GELUKKIG NIEUWJAAR (eind december tuin) - HAPPY NEW YEAR (end of December garden)

In vervolg op mijn vorige post wil ik even terugkomen op de halsbandparkieten. Hier waren zoveel vragen en opmerkingen over dat ik ze even in het algemeen beantwoord.

Zoals vrijwel iedereen wel begrijpt, komen deze knalgroene, luidruchtige rakkers normaal gesproken niet voor in Nederland, het zijn namelijk tropische vogels.  De halsbandparkieten in onze omgeving zijn afstammelingen van oorspronkelijk, ontsnapte en losgelaten kooivogels. Doordat de winters steeds milder worden, kunnen ze zich hier steeds beter handhaven en hebben ze zich min of meer aangepast. Voor zover ik weet overwinteren ze hier al een aantal jaren in de stedelijke gebieden van Den Haag en Rotterdam. Het worden er steeds meer, vorig jaar landde er af en toe al een hele zwerm in de Catalpa, meestal tegen de avond. Regelmatig zie ik ze hier overvliegen en nu hebben er een paar mijn vogelvoer ontdekt voor de hier behorende vogeltjes. Elke dag om ongeveer dezelfde tijd komen ze even langs om te snoepen. Ze zijn mooi, brutaal en grappig om te zien, maar ze horen hier beslist niet. Ach wellicht vinden we het over 50 jaar heel gewoon, veranderingen in de natuur zijn er altijd al geweest en dat zal altijd zo blijven, of we het nu willen of niet.

Further to my previous post I return briefly to the ringneck parakeets.  There were so many questions and comments about them that I give a reply in general. As most of you understand these bright green rowdy rascals are not normal birds in the Netherlands, we have no tropical birds in the wild. The parakeets in our surroundings are descendants of original, escaped and released caged birds. Because winters are getting milder they can survive better and they have more or less adapted. As far as I know they overwinter here already for a number of years in the urban areas of The Hague and Rotterdam. There population is growing, last year there landed occasionally a swarm of them in our Catalpa, mostly early in the evening. I see them regularly fly over and now some of them have discovered  the bird feed for the birds belonging here. Every day at about the same time they come along to snack. They look beautiful, are cheeky and funny, but they certainly don't belong here. May be they are common within 50 years, there always have been changes in nature and that always will be, whether we like it or not. 

- Prunus subhirtella 'Autumnalis'

Op de laatste dag van het jaar nog even de tuin in om te zien wat er groeit en bloeit, normaal gesproken niets, maar deze december was uitzonderlijk.

A last round in the garden in 2015, to see what is growing and blooming, normally this time of year nothing, but this December was exceptional.

Een eerste bloem aan een Camellia - A first flower on one of the Camellias.

Viburnum bodnantense 'Dawn'

Mijn grote vriend houdt me altijd in de gaten.

My great friend always keeps an eye on me.

Om het einde van het blogjaar te vieren hierbij twee collages met enkele van de mooiste Snarfen foto's en de rozen van afgelopen jaar uit:

To celebrate the end of the blog year I show you here two collages with some of my most beautiful pictures of Snarf and the roses of 2015 from:

BORDERCOLLIE

IN DE ROZENTUIN.

Alle volgers en lezers van 'HET BLOEIENDE BUITENLEVEN' een HEEL GELUKKIG EN GEZOND 2016 TOEGEWENST.

I wish all followers and readers of 'THE FLOWERING OUTDOORS' a VERY HAPPY AND HEALTHY 2016.

.-.-.-.-.-.-.-.

DE DAGEN NA KERST - AFTER CHRISTMAS DAYS

Onze 'Paperwhites' (Narcissus papyraceus) waren met Kerstmis precies in volle bloei. Deze narcissen komen van origine uit het westelijk deel van de Middellandse Zee, te weten Israël en Libanon, en zijn hier dus vorstgevoelig. Ik koop elke herfst wel wat bollen die ik zo'n 6 tot 8 weken voor kerst in een schaal zet, gewoon met grond om ze tot bloei te laten komen met de kerstdagen. Om ze niet te snel te laten gaan, zet ik ze eerst in de koude kas want de stengels en het blad worden gemakkelijk te lang en hebben dan de neiging om te vallen. Het ging goed totdat ze twee dagen in huis stonden, de bloemen werden topzwaar en maakten een gracieuze buiging. Mooi maar niet mijn bedoeling.

Nu schijnt daar een middeltje voor te zijn, geef je 'paperwhite' narcisjes een lekker borreltje, whisky, gin of wodka, het maakt niet uit welke smaak, ze blijven er rechtop van staan. Tenzij je ze een overdosis geeft, dat overleven ze niet.

Als ze wortels hebben gevormd en aan de groei gaan geef je ze een bescheiden glaasje drank verdund met water. Deze borrel werkt groeiremmend omdat de alcohol het moeilijker maakt om water op te nemen, de stengels blijven 25 tot 35 % korter en vallen dus niet om.  Je zou er eens mee kunnen experimenteren zodat je verschillende lengtes krijgt.

Zelf heb ik besloten dit niet te gaan doen, ik vind het eigenlijk een beetje zielig om de narcissen op deze tegennatuurlijke manier in hun groei te belemmeren.

Our 'Paperwhites' (Narcissus papyraceus) were just in time to show their flowers on Christmas.  These daffodils are originally from the western part of the Mediterranean, namely Israel and Lebanon, and are here susceptible to frost. Each autumn I buy some bulbs to put in a bowl 6 to 8 weeks before Christmas. To slow them down I put the bowl in the greenhouse for stems and leaves grow easily too long and then have the tendency to fall.  All went well until they were two days in the house, flowers were top heavy and made a gracious curtsy. Nice but not my intention.

Now it seems there is a remedy, give your paperwhite daffodils a nice alcoholic drink such as whiskey, gin or vodka, which flavor does not matter, they remain upright. Unless you give them an overdose they can not survive.  This drink is growth inhibiting because alcohol makes it difficult to take up water, the stems remain 25 to 35 % shorter and don't fall.  You could experiment with the alcohol so that you get different lengths of stems.
I've decided for no alcohol. I think it a bit sad to inhibit the growth in this unnatural way.  

Ik heb ze iets dichter bij de kast gezet zodat ze konden leunen en water gegeven, na een dag stonden ze weer op eigen benen en dat staan ze nog steeds en.........ze geuren bijna bedwelmend.

I put them a little closer to the cupboard so that they could lean and gave them more water, after one day they were on own legs again and are still standing upright and.........the fragrance is almost intoxicating.

Vanmorgen genoten Snarf en ik weer van onze ochtendwandeling bij schitterende luchten.
Nou ja Snarf maakt het allemaal niet uit, als hij maar aandacht krijgt en lol kan maken, c.q. werken.

This morning Snarf and I enjoyed our early morning walk with beautiful skies.
Well, it makes no difference for Snarf as long as he gets attention and can make fun or work. 

Heel vaak dezelfde soort plaatjes, maar ook altijd weer een beetje anders, in elk geval altijd mooi!

Haha, very often the same kind of pictures, but also always a bit different again, anyway always beautiful!

De lichtval op het wuivende riet in de verte vond ik hier heel bijzonder en heb ik geprobeerd te fotograferen........

The light on the waving reeds in the distance was very special which I tried to photograph......

De ontdekking in de tuin vandaag:  Zegge en schrijve één grote bloem aan mijn roos 'White Wings' aan de verder kale plant met daarin.......een dikke hommel......en dat op 29 december!

My today's discovery in the garden: Say and write one big flower in my rose 'White Wings' on the further bare plant, containing....... a fat bumblebee......and that on December 29th!

Vanmiddag keek ik naar buiten en daar zaten gezellig samen twee halsbandparkieten bij de pinda's bestemd voor de mezen. Door het raam en tussen de spijlen van de veranda kon ik er precies een foto van maken.

In the afternoon I looked outside and there were two parakeets cosy together on the peanuts for the tits. Through the window and between the bars of the porch I could just make a photograph of the two.

Dat was het voor vandaag. Als ik even tijd heb kom ik dit jaar nog terug met 'de tuin eind december'.

That was all for today.  when I have time I will be back before New Year with  'the garden on the end of December'. 

KERSTDINER TUINCLUB - CHRISTMAS DINNER GARDEN CLUB.

Afgelopen woensdagavond had ik de 19 dames van de tuinclub ter afsluiting van het tuinjaar bij mij uitgenodigd voor een kerstdiner.  Je begrijpt dat hier een hele voorbereiding aan vooraf ging, zoveel mensen passen maar net in mijn kamer als we aan een lange tafel zitten. Ik begon de zaterdag ervoor met de kerstdecoraties, hiervoor gebruikte ik voor de tafelstukken de standaards weer, zo fijn in gebruik op tafels, ze belemmeren het uitzicht over tafel tenminste niet tijdens een gesprek. Voor de stukken gebruikte ik hoofdzakelijk groen uit de tuin en bloemen en bessen van de Viburnum tinus, die er nu prachtig bij staat in de tuin.  Wat gekochte rode rozen en eucalyptus completeerde het geheel.

For last Wednesday I invited the 19 ladies of our gardenclub for a Christmas dinner to conclude another garden year. You understand that this was preceded by lots of preparations, this number I can just manage to sit on one long table setting in our room.  I started Saturday before with the decorations, for which I used the stands for table pieces, so pleasant to use on tables, at least they don´t obstruct the view of the table during conversations. For the decorations I mainly used green from the garden and flowers and berries of the Viburnum tinus, which is showing beautiful in the garden at this moment.  Some bought red roses and eucalyptus completed the picture.

Om de voet van de standaard maakte ik een krans van dezelfde materialen als de kroon.

To the base of the stand I made a wreath using the same material as for the crown.

Aan het eind van het weekend was de verhuizing van het interieur.  Tafels en stoelen naar andere kamer(tjes) en de opgeslagen oude vergadertafels uit de garage in elkaar gezet. Maandag dekte ik de tafels en dinsdag de voorbereidingen van de gerechten. Als je veel gasten te eten krijgt en alles zelf wil doen, moet je gestructureerd te werk gaan.

By the end of the weekend we moved the interior. Tables and chairs went to other rooms and  the stored old meeting tables from the garage put together.  Monday I set the tables and Tuesday I made preparations for cooking. When you get many guests for dinner and do it all by yourself you need a structured proceeding. 

Natuurlijk liep niet alles op rolletjes, er gebeuren soms onverwachte dingen, ook tijdens het koken.
Dinsdagmorgen bezig met het schillen en in blokjes snijden van selderijknollen, hoor ik een vreemd geluid uit de kamer komen, gauw kijken en wat zie ik daar, een nog jonge pimpelmees die langs mijn glaswerk over de tafel scheert.  Het was die dag goed weer en ik had de keukendeur open. Ongemerkt is er weer eens een vogel binnengevlogen.  Ik voorzichtig met een handdoek naar de pimpelmees die tegen een raam aan fladdert en kan hem gelukkig in een hoekje te pakken krijgen. Loop met het vogeltje in de handdoek de veranda op en hij vliegt vrolijk weg. Waarschijnlijk zit hij al weer lekker te smullen in de pindakaaspot aan een paal van de veranda.

Of course not everything went smoothly, sometimes unexpected things happen, also during cooking.

Tuesday morning I was peeling and dicing celery tubers, at once I heard a strange noise in the diningroom, a quick look made me nervous, a relatively young blue tit swooped past my wine glasses on the table. That day we had mild and sunny weather so the kitchendoor wide open. The blue tit flew inside unnoticed.  I carefully tried to approach the blue tit with a towel in my hand, the bird fluttering against the window and in a corner I got him. With the bird in the towel I went outside on the porch and he flew merrily away.  He is likely to feast again nicely in the peanut butter jar on a pole of the porch.

Klaar met de soep, begon ik met de wildstoofpot. Hiervoor moest ik 750 gram sjalotjes fijnsnijden, de tranen biggelden over mijn wangen. Wordt er op het raam getikt, staat de pakketdienst aan de deur met een pakje waarvoor ik moest tekenen. Ik verontschuldigde me dat ik er zo huilerig uitzag. De goeie man kwam met deze wonderlijke tip: "Een slok water in de mond mevrouw, niet doorslikken voordat je klaar bent, en U zult nooit geen tranende ogen meer hebben bij het uien snijden".  Ik vond het wel bijzonder en moest er om lachen.  Ik heb het gegoogled op internet, en inderdaad deze tip stond bij de vele andere wondermiddeltjes.

When soup was ready I started with the game stew. I had to chop 750 gr. of sjallots, tears were rolling down my cheeks. There was a knock on the window, the parcel service was there to sign for a parcel. I apologized that I looked so weepy.  The good man came with this wonderful tip: "A mouthful of water madam, do not swallow before you are finished, and you shall never have tearing eyes chopping onions". I thought it very special and could not help laughing.  Lateron I googled it on the internet and indeed this tip was there with many other miracle remedies.

Ik was blij dat Snarf zich rustig hield die dag, hij wordt een dagje ouder en maakt binnenshuis niet meer zoveel capriolen, zeker niet nu het zo vol stond.

I was glad Snarf was quiet that day, he is getting older and does not make so many caprioles in the house anymore, certainly not with so many chairs and tables.

Deze keer een kleine ruimtebesparende kerstboom met kluit. Die kan na de kerst de tuin weer in en wie weet gebruiken we hem dan volgend jaar wel weer. Zo niet, is ook niet erg, als we dan echt oud zijn, staat onze tuin vol kerstbomen, werkbesparend, handig toch?

This time we have a small space-saving Christmas tree with root ball. After Christmas it goes into the garden and who knows we can use it next year again.  If not, no problem, when we are getting really old we have our garden full of Christmas trees, labour saving, convenient right?

Tja en dan staat hier in de serre het dessert. Weer geen foto's van de gerechten, dat vergeet ik, kletsen en eten opdienen gaat moeilijk samen. De laatste foto's zijn dan ook met mijn ipad genomen en van zeer slechte kwaliteit, ik zet ze er wel bij om te laten zien dat het echt was en reuze gezellig.
Onze tuinclub bestaat komend jaar 25 jaar waarvan de meesten vanaf het eerste uur lid. 25 jaar lang twaalf keer per jaar een uitstapje of bijeenkomst schept een bijzondere vriendschapsband. Dat gaan we zeker vieren. Lieve dames hartelijk dank voor jullie aanwezigheid, jullie lieve woorden en attenties, ik heb er van genoten.

In the conservatory the dessert is on the table. Again no photos of the dishes, I always forget, chatting and serving dinner goes not well together. The last photos I took with my ipad and are of a very bad quality, I just show you that it was real and very enjoyable.
Next year we will celebrate our 25th anniversary and many of us are member from the first hour. 25 years long, 12 times a year a garden visit or meeting creates a special friendship, we certainly will celebrate.  Dear ladies thank you very much for your presence, your sweet words, attentions and above all the cosiness, I've very much enjoyed.

Just for the record, this was the menu:

Starter with Kir Royal and amuse of mackeral cream and celery or smoked salmon. 

Celery cream soup.

Games stew of deer, hare and wild boar
Mashed potatoes
Red cabbage with apples
Cranberry compote.

Christmas ice cake with raspberries
Cinnamon ice and cream
English Christmas trifle.

Coffee - After eight.
    .-.-.-.-.-.-.-.

Ik weet niet of ik hier voor de kerst nog terugkom, dus wens ik al mijn volgers en andere lezers van mijn blog

FIJNE KERSTDAGEN.

I'm not sure I will be back here before Christmas, so I wish all my followers and other readers of this blog

MERRRY CHRISTMAS.

TUIN EN BOEKEN - GARDEN AND BOOKS

Afgelopen zaterdag Sinterklaas gevierd met kinderen en kleinkinderen. Tot mijn grote verrassing kreeg ik het boek wat bovenaan mijn lijstje stond: Oudolf Hummelo.
Dit is hét boek over Piet Oudolf, zijn werk en hoe hij als tuinontwerper en vaste plantenkweker de wereld veroverde met zijn baanbrekende beplantingsontwerpen waarbij de ecologische aspecten vooropstaan.
Auteur en vriend Noel Kingsbury vertelt over hoe het begon in Hummelo, hoe hij met zijn vrouw Anja een hecht team vormt en welke collega's bepalend zijn geweest voor zijn steeds vernieuwende beplantingsplannen in o.a. Nederland, Zweden, Duitsland en de VS. Hij is onder meer verantwoordelijk geweest voor topprojecten, zoals de 'High Line' en 'the Battery' in New York en op de Trentham Estate in Engeland ontwierp hij 'Rivers of Grass' en een 'Floral Labyrinth'.

Ik wilde het boek bewaren om het met de Kerst te gaan lezen als we thuis zijn, maar ik kon het niet laten om er aan te beginnen en ja, ik las door. Het boek leest als een succes roman en aan de hand van veel kleurenfoto's en plantenschema's wordt zijn veranderde kijk op beplanting in de afgelopen 30 jaar duidelijk gemaakt. Het is een aanrader voor alle tuiniers, professionele en hobbyisten.

Last Saturday we celebrated St.Nicholas with children and grandchildren. To my great surprise I was given the book on top of my wishlist: Oudolf Hummelo.
This is the book about Piet Oudolf, his work and how he conquered the world as garden designer and perennial grower with pioneering planting designs where ecological aspects are paramount.
Author and friend Noel Kingsbury tells about how he started in Hummelo, how he and his wife Anja forms a strong team and wich colleagues have been decisive for his always innovative planting schemes in countries like The Netherlands, Sweden, Germany and the US.  He was inter alia responsible for top projects like the High Line and the Battery in New York and on the Trentham Estate in England he designed rivers of grass and a floral labyrinth.

I promised myself to keep the book for reading during Christmas when we are at home, but I could not resist to start reading and yes, I continued reading.  The book is reading like a success story and by means of a lot of colour photographs and planting schemes, his changed view of planting over the past 30 years is clear. It is a must for all gardeners, professional and hobbyists.

Van Piet Oudolf terug naar eigen tuin.  In de serre zijn de verschillende stekken van Pelargoniums, Salvia's en winterharde Fuchsia's al aangeslagen. Bij zo'n zonnige dag als gisteren is het lekker warm in de serre en groeit het goed. We gaan naar buiten.

From Piet Oudolf back to our own garden. In the conservatory the various cuttings of Pelargoniums, Salvias and hardy Fuchsias are doing well. On such a sunny day as yesterday it's nice and warm in the conservatory, good for growth.  Now we go outside.

De Prunus subhirtella autumnalis laat zijn bloemetjes zien tegen een helder blauwe lucht.

Prunus subhirtella autumnalis shows his flowers against a blue sky.

De Keulse potten en andere spullen op de planken bij het tuinterras zijn naar binnen verhuisd. De kransen en hertenkop mogen blijven hangen.

 The Cologne pots and other stuff on the shelves of the garden terrace have moved inside. The wreaths and deer can stick around.

Oudolf grasses?

Er komt nog steeds her en der een roos tot bloei, dit is de roos 'White Wings', prachtig in de zomer, maar nu ook nog wel een beetje.

There is still hither and thither a rose blossom, this is the rose 'White Wings', a beauty in summer, but also now still rather pretty.

En wat zal ik hiervan zeggen, een beetje frommelige bloem van de roos 'Honorine de Brabant', maar wel uniek voor december.

And what to say about this, a messy flower of the rose 'Honorine de Brabant' but unique in December.

Ik zie eigenlijk in december liever rozenbottels dan bloemen in de rozen.

In December I see actually rather rose hips than flowers in the roses.

En kijk, langs de Taxus haag is mijn eerste Helleborus in bloei gekomen.

And look. along the yew hedge my first Hellebore flower.

Dan loop ik naar de brievenbus en wat zit daarin?  Een pakje. Het is de 'give-away' die ik bij de blog van Madelief heb gewonnen, wat ben ik daar blij mee. Zoals mijn meeste volgers waarschijnlijk al wel weten, heeft Madelief een heerlijke, kleurrijke blog, waar zij ons o.a. haar vintage tea parties, haar vrolijke tuin en haar liefde voor Engeland laat zien, zie www.madeliefje-madelief.blogspot.nl. 

Het was de eerste keer dat ik meedeed aan een 'give-away' omdat ik het boek niet kende en wel nieuwsgierig ben naar bijzondere vrouwen over hun tuinen in Duitsland. Hier draait alles toch meestal om Engelse tuinvrouwen.

Ik heb het boek al even snel doorgebladerd en dat wordt zeker weer genieten. Hartelijk dank Madelief! 

Then I walk to the mailbox and what a surprise, there is a parcel. It's the give-away I won on Madelief's blog, I'm so happy with the book. As my most followers probably will know, Madelief has a lovely, colourful blog, where she among others shows us her vintage tea parties, her cheerful garden and her love for England, see www.madeliefje-madelief.blogspot.nl.

It was the first time I joined a give-away because I did not know the book and I'm curious about these special women about their gardens in Germany. Here it's usually all about English women gardeners.

I browsed just quickly through the book which I certainly will enjoy. Thank you so much Madelief!