ONTMOETING MET EEN VOS - MEETING A FOX.

1 januari, nieuwjaarsmorgen word ik na een korte nacht door Snarf het bed uit gepest.
Snarf is niet bepaald "knalproof".  Toen hij als jonge hond op cursus zat, kon hij wel tegen een rotje want hij wist binnen de kortste keren wie verantwoordelijk was voor de knalletjes, dat was de hondentrainster.  Na de eerste schrik sprong hij dan vrolijk tegen haar op en keek haar aan van: "Dat deed jij joh".  Maar in de praktijk gaat hij er bij het geringste vreemde geluid als een haas vandoor, duikt de loopgraven in (onder in de kant van een diepe sloot) of schiet de bosjes in richting huis of auto.  Dus een lawaaierige oudejaarsavond en nacht met gillende keukenmeiden en enorme knallen is aan onze border collie niet besteed, sterker nog hij ligt hijgend en bevend als een rietje onder tafel, onder het bureau, in het toilet, in de badkamer of ergens anders maar wel heel dicht bij mij. Normaal slaapt hij in zijn mand in de keuken maar de nacht van de jaarwisseling wordt hij bij uitzondering in de slaapkamer toegestaan en slaapt aan het voeteneind van het bed.  Om een uur of 5 als de rust is weergekeerd, laat ik hem dan even in de tuin om te plassen want op de 31ste is hij al vroeg in de middag met geen stok meer de deur uit te krijgen. Daarna denk ik nog even verder te slapen, maar daar kunnen we alleen maar van dromen want na enkele uren het is nog nauwelijks licht, wordt er op mijn schouder getikt. Ik word wakker en houd me slapende, helpt niet, want het vriendelijke tikje wordt een natte neus in mijn gezicht, met zijn kop duwen tegen mijn hoofd, schoppen en trappen met zijn rechter poot en vervolgens gebruikt hij me als trampoline.  Ik verhef m'n stem en zeg: "Ga slapen",  gehoorzaam als hij is, doet hij dit onmiddellijk en krult zich weer op aan het voeteneinde.  Nog geen 5 minuten later begint hij weer van voor af aan, maar nu probeert hij mijn man.  Zo gaat hij nog even verder, totdat ik vermoeid opsta.  Het is vandaag mijn beurt voor de ochtendwandeling, als F. thuis is gaan we 's morgens om beurten.  Let wel, ik vind tijdig opstaan prima en ook de frisse wandeling doet me altijd goed, maar er zijn van die speciale dagen......  De regenhoed moet op want het giet van de regen. Eenmaal buiten genieten we, het is muisstil, niet de zg. stilte voor de storm, maar de stilte na de storm, letterlijk en figuurlijk.   Druipend van de regen lopen we met stok en bal tussen kassen met paprika's en orchideeën door, langs paardenweitjes en door bossages totdat we halverwege bij een open stuk grasland komen, waar Snarf het altijd leuk vindt om over een brede greppel heen en weer te springen.  

- de foto´s heb ik ´s middags op dezelfde plek gemaakt -

Maar dan zie ik iets...........aan de overkant van de watering langs een kas komt een VOS aangelopen. Op dezelfde sluipende manier als Snarf komt hij aangerend, ik blijf stokstijf staan en kijk..........Snarf is gelukkig achter me en blijft ook staan.  Als de vos ter hoogte van ons is blijft hij staan, gaat zitten en kijkt.........
Waarom heb ik nu mijn fototoestel weer niet bij me, ik had hier wel 20 goeie foto's van kunnen maken.  Zo jammer, dat wordt dus een goed voornemen voor dit nieuwe jaar, altijd fototoestel meenemen.  Ik weet nu al dat daar niets van terecht komt.  Dan komen we weer voorzichtig in beweging en de vos vlucht pijlsnel weg, onder een hek door naar voren waar wij vandaan zijn gekomen, op weg naar een prooi, wie weet de kippen van de buren.........

- the pictures I made in the afternoon on the same spot -

1st of January, the first morning of the new year, after a very short night Snarf is nagging me outof bed.  
Snarf is not really crackproof.  When he was trained as a puppy, he could stand cracking, for he knew within the shortest moment that the dogtrainer was responsible for the cracks. After the first fright he jumped cheerful at the dogtrainer and looked at her : "That was you, I know".  But in real life he darts off by the slightest strange sound, dives into the trenches or rushes into the bushes, direction home or car.  So you see, a noisy oldyears eve and night with all the shrieking and cracking is not Snarf's cup of tea, I'll go you one better than he hides himself  shivering and panting under the table, under my desk, in the toilet or in the bathroom.  Normally he sleeps in his basket in the kitchen but this night he is allowed in the bedroom and sleeps on the foot-end of the bed. At about 5 o'clock when we are just settled down to sleep Snarf wants to go out for a pee, last time was early afternoon day before. After this break we go to sleep again for some time I hope, but just a few hours later I feel a paw on my shoulder, it's hardly light outside and I try to keep myself sleeping.  But than I get a wet nose in my face and he starts kicking me with his paws following by using me as a trampoline. I raise my voice and say:  "Go to sleep".  He is very obedient and immediately curls himself up on the end of the bed .  Only for a few minutes and than he starts again but this time my husband is his victim, in this way it goes on for a while until I get up tired. It's my turn to go for early morning walk with Snarf. During holidays, F. and I go by turns. All right, I like to get up in time and I also like the fresh air of the early mornings, but there are special days.......... 
I have to put on my rainhat for the rain is coming down in buckets, but when we are outdoors together we enjoy it as much as always. It is mouse-quiet, not the so called calmness before te storm, but the silence of the calmness after the storm.  We walk with stick and ball, soaked of rain, between glasshouses full of orchids and paprikas, along horse-stables, meadows and woodland to an open grass-land, where Snarf likes playing ballgames and jumping across ditches. 

The lovely Sebright chickens of our neighbours are sometimes visiting our place.

Than all of a sudden I catch sight of something.........on the other side of the water-course along the glasshouse I see a FOX running. He runs in the same way as our sheepdog, low on the ground and fast, I stand stock-still and look..........Snarf is behind me and is standing still in the same way like me. When the fox is right opposite us, he stops, sits down and has a look at us.......
Oh, why have I left my camera home, I could have made lots of pictures of the fox.  It is a shame, but this will be my good intention for this new year, always take your camera.  I know already that it will not happen.  When we are moving again the fox runs swift as an arrow, crossing a gate in the direction we came from, on his way to a prey, may be our neighbour´s chickens.......