TUINGEREEDSCHAP - GARDENING TOOLS

Enkele weken geleden, precies gezegd op 4 september, schreef Roger Brook, van het blog  The No Dig Gardener over het gebruik van de Hollandse schoffel. Als tuinier werd mijn aandacht hierdoor natuurlijk getrokken en vroeg ik me af welke schoffel hij bedoelde met Hollandse schoffel. Het verhaal werd vergezeld van foto's. Het vreemde was dat ik deze Hollandse schoffel helemaal niet herkende, sterker nog ik had nooit eerder zo'n schoffel gezien. Dat kon natuurlijk aan mezelf liggen want schoffels zijn nu eenmaal niet het meest boeiende onderwerp. Aan de andere kant ben ik van jongs af aan wel veel met hoofdzakelijk landbouwgereedschappen in aanraking gekomen.
Waarschijnlijk wordt genoemde schoffel op lichte gronden gebruikt, zoals zandgrond, terwijl ik van de (zware) klei kom, die moeilijker te bewerken is. Nu wonen we op veengrond en staat er wel een duw schoffel in de schuur, achtergelaten door de vorige bewoners, ik heb hem nooit gebruikt.
Het verhaal van  Roger Brook bracht me echter wel op een idee voor het schrijven van een stukje over mijn favoriete tuingereedschap.

A few weeks ago, on September 4th, Roger Brook, of the blog The No Dig Gardener wrote about the use of the Dutch hoe. As a gardener my attention was of course drawn and I wondered which hoe he ment with Dutch hoe. The story was accompanied by pictures. The strange thing was that I did not recognize this Dutch hoe, in fact I had never seen such a Dutch hoe. Of course that could be an ignorance of myself for hoes are not one of the most excited topics. On the other side I came from my childhood pretty much in contact with mainly agricultural tools.
Probably said hoe is used on light soils, such as sand, while I'm from the (heavy) clay, which is more difficult to cultivate. We live now on peaty soil and have a push and draw hoe in the shed left by former inhabitants, but I never used it. 
However, the story of Roger Brook brought me to an idea of writing a short story about my favorite garden tool.

Op de grasmaaier na, is de bietenhak het enige tuingereedschap wat ik veelvuldig gebruik, heel lang geleden, gesmeed door een landbouwgereedschapsbedrijf, dat bijna 100 jaar bestaat. Ik kreeg de rechtse blauwe hak van mijn vader toen ik 15 (!) jaar was, een lekker licht in de hand liggende hak. Hij had er twee gekocht, een rode en een blauwe. Ik koos voor de blauwe, de rode hield  hij voor zich zelf . De eerste jaren werden ze dus inderdaad gebruikt op het land om bieten op één te zetten, de te dicht op elkaar staande bieten, hakte je weg. En zoals je zult begrijpen werd ik ook ingeschakeld als ik vrij was. Wat vond ik dat een saai werk, de uren kropen voorbij......... Gelukkig werd dit door vooruitgang van de mechanisatie al snel overgenomen door machines en ook het zaad werd hier op aangepast, het zogenaamde precisiezaad. Maar hier zal ik niet verder op ingaan.
Toen ik trouwde kreeg ik mijn vertrouwde blauwe hak mee en doet nog steeds zeer trouw dienst.  De rode hak heeft zijn maatje, de blauwe hak, weer gevonden na mijn vader's dood.  Een mooie, bruikbare herinnering. De slogan 'Goed Gereedschap gaat een Levenlang mee' is hier met recht van toepassing.
Het mooie is dat je kunt zien dat ze beiden goed gebruikt zijn, o.a. de linker helften van de bladen zijn behoorlijk afgesleten.

After the lawnmower the beethoe (in England called the swanneck hoe, I think) is the only gardening tool I use frequently, forged by an agricultural tools company, excisting almost 100 years. I got the blue hoe on the right from my father when I was 15 (!) years old, a nice light hoe. He had bought two of them, a red and a blue one. I choose for the blue, the red he kept for himself.  The first years we used them indeed on the land to put beets on one, the beets standing to close to each other were chopped away. As you can guess when I was off I also was called to help on the land.  Hoeing beets is one of the most boring jobs I remember, hours were creeping slowly past.......Fortunately, by the progress of mechanization this was soon taken over by machines and also the seed was adjusted to this, the so called precision seed. But enough, I will not go into this matter.
When I married I took my trusted blue hoe and it is still doing very faithful service. The red hoe has found back his pal, the blue hoe, after my father's death. A nice useful memory. The slogan 'Good Tools will last a Lifetime' is certainly appropriate.
The good thing is you can see they are used both a lot, i.a. the left halves of the blades are quite worn out.

De bietenhak behoort langs alle randen vlijmscherp te zijn waardoor hij dus ideaal is voor het bewerken van harde grond en met gemak door alle soorten onkruid snijdt.
Mijn oude hakken hebben het gemakkelijk in onze zachte veengrond en worden nog maar sporadisch gevijld, ik zou er eigenlijk wat netter mee om moeten gaan.

The swanneck hoe ought to be razor sharp along all edges, making it ideal for working on hard soil and easily cuts all types of weeds.

My old hoes have an easy life on our soft peaty soil and are filed only occasionally, I should really have to deal better with them.

Dit is één kant van de schuur waar mijn man alles keurig heeft opgehangen, Met enige trots laat ik dit zien omdat ik er zelf altijd een zooitje van maak wat hij niet bepaald waardeert.

This is one side of the shed where my F. hung everything nicely. I show this with some pride because I always make a mess of it, not really appreciated by F.

Nu ik toch over tuingereedschap bezig ben, laat ik ook nog iets anders bijzonders zien.
Hierboven op tafel zien jullie een roestige snoeischaar, die ik nog nooit heb gebruikt. Hij ligt normaal in de serre bij mijn tuinbladen, op een plank tussen andere schatten, zoals mooie stenen, drijfhout en schelpen. Voor de gelegenheid heb ik hem even gepakt om te laten zien.

Dit is niet zomaar een snoeischaar.......ik kreeg hem als souvenir van oudste dochter M., hij komt namelijk uit de Sinaï woestijn. Eerlijk waar, er zitten nu nog zandkorreltjes aan geplakt.
Een aantal jaren geleden maakte zij een tocht door de Sinaï woestijn op een kameel, 's nachts sliepen zij onder de blote hemel en op een vroege ochtend vond zij achter een cactus deze snoeischaar midden in de woestijn.  Een Bedoeïene had hem kennelijk achtergelaten. Zij nam hem mee voor mij, het meest bijzondere cadeautje wat ik ooit heb gekregen.

Now I'm talking about gardening tools I have to show you something special.
Above on the table you see a rusty secateurs, which I never used. Normally it's in the open cupboard with magazins in the conservatory on a shelve with other treasures, like pretty stones, pieces of diftwood and shells. For the occasion I took it to show here.

This is not just a secateurs.......I got it as souvenir from eldest daughter M., namely, this secateurs comes from the Sinai desert. Honestly, it is still now even sticked with grains of sand.  
A number of years ago she made a camel trip through the Sinai desert, they slept under the stars and on an early morning she found this secateurs behind a huge cactus in the desert. A Bedouin had apparently left it.  She took the secateurs with her for me, the most special present I ever received.

Om naast het al dan niet roestige tuingereedschap toch nog iets vrolijks te laten zien aan het eind van de maand september, toon ik hier de bloemen die ik voor het weekend plukte, donkerrode rozen 'Schwarze Madonna' en 'Black Baccara' uit de kas met zalmkleurige dahlia's.  Op de foto tonen de rozen minder donker dan in het echt.

In addition to whether or not rusty gardening tools I will finish the month of September with cheerful flowers.  I picked for the weekend velvet red roses 'Schwarze Madonna' and 'Black Baccara' from my greenhouse combined with salmon dahlias. On the photos roses are less dark crimson than real.

Een mooie zondag toegewenst!

Wish you a lovely Sunday!