GINKGO BILOBA

April

Als de Magnolia soulangeana bloeit in april, is de Ginkgo nog kaal.

When in April the Magnolia soulangeana is flowering, the Ginkgo biloba is still bare.

In de winter doet de boom denken aan een beeldhouwwerk, naakt en onbuigzaam, maar 's zomers worden de contouren verzacht door het bleekgroene, aan lange stelen hangend blad. De boom is op zijn mooist in het late najaar, als de bladeren van groen overgaan in heldergeel zonder een spoor van bruin of oranje. Daarna vallen ze snel af.

In winter the tree does remind me of a sculpture, naked and unbending, but in summer the contours are softened by the pale green, drooping leaves on long stems. The tree is most beautiful in late fall, when the leaves are changing from green to bright yellow without a trace of brown or orange. Then the leaves fall off soon.

 In May

 De Ginkgo biloba of Japanse notenboom staat nu bijna 25 jaar in onze tuin en is van klein meerstammig boompje uitgegroeid tot een sierlijke brede, wat 'treurende' boom.


The Gingko biloba or maidenhair tree is now almost 25 years in our garden and has grown up from a small multi-trunk tree to a gracefully wide, somewhat weeping tree.

in June

De Ginkgo is een levend fossiel, behorende tot de orde van Ginkgoales, een groep naaktzadigen uit de familie Ginkgoaceae. Ze bestond al in de prehistorie en heeft vele tijdperken overleefd waaronder die van de dinosauriërs. De boom kwam nl. 250.000.000 jaar geleden al voor. Tijdens de jaartelling was de boom aan het uitsterven en waarschijnlijk is de boom rond 800 samen met het boeddhisme uit China naar Japan overgekomen.  Daar werd de boom bij tempels geplant en kreeg de bijnaam tempelboom. Uiteindelijk is er maar één soort overgebleven, de Ginkgo biloba.
De naam Ginkgo is afgeleid van het Japanse 'Ginkyo", wat 'zilveren abrikoos' betekent.  Het woord 'biloba' betekent 'twee lobben' en verwijst naar de vorm van de bladeren.

In 1730 werd de Japanse notenboom naar Europa gebracht en in 1784 naar Noord-Amerika. In Utrecht staat een boom die in 1730 geplant zou zijn en ook in het Vlaams-Brabantse Geetbets staat er één uit die tijd. Kew Gardens was er natuurlijk ook snel bij. Zij kochten in 1754 de Ginkgo van een kweker in Londen, en deze boom staat er nog steeds.

De Ginkgo kan 30-40 meter hoog worden en 9 meter breed. Hier worden ze meestal niet hoger dan 25 meter. De stam van oudere exemplaren kan omvangrijk worden doordat de boom  soms een aantal verticale stammen vormt.

Ze hebben een matige groei, wortelen diep en nemen genoegen met elke goede grond.

in June

The Ginkgo is a living fossil, belonging to the order of Ginkgoales, a group of gymnosperms from the Ginkgoaceae family. She existed already in prehistory and has survived many eras including that of the dinosaurs. The tree was already there 250.000.000 years ago. During the era the Ginkgo was dying out and probably the tree came around 800 from China to Japan together with the Budism. In Japan they used the trees in the surroundings of temples and was called templetree.  In the end only one variety survived, the Ginkgo biloba.
The name Ginkgo comes from Japanese Ginkyo, meaning silver apricot. The word biloba means two lobes and refers to the shape of the leaves.

In 1730 the Ginkgo was brought to Europe and in 1784 to North America.  In Utrecht is a tree which should be planted in 1730 and there is one of the same age too at Geetbets in the province Flemish-Brabant in Belgium. Of course Kew Gardens followed quickly. They bought the tree in 1754 from a grower in London. Also this tree is still alive in Kew Gardens.

The Ginkgo biloba can grow to 30/40 meters high and 9 meters wide. In our country they mostly don't grow higher than 25 m. The trunk of older specimens can be large as the tree forms sometimes a lot of vertical trunks.

They grow easily in every good soil, root deeply and have a moderate growth. 

in June

 Ginkgo zaden (noten) ziet men hier zelden. De aanplant van vrouwelijke bomen wordt veelal vermeden omdat het rottende vlees van de eetbare zaden een sterke onaangename geur heeft.

We rarely see the seeds (nuts) of the Ginkgo.  Planting female trees is often avoided because the rotting flesh of the edible seeds spreads a strong unpleasant smell.

in July

In het Verre Oosten is de Japanse notenboom een voorwerp van verering. In Japan worden oude Ginkgobomen  als een god vereerd en bindt men een rijstkoord om de enorme stam.
In China en Japan worden Ginkgobomen van oudsher in tempeltuinen geplant en bij kastelen en heilige plaatsen.
Bij de atoombom inslag op 6 aug. 1945 op Hiroshima werd een Ginkgo, die naast een tempel stond ongeveer 1 km. van de plaats van inslag,  zwaar beschadigd, maar bleek daarna weer uit te lopen zonder belangrijke misvormingen. De tempel werd echter vernietigd. Deze boom is nu beschermd en men heeft de trap van de nieuw gebouwde tempel eromheen gebouwd.  Hierom ziet men de Ginkgo ook wel als symbool van de hoop.

De boom staat ook symbool voor liefde, toverkracht, tijdloosheid en een lang leven.

in August

In the Far East the Japanese maidenhair tree is an object of worship. In Japan old Ginkgo trees are revered as a god and a rice cord is tied around the enormous trunk.

In China and Japan Ginkgo trees are traditionally planted in temple gardens, castle gardens and holy places. 

When in Hiroshima on August 6th, 1945 an atomic bomb exploded only 1 km. from a Ginkgo tree standing alongside a temple, the tree was severely damaged but then turned back to growth without major malformations. The temple however, was destroyed. This tree is now protected and they have built the steps of the new temple around the tree. For this reason we also see the Ginkgo as a symbol of hope.

The tree also symbolizes love, magic skills, timelessness and a long life.

in October

Er worden ook heel wat medicinale krachten toegeschreven aan de Ginkgo boom. In China worden de zaden reeds duizenden jaren gebruikt bij ademhalingsproblemen, blaas- en nierproblemen, spijsverteringsproblemen, gehoorverlies en andere kwalen.  De bladeren worden o.a. gebruikt ter verbetering van de bloedsomloop, bij ademhalingsproblemen, gehoorverlies, geheugenverlies, huidziekten en angst. In Nederland en tal van andere landen worden preparaten van de bladeren of zaden van de Japanse notenboom verkocht ter bestrijding en preventie van vooral leeftijdsgebonden klachten.
Het is bijna te mooi om waar te zijn.

in October

There are a lot of medicinal qualities attributed to the Ginkgo tree. In China they use the seeds already for thousands of years for respiratory problems, bladder and kidney problems, digestive problems, hearing loss and other maladies.  The leaves are used, among other things, to improve the blood circulation, respiratory problems, hearing loss, amnesia, skin diseases and anxiety.  In The Netherlands and many other countries, maidenhair tree preparations of leaves or seeds  are especially sold for combating and preventing age-related problems.
It's almost too good to be true.

in October

in November

De  herfstkleur van de ginkgobladeren legt nog eens extra de nadruk op hun eigenaardige vorm. Ze hebben iets van langgesteelde waaiers met min of meer gegolfde randen en een inkeping het het midden.

The autumn colour of the ginkgo leaves even puts extra emphasis on their peculiar shape. They look like longstemmed fans with more or less ruffled edges and a notch in the middle.

In Japan worden de bladeren vaak gebruikt als boekenlegger om hun vorm en kleur en het vermogen zilvervisjes en boekenluisjes te weren door de insectwerende eigenschappen van het blad. (zie je het steeltje boven het boek uit komen?)

In Japan Ginkgo leaves are often used as bookmarker for their shape and the ability to repel silverfishes and book lice by the insect repellent qualities of the leaves. (do you see the stem above the book on first picture?)

Ik verzamelde wat Ginkgo bladeren in de tuin en beplakte er 3 jampotjes mee met behulp van dubbelzijdig plakband, daaromheen een groen stukje touw wat ik gebruik om in de zomer planten op te binden en zette er een waxinelichtje in. Het idee is een afleiding van de blog 'Of Spring and Summer' (www.ofspringandsummer.blogspot.com).  Om de lichtjes legde ik nog een krans van Ginkgo bladeren.

I collected Ginkgo leaves in the garden and wrapped leaves around a simple glass jar with use of double sided tape and a green piece of string, the same I use in summer for tying plants. Then I put a tea candle in the jar. I got the idea of the blog 'Of Spring and Summer' (www.ofspringandsummer.blogspot.com.  Around the lights I laid a wreath of Ginkgo leaves.

De Duitse filosoof, wetenschapper, batanicus en dichter Goethe schreef  op 15 september 1815 een gedicht over de Ginkgo biloba en droeg het op aan zijn voormalige geliefde Marianne von Willemer.

De Nederlandse vertaling door Matthias Rozemond luidt als volgt:

 Ginkgo biloba

Zie dit kleinood in mijn gaarde:

boomblad uit de oriënt,

siert met zijn geheime waarde,

ingewijden welbekend.

Leeft het als een enkel wezen,

innerlijk in twee gedeeld?

Of vormt juist het uitgelezen

tweetal één herkenbaar beeld?

Langzaam rijpende ideeën

werpen op die vragen licht.

Voel je niet dat ik in tweeën

eenling ben in mijn gedicht?

The German scientist, botanist, philosopher and poet Goethe wrote on September 15th, 1815 a poem regarding the Ginkgo biloba and dedicated it to his former love Marianne von Willemer.

The English translation I found is as follows :

Ginkgo biloba

The leaf from a tree in the East,

Has been given to my garden.

It reveals a certain secret,

Which pleasesme and thoughtful people.

does it represent One living creature

Which has divided itself?

Or are these Two, which have decided,

That they should be as One?

To reply to such a Question,

I found the right answer:

Do you notice in my songs and verses

That I am One and Two?

DE LAATSTE CHRYSANTEN EN EEN MORBIDE GEDICHT - THE LAST MUMS AND A MORBID POEM.

We hebben deze herfst nog niet veel dichte mist gehad en betrekkelijk weinig sombere dagen. November is dit jaar heel afwisselend, regen, wind, zon, mist, zon, grijs, zon, regen, grijs, zon...... Als ik 's morgens met Snarf ga rondspoken, is het nog nauwelijks licht.  De stilte komt je tegemoet, de geur van mos op verrotte boomstronken, paddenstoelen. De vogels zijn stil, soms fladderen wat kleine vogeltjes op uit het blad op de vochtige aarde. In de grauwe atmosfeer herken je ze nauwelijks. Een afgeknapte boom leunt tegen een andere boom en aan een overhangende tak hangt iets te wapperen, een half vergane ekster. 

Dit doet me denken aan een oud gedicht uit 1852 van Piet Paaltjens wat ik las in het boekje "Keur van Scherts en Luim", uit onze Nederlandsche Dichters verzameld door W.J. van Zeggelen,  aan het eind van de 19de eeuw uitgegeven door H.A.M. Roelants te Schiedam. Het is een tragisch maar ook humoristisch gedicht, waar ik altijd erg om moet lachen. 

This autumn we have not had much dense fog and relatively few gloomy days. November is quite varied this year, rain, wind, sun, fog, sun, gray, sun, rain, gray, sun.........When I go out in the morning haunting with Snarf, it is hardly light. The silence is overwhelming, the smell of moss on rotten wood stumps, fungis. The birds are silent, some small birds flutter out of the leaves on the damp earth. In the gray atmosphere you hardly recognize them. A fallen tree is leaning against another tree and an overhanging branch has something fluttering, a decaying magpie. 
This reminds me to an old poem, written in 1852 by Piet Paaltjens. I read it in the booklet "A variety of banter and fancy", poems by Dutch poets collected by W.J. van Zeggelen, issued by H.A.M. Roelants, Schiedam at the end of the 19th century. When I read this poem I always have to laugh, it is tragic but so humorous.

DE ZELFMOORDENAAR

In het diepst van het woud

-'t Was al herfst en erg koud -

Liep een heer in zijn eentje te dwalen.

Och, zijn oog zag zoo dof!

En zijn goed zat zoo slof!

En hij tandknerste, als was hij aan 't malen.

"Ha!" dus riep hij verwoed,

"Ik heb een adder gebroed,

Neen, erger, een draak aan mijn borst hier!"

En hij sloeg op zijn jas,

En hij trapte in een plas;

't Spattend slik had zijn boordjes bemorst schier.

En meteen zocht zijn blik

Naar een eiketak, dik

Genoeg om zijn lichaam te torschen.

Daarna haalde hij een strop

Uit zijn zak, hing zich op,

En toen kon hij zich niet meer bemorsen.

Het werd stil in het woud

En wel tienmaal zoo koud,

Want de wintertijd kwam. En intusschen

Hing maar steeds aan zijn tak,

Op zijn doode gemak,

Die mijnheer, tot verbazing der musschen.

En de winter vlood heen,

Want de lente verscheen,

Om opnieuw voor den zomer te wijken.

Toen dan zwierf - 't was erg warm-

Er een paar arm in arm

Door het woud. Maar wat stond dat te kijken.

Want, terwijl het, zoo zacht

Koozend, voortliep en dacht :

Hier onder deez'eik is 't goed vrijen,

Kwam een laars van den man,

Die daar boven hing, van

Zijn reeds langverteerd linkerbeen glijen.

"Al mijn leven! van waar

Komt die laars!"riep het paar,

En werktuigelijk keek het naar boven.

En daar zag het met schrik

Dien mijnheer, eens zoo dik

En nu tot een geraamte afgekloven.

Op zijn grijnzenden kop

Stond zijn hoed nog rechtop,

Maar de rand was er af. Al zijn linnen

was gerafeld en grauw

Door een gat in zijn mouw

Blikten mieren en wurmen en spinnen.

Zijn horloge stond stil,

En een glas van zijn bril

Was kapot en het ander beslagen.

Op den rand van een zak

Van zijn vest zat een slak,

Een erg slijmrige slak, stil te knagen.

In een wip was de lust 

Om te vrijen gebluscht

Bij het paar. Zelfs geen woord dorst het te spreken,

't Zag van schrik zo spierwit

Als een laken, wen dit

Reeds een dag op het gras ligt te bleeken.

                                     -Piet Paaltjens-

I could not find an official translation of above poem, so I tried to translate it myself :

THE SUICIDE

In the depths of the forest
It was already autumn and very cold
Walked a gentleman on his own to wander.
Oh, his eyes looked so dull!
And his clothes were so weird.
He gritted his teeth, as if he was grinding.

Ha, so he called frantically
I have a brood of vipers,
No, worse, a dragon on my chest here,
And he hit on his coat,
and he stepped in a puddle,
the splashing mud made his cuffs dirty.

And immediately searched his gaze
For a branch of an oak, thick enough
to carry his body.
Then he pulled a rope from his pocket,
Hung himself.
And then he could not longer bedabble.

It became quiet in the forest,
And ten times as cold,
Because winter came. 
And meanwhile still hung on his branch,
Dead at ease,
That gentleman, to the amazement of sparrows.

And winter passed,
for spring appeared,
to depart for summer again,
Then wandered over - it was very hot -
A love couple arm in arm through the forest.
But how they were puzzled.

Because, while they went forth, so sweet in love,

And thought:

Below this oak it is good to make love.

Came a boot down of the man hanging there,

Slipping of his long digested left leg.

"All my life! from where does that boot come",

cried the love couple.

And mechanically they looked up,

And there they saw with terror

That gentleman, once so thick,

And now gnawed to a skelton.

On his grinning head,

Was still upright his hat.

But the edge had gone. All his linen

was frayed and drab.

Through a hole in his sleeve

gazed ants and worms and spiders.

His watch had stopped,

And a glass of his spectacles

was broken and the other was fogged.

On the edge of a pocket

of his vest was a snail,

A very slimy snail, gnawing quietly.

In a flash the lust to make love was extinguished by the couple.

They even dared to speak a word.

They looked as white as a sheet,

Already a whole day on the grass to bleach.

Snarf haalt me uit mijn overpeinzingen door tegen mijn scheenbeen te schoppen.  Hij wil hiermee zeggen:
"Kom op, aan het werk, laat die bal nog eens vliegen, ik haal hem wel weer op".  We lopen en rennen langs de rand van de bosjes en staan dan weer even stil bij het water........Het is zo mooi, maar dat vind ik elke dag weer. Het is inmiddels lichter geworden.

Snarf takes me out of my musings by kicking against my shins. He wants to say:
"Come on, back to work, let that ball fly again, I'll catch and bring it back". We walk and run along the border of the bushes and have a break at the edge of the water..........So beautiful, but that is what I think every day.  In the meantime it is getting lighter. 

En over de Rottemeren komt de zon op, het wordt weer een mooie herfstdag.

And across the lakes of the Rotte, the sun is rising, it will be another beautiful autumn day.

Het is overigens wel een koude dag, dus pluk ik alle chrysanten die nog mooi zijn in de tuin om er binnen nog even van te genieten.

It is a cold day, so I gather all the flowering chrysanthemums in the garden to enjoy them in the house.

Ik maak geen ingewikkelde bloemstukken, maar zet alles doorelkaar in kannen en koffiepotten en neem er dan zelf ook een beker koffie bij.

I don't make complicated flower arrangements, but put everything together in pitchers and coffee pots. 
And then I make myself a mug of coffee.

NOVEMBER SCHOONHEID - NOVEMBER BEAUTY

Ondanks dat we vanmorgen al meer dan een uur met ballen en krakende flessen bezig zijn geweest op het weiland en langs de dijk,  staat Snarf thuis weer binnen de kortste keren paraat met een piepende kangeroe in zijn bek. "Gaan we weer naar buiten?"  Ik geef toe want het is een heerlijke zonnige ochtend en ik zie de kippetjes van hiernaast op het hek zitten, daar wil ik even gaan kijken.  Het zijn brutale kippen die van niemand bang zijn, ook niet van Snarf die niet veel van ze moet hebben. Ze pikken lekker in de takjes van de Parthenocissus die nu bijna al het blad verloren heeft maar nog wel wat besjes draagt.  

Although we have been busy with a ball and creaking bottles on the meadow and along the dike for over an hour this morning, back home Snarf is in no time ready to go out again with a squeaky kangaroo in his beak. "Let's go out again?"  I admit because it is a lovely sunny morning and I see the nextdoor's chicks sitting on the fence, I shall have a look at them.  They are cheeky chickens not afraid of anyone, even not of Snarf who must have none of it. They pick up the twigs of the almost barren Parthenocissus that still carries some berries.

Na de kippen gaan we de tuin rond. Drie kleine plantjes kocht ik van deze Cimicifuga simplex 'White Pearl' in 1989.  Ze zijn uitgegroeid tot een mooie groep, die vooral op sombere novemberdagen een geurend lichtpunt in de tuin vormen.

After the chickens we go round the garden.In 1989 I bought three small plants of this Cimicifuga simplex 'White Pearl'.  Now they are a nice group, which is a fragrant light in the garden on gloomy November days. 

Een met dauwdruppels bedekte rozenknop van Tchaikovski.

A late bud of the rose Tchaikovski, covered with dewdrops. 

Rozenbottels van de roos Scharlachsglut.

Rosehips of the shrubrose Scharlachsglut.

"Mary Rose"

"Schneewittchen"

Ondanks de storm hangen er toch nog een flink aantal lange bruine peulen aan de Catalpa.

Notwithstanding the storm there are still a lot of long brown pods on the Catalpa.

Op de voorgrond zien we hier een zelfgezaaide Larix die bijzonder snel groeit.  De Larix is het enige, algemeen in West Europa voorkomende geslacht dat in de winter zijn naalden laat vallen. De naalden zitten er nu nog aan, maar dat zal niet lang meer duren.

In the front we see a self sown fast growing Larix. The Larix is the only very common genus in Western Europe that drops their needles in winter. Our Larix needles are still there, but it won't be long.

Onze Flora (Romeinse godin van de lente en de bloemen) koestert zich in de zon met een druppel aan haar neus.

Our Flora (Roman goddess of flowers and the season of spring) is basking in the sun with a drop of her nose.

Haar haren zijn door de tand des tijds alleen maar mooier geworden met mossen die glanzen door het zonlicht.

Her hair has only become more beautiful with the ravages of time with mosses shining in the sunlight.

We gaan naar binnen waar Snarf eindelijk even een dutje gaat doen.

We go inside where Snarf at last takes a nap.