vrijdag 27 september 2013

EIND SEPTEMBER - THE END OF SEPTEMBER

De laatste dagen van september zijn aangebroken, het is rustig weer en niet koud, 's morgens vaak mistig of grijs en later op de dag komt de zon er door. Na een tijdje van relatieve rust in de tuin, begint het nu toch weer te kriebelen, wat kan ik al vast gaan opruimen?  Straks als het koud en guur is, wordt het toch minder aantrekkelijk om uren buiten bezig te zijn. Hoewel ik heel wat planten laat staan voor het wintersilhouet, blijven er genoeg over die beter afgeknipt kunnen worden ter compostering.  En zo wordt er menig kruiwagen afgevoerd. Weet je wat het grappige hiervan is, er vallen geen noemenswaardige gaten, het valt gewoon niet op in de tuin. Het blijft een bloeiende wildernis, alsof ik helemaal niets doe, maar niets is minder waar, de composthoop wordt wel degelijk hoger en hoger.
Ook staat er nog van alles in bloei, laten we maar weer eens een rondje tuin doen.

The last days of September have arrived, the weather is quiet and not cold at all, in the morning often misty or just grey and later on the day the sun comes through. After a period of relative rest in the garden, it is now starting to itch again, what can I go to clean up. Later when it is cold and bleak, it will be less attractive to be busy outside for hours and hours.  Although lots of plants are untouched for the winter silhouette, there are many others which better can be cut down for the compostheap.  And thus many wheelbarrows full of green waste are discharged. Do you know what is so funny, you almost cannot see any gaps, you do not notice there is something removed out of  the garden.  It is still one blooming wilderness, as if I do nothing at all, but that is not true, the compost pile gets higher and higher.  Lots of flowers are still there, let's once again do a round in the garden. 


De bloeiende rozen over het hek zijn nu plaatselijk overgenomen door Clematis orientalis 'Golden Tiara', een laatbloeiende soort die het geweldig goed doet.

The blooming summer roses on the fence are temporary locally taken over by Clematis orientalis 'Golden Tiara', a late-flowering species which is growing and showing great. 



De clematis groeit zelfs in de perenboom langs het hek. Het is nog een jonge boom die al aardig wat stoofperen draagt, de Gieser Wildeman.

This clematis is even growing into the peartree along the fence.  It is still a young tree which already bears quite a few cooking pears, the Gieser Wildeman.


Hier de éénjarige vurig gekleurde Tithonia rotundifolia 'Torch' vóór de Miscanthus sinensis. Deze dominante éénjarige zie je zelden in Nederlandse tuinen. Het zal er wel mee te maken hebben dat het warmteminnende Mexicanen zijn, ze worden dan ook Mexicaanse zonnebloemen genoemd. In april heb ik ze voorgezaaid in de kas en pas eind mei in de volle grond gezet op een zonnige plaats. Dit jaar hadden we het geluk van een prachtige zomer dus groeiden deze vrolijkerds tot meer dan anderhalve meter hoog. Ze bloeien nog vrolijk door tot dat het echt te koud gaat worden.


This is the orange colored annual Tithonia rotundifolia 'Torch' in front of the Miscanthus sinensis.  This dominating annual you rarely see in Dutch gardens. It will have to do with that they are heat-loving Mexicans, the so called Mexican Sunflower.  I sowed them in the greenhouse in April and only end of May I put them in the soil on a sunny spot.  This year we were so lucky to have a beautiful summer, so these cheerful flowers grew up to a height of more than one and a half meter. They are still blooming prolific until it will be too cold.  



Bij het mini-vijvertje groeit de Erigeron karvinskianus, een lieverdje, die ik niet meer zou willen missen.
Ze zijn niet winterhard, maar zaaien zich altijd wel ergens uit zodat je nooit zonder hoeft te zitten.

At the mini pond grows the Erigeron karvinskianus, a sweety that I should not want to miss. This plant is not hardy, but they always sow themselves somewhere, so  you never have to be without. 






De Helianthus 'Lemon Queen' vind ik ook een prachtige vaste zonnebloem. Ze staat hier aan het eind van de gele border op een schaduwrijke plek onder de Catalpa en vóór de composthoop. Ja, U heeft het goed gelezen, deze zonaanbidder staat bij mij in de schaduw en doet het prima.   Het citroen geel licht hier heerlijk op.

The Helianthus 'Lemon Queen' is for me a beautiful perennial sunflower.  She is situated at the end of the yellow border on a shady spot near the Catalpa and in front of the compost pile.  Yes, you read it correct, this sunlover stands in my garden in the shade and is doing very well. The pretty lemon yellow lightens this dark spot wonderful. 


Mijn harige vriend probeert mij hier over te halen voor een spelletje.  Met zijn nimmer aflatende energie, houdt mij altijd bezig. Ik ben zijn bazin, het lijkt echter alsof hij de baas wil spelen, dat is echter schijn, wij zijn een twee éénheid, hij doet wat voor mij, ik doe wat voor hem.

My hairy friend tries to pursuade me for a game.  With his unfailing energy, he always keeps me busy. I am his boss, it seems he wants to play the boss, that is only apparent, we are a two unit, he does something for me, I do something for him.


De varens beginnen al bruin te worden. / Ferns are already turning brown.



De Nicandra physaloides of in gewoon Nederlands het zegelkruid heb ik jaren geleden eens gezaaid. Als ik in het vroege voorjaar eigengemaakte compost op de tuin strooi, komen er soms leuke verrassingen op. Deze zaailing van het zegelkruid staat aan de rand van een groep hortensia's en groeit over het pad.

The Nicandra physaloides is an annual I have sown once many years ago.  When I use my home made compost in the garden in early spring, there sometimes show up pretty surprises.  This seedling of the Nicandra is on the border of a group of Hydrangeas and grows over the path.
  

De Anemonen 'Honorine Jobert' bloeien inmiddels weelderig, de groepen ervan worden elk jaar groter en omringen de rozen 'Glamis Castle' die ook niet van opgeven willen weten.

In the meantime, the Anemones 'Honorine Jobert' are blooming lush, the groups of plants grow bigger each year and surround the roses 'Glamis Castle'  which do not give up yet too.    



Dit jaar heb ik ook weer eens Cosmea's gezaaid. Ze zijn betrekkelijk laat gaan bloeien maar zullen doorgaan totdat de vorst invalt.  Cosmea's groeien wat wild op maar zijn dankbare snijbloemen.

This year I also sowed Cosmeas. They began flowering rather late but will continue until the frost comes.  My Cosmeas grow wild on but are grateful cuttingflowers.



Ik eindig dit keer met een heerlijk boek van de beroemde Zwitserse schrijver en dichter Hermann Hesse over zijn tuin. Een groot deel van zijn leven bezat Hermann Hesse een eigen tuin, waarin hij schilderde en mediteerde. Tussen de bloemen, struiken en bomen deed hij inspiratie op voor zijn boeken. "In de tuin"  is een verzameling beschouwingen en gedichten over de vreugde die aan een tuin te beleven is en over de rust die uitgaat van het leven in harmonie met de natuur. Het is daarmee een van Hesse's meest inpirerende boeken.

In het boek staat o.a. een gedicht over de maand september, wat als volgt luidt :

September

De tuin verkilt
En regen vult de bloemen af,
De zomer rilt
En nadert stilletjes zijn graf.

Goud druppelt blad voor blad
Neer van de hoge acaciaboom.
Zomer glimlacht verbaasd en mat
In de stervende tuinendroom.

Langdurig blijft hij bij de
Rozen staan, hij is zo moe.
Langzaam doet hij zijn wijde,
Afgesloofde ogen toe.



I finish this time with a very nice book of the famous Swiss writer and poet Hermann Hesse about his garden.  A large part of his life Hermann Hesse had a private garden, in which he painted and meditated.  Between the flowers, shrubs and trees he took inspiration for his books.  "In the garden" is a collection of reflections and poems about the joy the garden gives and about the peace posed by living in harmony with nature. It is one of Hesse's most inspiring books.

In this book is a poem about the month of September which sounds as follows :


September

The garden is in mourning, 
Cool rain seeps into the flowers.
Summertime shudders
quietly awaiting his end.

Golden leaf after leaf falls
from the tall acacia tree.
Summer smiles, astonished and feeble,
at his dying dream of a garden.

For just a while he tarries
beside the roses, yearning for repose.
Slowly he closes
his weary eyes.


vrijdag 20 september 2013

CONTRAST EN KLEUR - CONTRAST AND COLOUR


Vanmorgen wilde ik weggaan met Snarf, deed de deur dicht, vroeg me af welke laarzen ik aan zou trekken en zag mijn voeten weer.  Ik zeg "weer", want gisteravond wees F. al grijnzend naar die teen die uit die sok stak.  Het was niet het gat in die sok, dat wist ik wel, maar die roodgelakte teennagel die er doorheen stak. En nog gekker, toen ik nog eens goed keek, waren het ook nog twee verschillende geitenwollen sokken. Is er een groter contrast mogelijk? De dame met haar verzorgde voetjes of de tuinvrouw op haar oude wollen sokken? Goed, ik ben het graag allebei.

This morning before I went out with Snarf, I closed the door, wondered which boots I should wear and saw my feet again. I say "again", for last night F. already pointed grinning at my toe sticking out that sock.  It was not the hole in that sock, I knew that, but that red lacquered toenail sticking out. And even more crazy, when I had a good look, there were  two different woolen socks.  Is there a stronger contrast possible?  The lady with her manicured  feet or the woman gardener on her old woolen socks? Well, both can make me happy.


Ik pakte mijn rubber laarzen, of nee, worden het vanochtend toch maar mijn lekker lopende, warme, leren laarzen.  En Snarf zie je denken: "Wat een onzin, hier ga je toch geen foto's van maken, SCHIET TOCH EENS OP. Elke ochtend hetzelfde liedje, deze laarzen of die laarzen, wel een jas of geen jas, dan vergeet je dit en dan weer dat".

I took my wellies, or no, shall I take today my nice walking, warm leather boots. And you see Snarf thinking: "What a bullshit, you don't make photos of this, HURRY UP.  Every morning the same song, these boots or those boots, whether or not a coat, then you forget this and then that". 




Op de terugweg hebben we een meidoorn tak meegenomen voor op de veranda. Het groen van het blad en de knalrode besjes kleuren mooi bij mijn gisteravond geoogste mini-paprikaatjes, cherry tomaatjes en komkommertjes. Dit jaar had ik eens mini paprika's gezaaid, ze zien er erg leuk uit, maar om te eten prefereren we toch de normale paprika's.

On our way back we took a hawthorn branch for on the porch.  The green of the foliage and the bright red berries are colouring nicely with my last night harvested mini-paprikas, cherry tomatoes and cucumbers.  This year I sowed these mini-paprikas, they look nice, but the taste is less, we prefer the normal paprikas. 




Op vrijdag pluk ik altijd nieuwe bloemen voor in huis.  Dit keer een boeketje dahlia's, ze waren zo verwaaid met het slechte weer van de afgelopen week. Ik probeerde ze te combineren met glas en kristal, maar was niet tevreden. Ik veranderde wat en zette er een paar glazen bij en een tak Clematis pluizen.
Eigenlijk is minder meer, maar daar ben ik nu juist niet goed in.

On Friday I usually pick new flowers for inside. This time a bunch of dahlias, they were windswept of the weather this week.  I tried to make a combination with glass and christal, but was not satisfied. I changed something,  put some extra glasses on the table and a sprig of clematis fluff. Actually less is more, but I am just not good at. 





Allemaal een mooie overgang naar de herfst toegewenst!

Wish you all a nice transition into autumn! 

zondag 15 september 2013

DE OMGEVING VAN DE KLEINE DOMMEL - THE ENVIRONMENT OF THE SMALL RIVER DOMMEL.


We hebben weer een weekje in Brabant vertoefd in het bos bij het beekdal van de Kleine Dommel, net zoals vorig jaar in september. Het weer was dit jaar echter iets anders, de regen kwam soms met bakken uit de hemel. Dit weerhield ons er echter niet van om bos- en heidewandelingen te maken.  De eerste zondag was het nog aardig weer, en maakten we met dochter en schoonzoon die er bekend zijn, een alternatieve wandeling naar en langs de Kleine Dommel, geen geplaveide paden, ook geen onverharde paden, maar over hekken, door weilandjes en onder prikkeldraad door kruipen.  Wij vonden dit wel leuk, dus op onze ochtendwandelingen met Snarf namen we daarna veelvuldig deze route, totdat die stier daar stond.......

We spent a short holiday in Brabant in the woods near the valley of The Small river Dommel, same place as last year in September.  The weather however, was this year slightly different, rain was pouring down from the sky. However, this did not stop us to make long walks in the woods and on the heath.  The first Sunday the weather was pretty good, and with our daughter and son-in-law who are well-known in this environment, we made an alternative walk to and along the Small river Dommel, no paved paths this time, neither dirt paths, but climbing over gates, crossing pastures and crawling under barbed wire.  We enjoyed it, so we took this trail on our early morning walks with Snarf many times, until we met that bull.......



 In deze bocht van het riviertje is een idyllisch ogende stroomversnelling.

In this bend of the river are idyllic rapids.


Het is nat, erg nat.

It is wet, very wet.








Als we terugkomen van onze wandeling staan de IJslandse paardjes ons al op te wachten.

When we return from our walk the Icelandic horses of our son's nieces are waiting for us.


We zijn weer bijna bij het huis en gaan vandaag heerlijk boekje lezen.

We are almost home again to enjoy reading today.


Het was gelukkig niet allemaal regen, er was ook een ochtend dat ik uit het bos kwam en over het hek een laaghangende mist over het weiland zag liggen. Ik klom over het hek en Snarf ging onder de draad door ernaast, daarna dwars door de wei en wie stond daar ? Deze leuke jongen.

Gladly it was not all rain. One morning I came outof the woods and saw over the gate a low hanging mist over the pastures.  I went through the gate, crossed the pasture and who was there?  This pretty boy.......



Hij bekeek me kalm en hoewel ik niet bang uitgevallen ben, tijgerde ik toch snel onder het prikkeldraad door.

He looked at me quitely and although I am not afraid at all, I crept quickly under the barbed wire.


Snarf was al weer verder gelopen en verschool zich achter een paal. De foto hierboven laat zien hoe mistig het plaatselijk was.

Snarf had run off already and kept himself behind a pole. On the picture above you can see how misty it was on some places. 


 De nevel die langzaam optrekt en strepen zonlicht over het weiland, als je er oog voor heeft, is het zo mooi.....

The mist is slowly disappearing, the meadow shows stripes of sunlight, if you have an eye for it, it's wonderful. 



Op deze plek kabbelt de Kleine Dommel weer rustig voort en aan de oevers groeien en bloeien veel spring-balsemienen.

Here the river is splashing quietly and on the banks many Impatiens glandulifera are growing and blooming. 


De reuzen balsemien (Impatiens glandulifera) is een éénjarige plant die wel 2,5 meter hoog wordt. Als je ze hier ziet groeien, kun je je nauwelijks voorstellen dat deze plant uit de Himalaya afkomstig is, vooral Tibet en ook India.  Vanaf 1915 is de plant zich als een invasieve soort gaan verwilderen in Europa en wordt nu overal aangetroffen, vooral langs of in de buurt van water.  Ze verlangt wel een basische, stikstofrijke grond.
De mechanische verspreiding van de zaden is het leuke van deze plant. Wanneer de rijpe vrucht wordt aangeraakt, rollen de vijf deeltjes hiervan zich op en schieten zo de zaden weg.


The Impatiens glandulifera is a large annual growing up to 2,5 meter.  When you see this plant growing here in the wild, you almost cannot imagine that this plant is native to the Himalayas, especially Tibet and also India. From 1915 the plant behaves invasive and naturalised in Europe and can be find now everywhere along or in the vicinity of water, but it does require an alkaline nitrogen-rich soil. The mechanical scattering of the seeds is most funny of this plant. When the ripe fruit is touched, the five particles of it roll up and seeds are scattered. 




 Dan komen we op het pad langs de heide en gaan we terug.

Then we come to the path along the heath and go back.



Het is een goed eikeljaar zo te zien.

It is a good acorn year as far as I can see.


En Snarf posteert zich weer achter de paal, de mist is opgetrokken.

And Snarf posts himself behind the pole again, the mist has gone.


De stier is gelukkig inmiddels naar het andere eind van het weiland, maar in een volgend weiland loopt een koe met haar pasgeboren kalf. Mooi om te zien maar wel een rare tijd om een kalf te krijgen, een bijna herfst kalf.

Al met al was het weer een mooie week!

I am glad the bull has gone to the other end of the meadow in the meantime, but in the next meadow we see a cow with her new born calf.  Nice to see the red mother and child, but I think a strange time to get a calf, it is almost an autumn calf. 

All in all it was a lovely week again!