ROSA 'MADAME ISAAC PEREIRE'

'

Na mijn wandeling met Snarf liep ik vanmorgen de tuin in en de rozengeur kwam me tegemoet. Het is niet te beschrijven hoe dat was en jammer genoeg kunnen we de geur niet meebloggen.  Vooral op vochtige bedompte ochtenden, zoals het vanmorgen dus was, is het 1600 m2 bloemengeur. 

Daarom deze keer de meest geurende roos uit mijn tuin : Rosa 'Madame Isaac Pereire'.

Het is een ouderwetse Franse Bourbon roos, die door Garçon in 1880 gekweekt is.  Zij vormt een struik met lange stevige takken die bruinrood bestekeld zijn en kan 3 meter hoog worden.  Bij mij staat ze dan ook bij een rozenzuil, waar ze nog ver boven uitsteekt.  Ze staat bekend als één van de geurigste rozen en daar ben ik het zondermeer mee eens. De bloemen zijn zeer groot, rozerood tot lila gekleurd en hebben gekrulde bloemblaadjes. Ze zijn gekwartierd.  De bloemen komen vaak in groepen open. In september is er een herhaling met ongelooflijk mooie en grote bloemen, dikwijls beter dan de eerste bloei.
Deze roos staat al meer dan 20 jaar op deze plek in de tuin, een echte blikvanger, vooral in combinatie met de Delphiniums die ernaast staan.

Ik wil deze post beëindigen met een rozengedicht, welke ik heel lang geleden op de middelbare school uit mijn hoofd moest leren.  Toen vond ik daar dus niets aan, het zegde mij werkelijk niets. Na lange tijd heb ik het dus opgezocht, ik herinnerde me alleen de eerste 2 regels nog maar.

THE ROSE AND THE GARDENER

The Rose in the garden slipped her bud,

And she laughed in the pride of her youthful blood,

As she thought of the Gardener standing by--

"He is old--so old! And he soon must die!"

The full Rose waxed in the warm June Air,

And she spread and spread till her heart lay bare;

And she laughed once more as she heard his tread--

"He is older now! He will soon be dead!"

But the breeze of the morning blew, and found

That the leaves of the blown Rose strewed the ground;

And he came at noon, that Gardener old,

And he raked them gently under the mould.

And I wove the thing to a random rhyme:

For the Rose is Beauty; the Gardener, Time.

~Austin Dobson~

1840-1921