ZONSOPGANG AAN "DE ROTTE" - SUNRISE ON THE RIVER

Soms denk ik wel eens, is dit niet méér van hetzelfde. Verveel ik mijn lezers niet met mijn eindeloos geouwehoer over tuinen en planten, bloemen, beleving van de natuur, mijn border collie en het mooiste, de glorie van de vroege ochtend?
Ik kan me voorstellen dat niet iedereen op mijn gezwam zit te wachten, maar dan denk ik......ik doe het voor mezelf .......... Voor mij is elke morgen weer een nieuw begin, weer of geen weer en ik voel me bevoorrecht dat ik hiervan mag en kan genieten.

 Als ik 's morgens alleen met Snarf op de dijk langs de Rotte loop met slechts het geluid van vogels, de zon op zie komen, de geur van groen in al zijn stadia, soms nevel of dichte mist, of geteisterd wordt door striemende regen en storm, flinke golven of een spiegelend wateroppervlak, geniet ik telkens weer, dit is leven......en ik krijg hier nooit genoeg van. 

Sometimes I think, is this not more of the same.  Am I not boring my readers with endless chatting about gardens and plants, flowers, perception of nature, my border collie Snarf and most beautiful: the glory of the early morning? 
I can imagine not everybody is waiting for my small talk, but then I think......I do it for myself..... For me every morning is a new start, rain or shine and I feel privileged that I can enjoy this fully.

When I am walking on the dike along the Rotte early in the morning, alone with Snarf, with only the sound of birds, see the sunrise, the scent of green in all its stages, sometimes haze or fog, or am afflicted by pouring rain and storm, watching big waves or a reflective water surface, I enjoy again and again, this is life....and I never get bored.

Langzaam wordt het lichter en lichter.

Slowly it becomes lighter and brighter.

Hij heeft alleen maar oog voor zijn bal  / He only has eyes for his ball.

De rust wordt verstoord door de lawaaierig, overvliegende ganzen.

Rest is disturbed by the noisy, flying geese.

De bladeren vlammen nog even als opkomende zonnetjes, zij zullen weldra vallen en tot stof vergaan.

The leaves show colours of rising little suns, they will fall soon and turn to dust.

De ezels hebben hun stal verlaten en zijn aan het ontbijten.

Donkeys have left their stable for breakfast.

Zijn ze niet prachtig met hun zachte, lange opstaande oren?

Don´t they look cute with their soft long ears?

En hij wil alleen maar actie........, weg met die camera, weg bij die stomme ezels. Eén van de vele vorige keren gooide hij de bal voor de neus van een grazende ezel en wachtte af, er gebeurde echter niets, de ezel at onverstoorbaar door.  Toen gaf Snarf zelf snel met zijn neus een duw tegen de bal zodat hij tegen de neus van de ezel kwam en wachtte weer.  De ezel deed niets, stom beest dus volgens Snarf.

And he only wants action,  away with that camera, away from those dumb donkeys.  One of the many times we were here before, he threw the ball in front of a grazing donkey and waited, however, nothing happened, the donkey ate unperturbed. Then Snarf  gave a quick push to the ball with his nose, so the ball touched the nose of the donkey and waited again.  The donkey did nothing and grazed on.  Conclusion of Snarf:  they are really dumb asses.

Thuisgekomen maak ik nog even een foto van de Cimifuga die ik vorige week ook als laatste foto op de blog zette.  In een week tijd beginnen de knoppen in bloemen te veranderen.

Back home again I take a picture of the Cimicifuga, also as a final picture on my post of last week.
In a week time buds are changing into flowers.

Wish you all a very nice weekend!