BOOMPERIKELEN

Dagelijks struin ik toch al gauw anderhalf uur rond met Snarf langs meren, vijvers, bosjes en weilanden.
Snarf  is een groot liefhebber van weilanden dan kan hij lekker rennen en oefeningen met de bal doen, waarna hij verkoeling zoekt in het water, lees : baggersloot, modderplas.  We lopen ook hele stukken tussen rietkragen door waar het lekker zompig is zodat ik mijn laarzen bijna overschep en Snarf helemaal onder de prut zit. Hier horen we regelmatig de kleine karekiet.  We houden niet zo van de gebaande paden, waar wandelaars in het weekend als eenden achter elkaar aan sjokken.

Voordat we Snarf hadden, kwam ik hier zelden en realiseerde ik me niet dat het zo dicht bij huis zo mooi was.  Ik heb bewondering voor de landschapsarchitecten die dit al weer heel lang geleden op papier hebben gezet en de mensen die het tot stand gebracht hebben en er alles aan doen om het mooi en vooral ook schoon te houden. Want wat kunnen de mensen er in een weekeinde een ongelofelijke troep van maken!

Euonymus europaeus - kardinaalsmuts

Ik geniet van elk seizoen en krijg er nooit genoeg van om naar bomen te kijken die her en der gegroepeerd staan en zo'n prachtig beeld geven van elk jaargetijde. Zo hebben we ook deze herfst weer onze belevenissen.

Snarf kruipt achter elke boom, vuilnisbak of bankje en gluurt naar zijn bal, die ik met mijn handige werpstok heel ver kan gooien. Dan sprint hij achter z'n schuilplaats vandaan en brengt de bal razendsnel bij mij terug of  legt hem op een strategisch punt neer.
Bij een groepje van drie bomen pak ik de bal van de grond met de werpstok, wat een zegen, zonder deze stok was in inmiddels invalide geworden door honderdduizend maal bukken.  Maar wat is dat, hij is aanzienlijk zwaarder geworden. Ik pak de bal uit de stok en zie dat het geen tennisbal is maar een ronde groene bolster, formaat tennisbal dus.  Ik bekijk de boom en concludeer, op het gevederde blad afgaande, dat het een vleugelnoot is. Maar nee, dat kan niet want de vleugelnoot draagt geen grote ronde gladde groene bolsters, maar snoeren van gevleugelde noten.  Ik steek de pseudo-tennisbal in mijn zaak en ga weer verder want Snarf staat al ongeduldig te wachten op de tennisbal welke hij inmiddels keurig voor mijn voeten geplaatst heeft.  Even later pakt Snarf zijn bal en spuugt hem net zo snel weer uit om de andere die er naast ligt te pakken. Haha, de noot had ook hem te pakken!

Juglans nigra - zwarte walnoot

Thuis ga ik op zoek in mijn bomenboek en constateer aan de hand van de pseudo-tennisbal dat de boom een Juglans nigra is. De zwarte walnoot. Deze heeft een langer blad dan de okkernoot en een groter aantal spits toelopende blaadjes, inderdaad heel veel op de vleugelnoot gelijkend. De noot is rond en heeft een harde schil, die moeilijk te kraken is. Klopt allemaal precies! Ook lees ik ergens dat de bladeren kruidig geuren en inderdaad ook dat had ik al geroken.