vrijdag 28 november 2014

SALVIA GUARANITICA


 Salvia guaranitica is een half winterharde vaste plant, geïntroduceerd in Engeland in 1925, die vrijwel onbekend bleeft bleef tot na de Tweede Wereldoorlog.  De kwaliteiten als tuinplant, grote diepblauwe bloemen die maandenlang kunnen bloeien, werden in 1996 eindelijk erkend, toen de cultvars 'Black and Blue' en 'Blue Enigma'  bij de RHS-keuring in Wisley, beide een Award of Garden Merit kregen.

Het grappige is dat ik deze Salvia guaranitica toen al enkele jaren in mijn bezit had. Ik kreeg in 1993 op een Fuchsia tentoonstelling in Rotterdam een stek van deze Salvia van een voormalige directeur van diergaarde Blijdorp.  En........de Salvia guaranitica die nu nog bloeit in mijn tuin is daar nog steeds een afstammeling van.
 

Salvia guaranitica is a half hardy perennial, introduced in 1925 in England which remained practically unknown until after Worldwar Two. At last the qualities as garden plant were accepted in 1996 when the cultivars 'Black and Blue' and 'Blue Enigma', both got an Award of Garden Merit at the RHS-test in Wisley.  This Salvia shows large deep blue flowers blooming for months. 

The funny thing is that I possessed this Salvia guaranitica at that time already for a few years. 
In 1993 I got a rooted cutting of this Salvia from a former director of the Zoo in Rotterdam. And.....the Salvia guaranitica flowering this very moment in my garden is still a descendant of that old Salvia.


Salvia guaranitica is inheems in grote delen van Zuid-Amerika. In gematigde streken kan de plant doorgaans buiten overwinteren, hoewel alle topgroei verloren gaat door de vorst.  In iets koudere gebieden is het beter eind zomer stekken te nemen en de jonge plantjes in de kas te laten overwinteren.   Sommige jaren heb ik de plant helemaal uit de grond gehaald en in de kas gezet, maar meestal maak ik dus stekken.
De plant kan wel flink hoog worden, van 1,25 - 2,50 m. afhankelijk van de omstandigheden.
De glanzende donkergroene bladeren zijn enigszins behaard en lijken wat brandnetelachtig.


Salvia guaranitica is native in many parts of South America. In temperate zones the plant can usually overwinter outdoors, although all top growth will be lost by frost.  In colder areas it is better to take cuttings at the end of summer and overwinter young plants in the greenhouse. Some years I move the whole plant from the garden to the greenhouse, but mostly I take cuttings.
The plant can grow fairly high, from 1,25 to 2,50 m. dependent on circumstances.
The glossy dark green leaves are slightly hairy and look like nettles.


Omdat de weersverwachtingen lichte vorst opgeven voor de komende nachten, ben ik vanmiddag de tuin nog even rondgegaan voor bloemen.  Ik heb eerst de mooiste Salvia guaranitica bloemen geplukt, daarbij nog een roos Leonardo da Vinci, Sneeuwwitje rozen, een zielig alleen bloeiende Hydrangea invincibelle en de laatste 'Annabelles'.


According to the weather forecasts there will be a light frost in the coming nights, I went into the garden searching for flowers in the afternoon.  I picked the best Salvia guaranitica flowers, one rose 'Leonardo da Vinci', some 'Snowwhite' roses, a pathetic lonely flower of Hydrangea invincibelle and the last  'Annabelles'.


Voor het weekend nog een tulband cake gebakken en daarna een lekker kopje thee.


I baked a turban cake for the weekend and then I had a nice cup of tea.


Het boek wat hier opengeslagen ligt op de Salvia guaranitica heet Salvia's, Gids voor liefhebbers en vakmensen, door John Sutton.  Een boek wat je moet hebben als Salvia liefhebber.

The book opened here on picture pages of Salvia guaranitica is named The gardener's guide to growing Salvias by John Sutton. A must have for Salvia lovers.


Hierbij heet ik mijn nieuwe volgers welkom en ik wens jullie allen een heerlijk weekend toe.

Welcome to my new followers and I wish you all a lovely weekend!

zondag 23 november 2014

ROSA 'MADAME ISAAC PEREIRE'


De laatste roos van 'Mme Isaac Pereire', bijna verwelkt maar toch nog zo mooi.......

The last rose of 'Mme Isaac Pereire', nearly wilted but yet so beautiful.......



Zo ziet het middenstuk van de tuin er nu uit. Helemaal rechts op de foto stond de roos 'Mme Isaac Pereire'. Die heb ik er gisteren uitgespit, de wortels waren niet zo omvangrijk, maar hopelijk voldoende om weer aan te slaan.  Er zat nog één eenzame roos aan, bijna uitgebloeid. Die knipte ik er af om er even mijn neus in te stoppen, heerlijk wat een geur.  Heb hem op een glas gezet om er nog even van te kunnen genieten.

 De roos die er naast stond, 'Ville de Bruxelles' mocht mijn man F. doen, die had een doorsnee van wel 60 cm, heel veel diepe wortels en nauwelijks hanteerbaar voor dit 'ouwe vrouwtje'.  De klinkertjes van de paadjes heeft F. er ook allemaal uitgehaald, links zie je er een heel klein bergje van liggen. Hij maakt ze allemaal schoon met water en een harde borstel en stapelt ze netjes op naast de schuur, hij is nog lang niet klaar....... Dat kan ik zelf natuurlijk ook best, maar........ik heb niet zoveel geduld en hij weet dat wanneer ik ze er uit gehaald zou hebben, de stenen nu vuil op een berg naast de schuur gegooid zouden zijn.

On the picture above you see the centerpiece of the garden at this moment. On the far right of the photo was Rosa 'Mme Isaac Pereire.  Yesterday I dug the rose out, the roots were not that voluminous, but hopefully sufficient to catch on again. There still was one lonely flower, almost wilted.  I picked the rose to sniff the fragrance, it was still delightful, I have put it on a glass to enjoy some longer inside.

The rose next to it, 'Ville de Bruxelles' I left for my husband F to dig, this one had a diameter of about 60 cm. (2 feet), was deeply rooted and hardly manageable for this 'old woman'. The clinclers of the paths are also removed by F, on the left you see a small pile of them.  He cleans them with water and stiff brush and stacks them neatly next to the garage, he is far from finished.......Of course I can do that myself, but.........I have not the patience. He knows when I should have removed the stones, I should have thrown them muddy and all on a pile beside the garage.



Een nieuwe plek voor mijn favoriete roos in de border gevonden.

I found a new spot in the border for my favourite rose.



Verplant met wat koemest korrels, vermengd door de grond in het plantgat, en kort gesnoeid, hoop ik dat de roos goed de winter doorkomt en in het voorjaar nieuwe scheuten laat zien.
Lukt het niet, dan heb ik in de kas nog stekken.

Replanted with some granulated cow manure in the planting hole and a short cut, I hope the rose will be fine for the time being and give new growth in spring.
When it does not work, I have cuttings in the greenhouse.


Binnen staat de verwelkende roos nog mooi. Ik heb ze verhuist van de schoorsteenmantel naar de serre, daar is het wat koeler.


Inside the fading rose is still beautiful. I moved her from the mantelpiece to the conservatory, because it is somewhat cooler.


Wil je meer weten over de roos 'Madame Isaac Pereire',  zie mijn post van 21 juni 2012.

Would you like to know and see more about the rose 'Mme Isaac Pereire', see my special post about it of June 21st 2012.





woensdag 19 november 2014

EEN UITSTAPJE NAAR PORTO - A SHORT TRIP TO PORTO

- The River Douro -

Hoewel mijn blog bedoeld is om hoofdzakelijk over tuinen en de bloemen, mijn border collie en de natuur te schrijven, kortom over alles wat groeit en bloeit, is er af en toe een uitstapje naar een ander onderwerp waar nauwelijks flora en fauna aan te pas komt. Dit keer een korte impressie van Porto, de tweede stad van Portugal na Lissabon en stad van de port wijn.  Samen met oudste dochter M. bracht ik hier enkele dagen door. De vlucht ticket was nog een verjaardagscadeautje.  


Although my blog is intended primarily to write about gardens and flowers, my border collie and nature, in other words about everything growing and flowering, there is occasionally a side trip to another topic hardly involving flora and fauna.  This time a short impression of Porto, after Lisbon Portugal's second city and town of Port wine. Eldest daughter and I spent here a few days, the flight ticket was a belated birthday present.


Het weer was niet geweldig, niet koud maar veel herfstachtige plensbuien en zelfs onweer. Desondanks vermaakten we ons best.  Als liefhebbers van de kleur blauw, kwamen we hier goed aan onze trekken met al die prachtige blauwe tegeltjes.
Deze tegels worden azulejos genoemd, dit woord stamt uit het Arabisch. De Moren brachten de kunst van het beschilderen van gepolijste tegels mee vanuit het Perzische Rijk.  Deze azulejos zijn een karakteristiek onderdeel van de Portugese cultuur geworden en worden al vijf eeuwen lang geproduceerd. In de 18de eeuw werden in Portugal op grote schaal Delfts blauwe tegels geïmporteerd. Deze waren dan al in Nederland beschilderd met Portugese taferelen.
De tegels zitten zowel op binnenmuren als op buitenmuren van huizen, kerken, paleizen en publieke gebouwen.


The weather was not great, not cold but many autumn showers and even thunderstorms.
Nevertheless, we had fun.  As lovers of blue, we were attracted and satisfied with all these wonderful blue tiles.
These blue tiles are called azulejos, an Arabic word. The Moors brought the art of painting of tin-glazed tiles from the Persian Empire. These azulejos became a typical aspect of  Portugese culture, having been produced without interruption for five centuries.  In the 18th century Portugal imported Delfts blue tiles on large scale. These tiles were already painted with Portugese scenes in the Netherlands.
The azulejos are found on the interior and exterior of ordinary houses, churches, palaces and public buildings.


Dit is de entree van de Santa Clara kerk, een kerk met zowel gotische als renaissance stijl kenmerken. Deze kerk werd in de 15de eeuw gebouwd.  Het mooie van deze entree vind ik de begroeiing met mos en de varens die op de rand met dakpannen groeien.


Above you see the entrance of the Santa Clara church, a church with both Gothic and Renaissance characteristics.  This church was built in the 15th century. I like the entrance with moss vegetation and the ferns on the roof on a row of  tiles.



Het interieur van houtsnijwerk overdekt met een laag bladgoud is overweldigend, maar de glans is er af door een dikke laag stof.  Verguld houdsnijwerk is, net zoals de azulejos, één van Portugal's meest originele en rijke kunstuitingen.


The interior of woodcarvings covered with gold foil is overwhelming, but the shine is off by a thick layer of dust.  Guilded woodcarving is, along with the azulejos, one of Portugal's most original and rich artistic expressions.





We lunchten met een 'francesinha', dit is een sandwich van origine uit Porto met brood, ham worst en vlees, bedekt met een laag gesmolten kaas in een saus van bier en tomaten, hieromheen patat frites, hierbij een lekker glas port.  Helaas regende het daarna nog steeds, dus namen we een antiek trammetje naar de monding van de Douro, zaten we tenminste nog even droog.


We had lunch with a 'francesinha', this is a sandwich originated from Porto with bread, ham, sausage and meat, covered with a layer of melted cheese, french fries around it, herewith a nice glass of port wine.  Unfortunately, after lunch it was still raining, so we took the antic tram to the mouth of the Douro, at least it kept us dry.





Zelfs verwaarloosde woningen zijn mooi om te fotograferen.

Even neglected homes are nice to shoot.



Wat zou dat nou zijn in dat pannetje?

De inwoners van Porto worden ook wel 'Tripeiros' genoemd, pensvreters dus.
Deze bijnaam stamt uit de tijd van de verovering van Ceuta.  Het verhaal gaat dat al het goede vlees naar het leger ging en de resten voor het volk was. Daarom is zelfs tegenwoordig pens, klaargemaakt op Portugese manier, nog het traditionele gerecht van Porto.

Wij aten één van de avonden tapas, verschillende kleine gerechtjes naar keuze werden opgediend. Ik stelde voor aan M. om het traditionele gerecht te proberen, waarom niet, het was slechts één van de gerechtjes. Zij aarzelde even, maar wilde dit ook wel meemaken.
Van de pens waren kleine rolletjes gemaakt, lekker gekruid en gebakken.  M. hield het na 3 hapjes voor gezien, de rest aan mij overlatend.  Het smaakt niet slecht maar het moet zeker warm gegeten worden, de laatste hapjes heb ik dan ook laten liggen.
Onze hond Snarf is dol op pens, hij krijgt het slechts een enkele keer want als ik het ruik dan word ik al misselijk tot overgeven toe. Dan te bedenken om dat te gaan eten......


What is that delicious looking dish?

The inhabitants of the city of Porto are known as Tripeiros, translated tripe eaters.
This nickname dates from the time of the conquest of Ceuta. The story goes that all the good meat was offered to the army, leaving only the guts as overall diet. This is why the traditional dish of the city is still today, tripe at Porto way.

One evening we had tapas, we could choose a variety of small dishes.  I suggested to try this traditional dish, why not, it was only one of the dishes. M. hesitated, but was for the experience. There were small rolls of tripe, well-seasoned and fried.  M. gave up after 3 bites, leaving the rest to me.  It does not taste too bad but must be eaten warm, the last ones I left.
Our dog Snarf loves tripe, he gets it only a few times because I hate the smell, I get sick and need almost vomiting. Then to think of eating that.......
   


De volgende dag dan maar naar de McDonald's?  Nee, dat niet, maar we zijn wel even binnen gaan kijken, het is namelijk de mooiste McDonald's van de wereld, in een prachtig Art Nouveau gebouw.

Next day eating in McDonald's?  No, but we had a look inside, it is the most beautiful McDonalds of the world, in a beautiful Art Nouveau building.



Het interieur van de St.Franciscus kerk in Porto met een overdaad aan verguld houtsnijwerk. Het schitterde en glom van alle kanten, hier geen stof.

The interior of  the St. Franciscus church with a surfeit of guilded woodcarving. It glittered and gleamed from all sides, no dust here.



Het station Sao Bento is een plek die je moet zien als je van tegelbeschilderingen houd. De buitenkant valt niet op maar in de stationshal valt je mond open wat een fantastische tegeltableaus.


The railway station Sao Bent is the place to be when you love tile paintings.  The exterior of the station is not remarkable, but inside your mouth drops open what a beauty of tile pictures.








Deze Art Deco pauw op de gevel van warenhuis Novidades Armazens Cunhas, trok ook onze aandacht.

This Art Deco peacock on the front of department store Novidades Armazens Cunhas, was drawing our attention.



Dit is het beroemde koffiehuis Majestic aan de Rua Santa Catarina. De Art Deco stijl is prachtig en het was zeker de moeite waard om er koffie te drinken. De foto van het interieur kwam wat oranje over, daarom heb ik hem in zwartwit veranderd, wat de sfeer beter weergeeft.


This is the famous Café Majestic at shopping street Rua Santa Catarina. The Art Deco style is magnificent and it was definitely worth to have our morning coffee here.  The picture of the interior I changed in black and white, reflecting the atmosphere much better.



Als wij op stap gaan, brengen wij ook altijd een bezoek aan een markt.  Zo wilden we ook de Bolhao markt in Porto niet missen.  Tradities leven hier voort en alles is vers van het land of uit de zee.

When we go on a city trip, we always pay a visit to a traditional market, so we did not want to miss the Bolhao market in Porto. Traditions live on here and everything is fresh from the land or the sea.


Te koop: kippen, levend of al panklaar geplukt.

For sale: chickens, alive or ready to cook.



Natuurlijk heel veel vis, blinkend uit de zee. Zie je die grote Octopus op de achtergrond, die hebben we ook gegeten, erg lekker.  De poezen uit de buurt eten gratis mee.


Of course a lot of fish, shiny from the sea. Do you see that big Octopus on the background, we had that for dinner, delicious.  Cats from the neighbourhood have their dinner free.


De kleurige fruit en groenten stalletjes zijn als altijd favoriet.

The colourful fruit and vegetable stalls are as always our favourites.




Dit is een zaadhandel, de eigenaar wilde graag voor ons poseren met zijn pootuitjes.

This is a seed shop, when we came into the shop to have a look around, he was prepared to pose for us with his leg onions. 


Daarna zagen we deze etalage, het water liep ons uit de mond, of is het in de mond?

Then we saw this window, the water ran us outof the mouth, or is it into the mouth?


Ook in Porto is het herfst en verkleurt het blad aan de bomen.

In Porto it is autumn too and trees are changing in golden colours.


Het lekkerste en mooiste houden we deze keer voor het laatst, dat is in ons geval een boekhandel, maar wat voor één.
Het is boekhandel Lello, de oudste boekwinkel van Porto en één van de mooiste ter wereld.  Het neogotische gebouw is van buiten al zeer de moeite waard.

De winkel begon in 1881 onder de naam Sociedade José Pinto Sousa Lello & Armao. In 1906 ging de nieuwe winkel open die was ontworpen door architect Xavier Esteves. In 1919 kreeg het de nieuwe naam Livraria Lello & Armao.


The last is this time the best and most beautiful, in our case a bookstore.
Livraria Lello,  the oldest bookshop of Porto and one of the most beautiful in the world.  The neogotic building is outside already very worthwhile.

The bookstore started in 1881 under the name of Sociedade José Pinto Sousa Lello & Armao.  In 1906 the new shop opened, designed by architect Xavier Esteves. In 1919 it continued with the new name Livraria Lello & Armao.


Binnen mag alleen gefotografeerd worden 's morgens om 9.00 uur, daar waren we dus als de kippen bij.

Het interieur in Art Nouveau vonden wij overweldigend, vooral de trappenhal met dubbele wenteltrap. Het licht valt de boekhandel binnen door prachtig gebrandschilderd glas in het plafond.

Het is een bezienswaardigheid die je zeker als boekenwurm niet mag missen.


Inside you only are allowed to make pictures in the morning at 9 o'clock, you understand we were there.

We were impressed by the stunning Art Nouveau interior, especially the stairwell with double spiral staircase.  The light comes into the bookstore by beautifully stained glass in the ceiling.

It is a sight not to be missed, especially by bookworms like us.



Ik kan nog wel even doorgaan, maar hierbij wil ik het toch even laten. Het is al geen kort stukje meer, helaas, ik ben nog al lang van stof en heb veel foto's.

I could go on and on, but I have to stop.  It is already more than I intended, I've been long-winded and have lots of photos.


We zijn weer thuis, PROOST!

We are home again, CHEERS!


Boekentip:  De stad der blinden van José Saramago (Nobelprijs van de Literatuur in 1998)

A book I recommend:  Blindness of José Saramago ( Nobel price of Literature in 1998)