RIDDERSPOREN LEED

Delphiniums zijn naast de rozen mijn favoriete bloemen. Het zijn niet de gemakkelijkste vaste planten maar voor mij wel de mooiste! Afgelopen week zijn er al een aantal in bloei gekomen, maar met de regen van vandaag hangen ze en is er ook weer een geknakt.

Een Delphinium kweker of echte liefhebber zet naast elke bloem een lange bamboestok of een ander wanstaltig obstakel. Ik dus niet, ik hou van een natuurlijke uitstraling van de bloemen die soms meer dan 2 meter hoog worden.
Het risico is dat bij zware regenval of wat harde wind, de bloemen topzwaar worden en knakken.

 

Deze afgebroken stelen haal ik altijd naar binnen.
Heel lang geleden, ik denk zo'n jaar of vijftien, was er een juni storm en lagen alle riddersporen plat.
Toen had ik dus riante Delphinium boeketten in huis, zoals meestal op foto's in Engelse landhuizen te zien zijn, of in bloemenwinkels.

In mijn tuin staan veel Delphiniums, een enkele witte en in alle tinten blauw, lila, paars.
Bovenstaande foto's zijn van een zaailing, gezien de gemixte kleurtjes. Ik heb door de tijd heen behoorlijk wat Delphinium cultivars gekocht,  veel Duitse soorten van Karl Foerster, die zijn sterk en blijven jarenlang goed maar nog veel meer Engelse en die hebben de onhebbelijke gewoonte om na een paar jaar te verdwijnen.  De laatste jaren heb ik geen nieuwe planten meer gekocht, maar verzamel zaad van de planten met de mooiste bloemen.  Die zaai ik dan weer voor in potten wat heel gemakkelijk gaat en ik krijg een heel blauw/paars/lila kleurenpalet van planten. De lelijke doe ik weg en de mooiste selecteer ik.  Kwekertje in het klein dus, zodoende heb ik heel veel onbenaamde riddersporen.
Heel veel mensen klagen altijd dat riddersporen het niet goed doen in de tuin, maar ze hebben ook wel wat verzorging nodig.  Ik heb geen optimale grond, volgens mij doen ze het op klei het beste, hier hebben we veen langs de vaart.  Ik geef ze in het voorjaar als de spruiten uit de grond gaan komen een flinke gift beendermeel.  In juli wanneer ze uitgebloeid zijn, knip ik ze tot op 15 cm af en geef ze nogmaals mest. Binnen enkele weken zijn ze weer aan de groei en in de nazomer bloeien ze voor de tweede keer, alleen zijn ze iets minder gul met de bloemen.

Dit is een van de eerste groepen die ik afgelopen week gefotografeerd heb, let op het is niet diegene die ik vandaag binnengehaald heb, die heeft een zwarte "bij" en deze hebben witte "bijen".
Het is allemaal zo leuk om mee bezig te zijn.............