die een lichte vanillegeur verspreiden. In eenzelfde tros zie je mannelijke en vrouwelijke bloemen, het is nl. een éénslachtige plant. De vrouwelijke bloemen zijn donkerrood tot paars, de mannelijke bloemen zijn lichtroze en iets kleiner.
Als de zomer warm en zonnig is worden de bloemen gevolgd door worstvormige vruchten, die een purperblauwe kleur hebben. In mijn plant heb ik deze vruchten maar één jaar gezien. De Akebia quinata wordt daarom hier ook wel schijnaugurk genoemd en in Amerika is de klimmer bekend als 'chocolate vine'.
There are two varieties, the Akebia quinata and the Akebia trifoliata, and of course some cultivars are grown. In our garden we have the Akebia quinata with pretty handshaped five-part leaves. During, and sometimes before developing new foliage, flowers appear which spread a hint of vanilla scent. In one cluster are male and female flowers, it's a unisexual plant. The female flowers are dark red to purple, the male flowers are pale pink and slightly smaller.
When we have a warm and sunny summer flowers are followed by sausage shaped fruits with a purple blue colour. In my plant I only once saw fruits. In our country this climber is also called 'schijnaugurk' and in America this climber is known as 'chocolate vine'.
Dan gaan we nu naar een heel ander verhaal. Vorig jaar, op een zondag kwam oudste dochter M. 's avonds bij ons eten nadat ze met de wandelclub een lange wandeling in Gelderland gemaakt had.
Onderweg kwamen ze langs kwekerij De Boschhoeve en hoewel gesloten op zondag, kon je wel plantjes kopen en het geld in een kistje doen. Zij zag daar iets bijzonders voor me en kocht het, waarna ze het kleine plantje voorzichtig het hele eind meegebracht heeft, lopend en in de trein.
Ik vond het natuurlijk leuk en heel lief, maar dacht ook, help, wat is dit nu weer voor een moeilijk geval.
Het was een Pleione tongariro, een aardorchidee.
Then we go to a quite different story. Last year, eldest daughter M. came to have dinner with us on a Sunday evening after a long walk with the walking club in Gelderland. On the way they passed a nursery, De Boschhoeve, and however closed on Sundays, you could buy plants and put the money in a box. She saw something special for me and bought it, then she brought the tiny plant, first walking and then by train. Of course it was very nice and sweet of her, but I also thought, help, this will be a challenging case.
It was a Pleione tongariro, an earth orchid.
Natuurlijk direct opgezocht wat ik hier mee aan moest. Het is een dwerg orchideetje uit Tibet. Ze houdt van een half zonnig/warm beschut plekje en moet vorstvrij overwinteren. De bloeitijd is april/mei. Hoewel je ze in de tuin kunt planten is het handiger om ze als potplant te houden. Als je ze goed verzorgt, d.w.z. droog houden in de winter en voorzichtig beginnen met nevelen en/of water geven in het voorjaar, zal ze je belonen met wonderschone bloemen. Na de bloei af en toe een beetje mest en meer water tot de herfst, dan zul je zien dat ze zich verbazingwekkend snel vermenigvuldigen. Doordat ze eigenlijk maar even mooi zijn tijdens de bloei, worden deze op zich gemakkelijke orchideetjes, vaak na de bloei vergeten en tja, daar houden ze natuurlijk niet van.
Zet potten of schalen vooral niet op de grond, maar op een rek of etagère dat vormt een barrière tegen pissebedden en slakken.
Deze week ontdekte ik tot mijn verrassing in de kas een bloem en meer knoppen in mijn Pleione tongariro, dus kreeg deze aardorchidee even een prominente plek op een tafeltje. Vanmorgen waren er zelfs al twee bloemen open. Dat zijn de leuke dingen voor een tuinvrouw!
Of course I searched immediately for information how to treat this plant. It is a dwarf orchid from Tibet. She loves a half sunny/warm sheltered spot and in winter a frostfree place. Flowering time is April/May. Although you can put this plant in the garden it's more handy to keep it in a pot. If you take good care, i.e. keep them dry in winter and begin carefully misting and watering in spring, the orchid will reward you with beautiful flowers. After flowering now and then a little gift of fertilizer and more water until autumn, then you will see they multiply amazingly fast. Because they really only are beautiful during flowering, these easy growing orchids are often neglected and yes, that is what they don't like. Put pots or dishes with these earth orchids especially not on the ground, but on a rack or etagere, which forms a barrier against pill bugs and snails.
This week to my great surprise I discovered in my greenhouse one Pleione tongariro flower and more buds, so this wonderful earth orchid got a prominent spot on a high table. This morning there were even two flowers. Those are the fun things for a woman gardener!
zondag 24 april 2016
GEDACHTEN UIT MIJN 'TUIN'-STOEL - THOUGHTS FROM MY 'GARDEN' SEAT.
Afgelopen week had ik totaal geen fut om achter de computer te gaan zitten. Even op de iPad bij de koffie of de lunch, dat was het wel. Het waren prachtige dagen waarop ik nauwelijks wist waar te beginnen, er is zoveel te doen en te genieten buiten in de tuin, maar ook binnen. Terwijl ik het liefst buiten bezig ben, had ik last van schoonmaakkriebels. Vooral beneden waar we de hele winter houtkachel stoken, is het geen overbodige luxe om eens grondig met sop in de weer te gaan. Maar de zon lokte me telkens weer naar buiten. Resultaat: er is overal werk in uitvoering, het zal goedkomen al duurt het wel even. Natuurlijk maakte ik wel af en toe foto's tijdens mijn vroege ochtendrondes door de tuin.
Vrijdag dacht ik: "Nu moet ik nodig een blogpost maken", pffft 's avonds ontbrak het me aan energie, ja de jaren gaan tellen. Zaterdagmiddag om te beginnen foto's gesorteerd, daarna even gekeken waar ik de voorbije jaren in april over schreef. Dat had ik dus niet moeten doen, in grote lijnen ging het elk jaar over hetzelfde. Van 2012 tot nu elk jaar over dezelfde bloemen en planten, over het tot leven komen van de natuur, de groei en de bloei van het voorjaar, zelfs de foto's waren nauwelijks anders.
Gedeprimeerd sloot ik de computer af, een volgende keer beter.
Vannacht alles even overdacht en zoals je ziet, ik ben er weer.
Last week I had no energy to sit down at the pc, just for a moment looking on my iPad during coffee- or lunchtime, that was it. We had some wonderful days on which I hardly knew where to start, so much to do and to enjoy outside in the garden as well as inside. While I prefer working outdoors, the house was calling, cleaning jitters fell upon me. Especially in our living where the woodstove burned all winter it was not a luxury to give it a good cleaning with soapy water. But the sun was luring me out again and again. Result: everywhere work in progress, anyway I will get ready, it only will take some time. Of course I took some photos during my early morning round in the garden.
Friday I thought: 'Now I have to make a blogpost', pffft in the evening I lacked the energy, yes years are counting. Saturday afternoon I sorted the photos, then I had a look at my blogposts of former years in April. I should not have done that, largely it was every year the same. From 2012 until this moment about the same flowers and plants, about new growth and so on, even the photos were almost the same. Depressed I closed the computer, next time better.
Last night, actually very early in the morning I thought it all over and see, I'm here again.
Ik maak mijn huis schoon, de kauwtjes maken, zoals zij al jaren in de duiventil doen, hun nest klaar.
I clean my house, the jackdaws make preparations for their nest in the dovecote.
Vorige jaren stoffeerden ze hun nest met paardenhaar, het paard, genaamd Grandioos, blijft er stoïcijns onder.
Former years they upholstered their nest with horsehair, the horse called Grandiose, remains stoically.
Dit jaar hadden ze een ander plan. In verband met de schoonmaak had ik de rode koeienhuid die normaal in de kamer ligt buiten op de veranda gehangen. Prompt begon een kauw er haren uit te trekken.......Wat is de gedachte hierachter: 'Dit is nog handiger, slechts 5 meter bij mijn nest vandaan, naar die paarden moet ik toch nog 10 meter vliegen....' Na de foto heb ik het 'kleed' toch maar snel weggehaald.
This year they had other plans. For spring cleaning I put the red cow-hide, normally as a carpet in the livingroom, outside on the porch. Promptly one of the crows began pulling out hairs....... What's the idea behind: 'This is even more convenient, only 5 meters from my nest, flying to those horsebacks is about 10 meters....'. After the photo I took the 'carpet' immediately inside, you understand.
Perenbomen bloeien wit, naar het gelijknamige boek van Gerbrand Bakker, een aanrader.
Dit is de Gieser Wildeman, F. is gek op stoofpeertjes in de winter. Kon het niet nalaten hier weer een foto van te maken, fenomenaal tegen de egaal blauwe lucht.
Pear trees blossom white, after the book written by Gerbrand Bakker, highly recommended.
This is the Gieser Wildeman, F. loves stewed pears in winter. I could not resist to make another photo, phenomenal against the plain blue sky.
Het ontluikende blad van de Acer pseudoplatanus 'Brilliantissimum' maakt me lyrisch.
The budding leaves of the Acer pseudoplatanus 'Brilliantissimum', make me lyrical.
Ach ik wilde deze keer minderen in foto's en in tekst, maar ik kan het weer niet laten, als ik eenmaal bezig ben, word ik vanzelf enthousiast.
Oh I wanted to reduce this time in photos and in text, but I cannot resist, when I have started I naturally get excited.
Dit ei vond ik in de border, ik stapte er bijna op. De eend kon haar ei niet meer houden totdat ze bij haar nest was, denk ik. Ik heb het op een buxus gelegd, de volgende dag was het weg. Rovers....
I almost stepped on this egg in the flowerborder. Probably the duck could not keep her egg until she reached her nest. I put the egg on a boxwood, next day it had gone. Raptors....
Mijn ontdekking in de composthoop.........
My discovery in the compost heap......
Zie je dit schattige kleintje? Vanmorgen zaten we aan het ontbijt in de serre en toen zag ik hem zitten, knabbelend aan de afgeknipte Nepeta. Er zijn er in elk geval drie en hun ouders, dat is vijf. 's Avonds voordat de zon ondergaat, eten ze gezamenlijk op het gazon, of beter gezegd het grasveld. De kleintjes zijn iets groter dan mijn hand. Als ik in de tuin bezig ben, hoor ik ze soms ritselen tussen de planten of zie ik er een wegrennen. Ze hebben ook al aan mijn uitgeplante Lathyrussen geknabbeld. F. heeft er nu gaas omheen gezet.
Do you see this cute little one? When we had our breakfast in the conservatory this morning I saw the bunny nibbling on the Nepetas. There are three of them and their parents, that makes five (may be there are more). In the evening when the sun goes down, they eat together on the lawn. The little ones are slightly bigger than my hand. When I'm in the garden, I sometimes hear them crackling between plants or I see them running away. They have already been nibbling at my just planted sweet peas. F. put wire mesh around now.
'Eerst de dieren dan de planten'.
I adore them despite they destroy half my garden. However, here goes my motto:
'First animals, second plants'.
Iedereen een prachtige nieuwe week toegewenst!
A wonderful new week for you all!
zaterdag 16 april 2016
BEZOEK AAN DE KEUKENHOF - VISITING THE 'KEUKENHOF'.
Blue and white in the Delfts Blue Garden.
Woensdag brachten een vriendin en ik een bezoek aan de Keukenhof te Lisse, dé toeristische trekpleister van ons land in de maanden april en mei.
Ik bezocht de Keukenhof voor de laatste keer meer dan 40 jaar geleden en eerlijk gezegd trok me het nooit zo, te toeristisch, te druk. Toch wilde ik dit park (landgoed) van ruim 200 ha., waarvan de geschiedenis teruggaat tot de 15de eeuw nog een keer bezoeken, maar dan wel zo vroeg mogelijk in de ochtend om de grote mensenmassa voor te zijn, zo gezegd zo gedaan, ik vertrok even half 7 van huis, haalde vriendin op en om 7.50 uur stonden we bij de ingang als één van de eersten. Op de enorme parkeerterreinen waren wij de tweede auto, haha.
Last Wednesday a friend an I spent a visit to the Keukenhof gardens at Lisse, the ultimate tourist attraction of our country in the months of April and May.
The last time I visited the Keukenhof was more than 40 years ago and honestly speaking I was never attracted to go again, too touristy, too many people. And yet I wanted to visit this park (country seat) of more than 200 ha and whose history goes back to the 15th century, once more. To be there for the large crowds I departed at 6.30 in the morning, took my friend and at 7.50 we were at the entrance as one of the first. We were the second car on the enormous still empty carparks.
Where are the gardeners?
Tuinlieden waren her en der nog druk bezig met het op orde maken van dit immense park voor een nieuwe dag. Een dag met geen zuchtje wind, af en toe wat dreigende wolkjes, maar uiteindelijk met een stralende zon, we troffen het bijzonder.
Here and there gardeners were still working to make this huge park spick and span for a new day. A day without wind, occasional dark clouds, but it ended up with bright sunshine, we had a great day.
Hier worden voorzichtig stokjes naast de hyacinten gestoken om omvallen te voorkomen.
This man carefully put sticks beside the hyacinths to prevent falling over of the flowers.
Narcissen en blauwe druifjes vloeien als water tussen de bomen door, een fantastisch gezicht.
Grape hyacinths and daffodils are flowing like water between the trees, an amazing sight.
Prachtige combinaties van scillaatjes, anemonen en tulpjes.
Beautiful combinations of Scillas, Anemones and Tulipas.
A mixture of Corydalis solida, Scilla siberica en Chionodoxa.
Geel, de lentekleur bij uitstek.
Yellow, spring colour par excellence.
Beautiful Corylopsis on the background of the brightly colored tulips.
Plekken om tot rust te komen van de kleurenexplosie.
Places to unwind from the colour explosion.
Gelukkig worden de uitbundige kleuren wat getemperd door de omringende, in vele tinten groen uitlopende, bomen en heesters.
Fortunately the exuberant colours are somewhat tempered by the surrounding trees and shrubs sprouting in various shades of green.
Ik hou van deze frisse, zacht getinte hyacinten, die een heerlijke geur verspreiden.
I love these soft colored Hyacinths, spreading a lovely fragrance.
Aan de rand van de Keukenhof heb je een wonderschoon uitzicht over de landerijen en bollenvelden.
On the edge of the Keukenhof you have a wonderful view over the bulbfields and countryside.
Below some fragments of 'The Sensitive-Plant' by Percy Bysshe Shelley, 1820:
"Then the pied wind-flowers and the tulip tall
and narcissi, the fairest among them all,
Who gaze on their eyes in the stream's recess,
Till they die of their own dear loveliness".
"And the hyacinth purple, and white, and blue,
which flung from its bells a sweet peal anew
Of music so delicate, soft and intense
It was felt like an odour within the sense".
Tulipa humilis from the Middle East.
Achter de narcissen op kleur een meanderend pad van Epimedium 'Orange Queen'.
Behind the daffodils a meandering path of Epimedium 'Orange Queen'.
Ook het krentenboompje begint te bloeien.
Amelanchier starts flowering too.
En wat te denken van deze heerlijke mengeling van tulpen, narcissen, hyacinten en Fritellaria's, we doen hier heel wat ideetjes voor eigen tuin op.
And what about this lovely mixture of tulips, daffodils, hyacinths and Fritellarias, yes plenty of ideas for our own gardens here.
A last colorful mixture!
De afgelopen weken waren zo vol, dat ik nauwelijks aan bloggen toekwam. Meestal zit ik 's avonds achter de computer maar door allerlei omstandigheden was ik 's avonds of op stap of te uitgeblust om nog iets te beginnen. Hoop hier snel weer te zijn en dank jullie voor de bezoekjes en commentaar op mijn blog, ik lees ze altijd met genoegen.
My image of the 'Keukenhof' has been revised, it was a great day and the photos I showed were only a small part of the many we made.
The last few weeks were so full, that I hardly had time for blogging. I usually computer in the evening but there were all kind of circumstances that I was out in the evening or too exhausted to start something. Hope to be here again soon and thank you so much for your kind comments and visits to my blog, I always read them with pleasure.
Abonneren op:
Posts (Atom)