TUINGEREEDSCHAP - GARDENING TOOLS

Enkele weken geleden, precies gezegd op 4 september, schreef Roger Brook, van het blog  The No Dig Gardener over het gebruik van de Hollandse schoffel. Als tuinier werd mijn aandacht hierdoor natuurlijk getrokken en vroeg ik me af welke schoffel hij bedoelde met Hollandse schoffel. Het verhaal werd vergezeld van foto's. Het vreemde was dat ik deze Hollandse schoffel helemaal niet herkende, sterker nog ik had nooit eerder zo'n schoffel gezien. Dat kon natuurlijk aan mezelf liggen want schoffels zijn nu eenmaal niet het meest boeiende onderwerp. Aan de andere kant ben ik van jongs af aan wel veel met hoofdzakelijk landbouwgereedschappen in aanraking gekomen.
Waarschijnlijk wordt genoemde schoffel op lichte gronden gebruikt, zoals zandgrond, terwijl ik van de (zware) klei kom, die moeilijker te bewerken is. Nu wonen we op veengrond en staat er wel een duw schoffel in de schuur, achtergelaten door de vorige bewoners, ik heb hem nooit gebruikt.
Het verhaal van  Roger Brook bracht me echter wel op een idee voor het schrijven van een stukje over mijn favoriete tuingereedschap.

A few weeks ago, on September 4th, Roger Brook, of the blog The No Dig Gardener wrote about the use of the Dutch hoe. As a gardener my attention was of course drawn and I wondered which hoe he ment with Dutch hoe. The story was accompanied by pictures. The strange thing was that I did not recognize this Dutch hoe, in fact I had never seen such a Dutch hoe. Of course that could be an ignorance of myself for hoes are not one of the most excited topics. On the other side I came from my childhood pretty much in contact with mainly agricultural tools.
Probably said hoe is used on light soils, such as sand, while I'm from the (heavy) clay, which is more difficult to cultivate. We live now on peaty soil and have a push and draw hoe in the shed left by former inhabitants, but I never used it. 
However, the story of Roger Brook brought me to an idea of writing a short story about my favorite garden tool.

Op de grasmaaier na, is de bietenhak het enige tuingereedschap wat ik veelvuldig gebruik, heel lang geleden, gesmeed door een landbouwgereedschapsbedrijf, dat bijna 100 jaar bestaat. Ik kreeg de rechtse blauwe hak van mijn vader toen ik 15 (!) jaar was, een lekker licht in de hand liggende hak. Hij had er twee gekocht, een rode en een blauwe. Ik koos voor de blauwe, de rode hield  hij voor zich zelf . De eerste jaren werden ze dus inderdaad gebruikt op het land om bieten op één te zetten, de te dicht op elkaar staande bieten, hakte je weg. En zoals je zult begrijpen werd ik ook ingeschakeld als ik vrij was. Wat vond ik dat een saai werk, de uren kropen voorbij......... Gelukkig werd dit door vooruitgang van de mechanisatie al snel overgenomen door machines en ook het zaad werd hier op aangepast, het zogenaamde precisiezaad. Maar hier zal ik niet verder op ingaan.
Toen ik trouwde kreeg ik mijn vertrouwde blauwe hak mee en doet nog steeds zeer trouw dienst.  De rode hak heeft zijn maatje, de blauwe hak, weer gevonden na mijn vader's dood.  Een mooie, bruikbare herinnering. De slogan 'Goed Gereedschap gaat een Levenlang mee' is hier met recht van toepassing.
Het mooie is dat je kunt zien dat ze beiden goed gebruikt zijn, o.a. de linker helften van de bladen zijn behoorlijk afgesleten.

After the lawnmower the beethoe (in England called the swanneck hoe, I think) is the only gardening tool I use frequently, forged by an agricultural tools company, excisting almost 100 years. I got the blue hoe on the right from my father when I was 15 (!) years old, a nice light hoe. He had bought two of them, a red and a blue one. I choose for the blue, the red he kept for himself.  The first years we used them indeed on the land to put beets on one, the beets standing to close to each other were chopped away. As you can guess when I was off I also was called to help on the land.  Hoeing beets is one of the most boring jobs I remember, hours were creeping slowly past.......Fortunately, by the progress of mechanization this was soon taken over by machines and also the seed was adjusted to this, the so called precision seed. But enough, I will not go into this matter.
When I married I took my trusted blue hoe and it is still doing very faithful service. The red hoe has found back his pal, the blue hoe, after my father's death. A nice useful memory. The slogan 'Good Tools will last a Lifetime' is certainly appropriate.
The good thing is you can see they are used both a lot, i.a. the left halves of the blades are quite worn out.

De bietenhak behoort langs alle randen vlijmscherp te zijn waardoor hij dus ideaal is voor het bewerken van harde grond en met gemak door alle soorten onkruid snijdt.
Mijn oude hakken hebben het gemakkelijk in onze zachte veengrond en worden nog maar sporadisch gevijld, ik zou er eigenlijk wat netter mee om moeten gaan.

The swanneck hoe ought to be razor sharp along all edges, making it ideal for working on hard soil and easily cuts all types of weeds.

My old hoes have an easy life on our soft peaty soil and are filed only occasionally, I should really have to deal better with them.

Dit is één kant van de schuur waar mijn man alles keurig heeft opgehangen, Met enige trots laat ik dit zien omdat ik er zelf altijd een zooitje van maak wat hij niet bepaald waardeert.

This is one side of the shed where my F. hung everything nicely. I show this with some pride because I always make a mess of it, not really appreciated by F.

Nu ik toch over tuingereedschap bezig ben, laat ik ook nog iets anders bijzonders zien.
Hierboven op tafel zien jullie een roestige snoeischaar, die ik nog nooit heb gebruikt. Hij ligt normaal in de serre bij mijn tuinbladen, op een plank tussen andere schatten, zoals mooie stenen, drijfhout en schelpen. Voor de gelegenheid heb ik hem even gepakt om te laten zien.

Dit is niet zomaar een snoeischaar.......ik kreeg hem als souvenir van oudste dochter M., hij komt namelijk uit de Sinaï woestijn. Eerlijk waar, er zitten nu nog zandkorreltjes aan geplakt.
Een aantal jaren geleden maakte zij een tocht door de Sinaï woestijn op een kameel, 's nachts sliepen zij onder de blote hemel en op een vroege ochtend vond zij achter een cactus deze snoeischaar midden in de woestijn.  Een Bedoeïene had hem kennelijk achtergelaten. Zij nam hem mee voor mij, het meest bijzondere cadeautje wat ik ooit heb gekregen.

Now I'm talking about gardening tools I have to show you something special.
Above on the table you see a rusty secateurs, which I never used. Normally it's in the open cupboard with magazins in the conservatory on a shelve with other treasures, like pretty stones, pieces of diftwood and shells. For the occasion I took it to show here.

This is not just a secateurs.......I got it as souvenir from eldest daughter M., namely, this secateurs comes from the Sinai desert. Honestly, it is still now even sticked with grains of sand.  
A number of years ago she made a camel trip through the Sinai desert, they slept under the stars and on an early morning she found this secateurs behind a huge cactus in the desert. A Bedouin had apparently left it.  She took the secateurs with her for me, the most special present I ever received.

Om naast het al dan niet roestige tuingereedschap toch nog iets vrolijks te laten zien aan het eind van de maand september, toon ik hier de bloemen die ik voor het weekend plukte, donkerrode rozen 'Schwarze Madonna' en 'Black Baccara' uit de kas met zalmkleurige dahlia's.  Op de foto tonen de rozen minder donker dan in het echt.

In addition to whether or not rusty gardening tools I will finish the month of September with cheerful flowers.  I picked for the weekend velvet red roses 'Schwarze Madonna' and 'Black Baccara' from my greenhouse combined with salmon dahlias. On the photos roses are less dark crimson than real.

Een mooie zondag toegewenst!

Wish you a lovely Sunday!

OOST-INDISCHE KERS, EEN VROLIJK EINDE VAN DE ZOMER - NASTURTIUMS, A MERRY END OF SUMMER

De Tropaeolum majus, bij ons Oost-Indische Kers genoemd, is zo'n gemakkelijke, gewone eenjarige plant dat deze in mijn blog tot nu toe over het hoofd is gezien. Het is ook geen echte favoriet van mij, ze staan er gewoon, elk jaar weer, meestal op onverwachte plekken in de tuin.  Er is een tijd geweest dat ik deze vrolijke bloeier zaaide, alle soorten en kleuren heb ik wel eens uitgeprobeerd, de meest gangbare zijn overgebleven. Er zijn altijd wel enkele, of soms zelfs vele, van de kapucijnerachtige zaden die in het voorjaar weer vanzelf ergens opkomen. 

Toen ik mijn tuin nog keurig op kleur hield, versierde ik de composthoop met Oost-Indische kers. Op een dag kwam mijn zus op bezoek en liep met uitgestrekte hand naar de weelderig groeiende en bloeiende Oost-Indische kers op de composthoop: "Ha, lekker, Oost-Indische kers, goed tegen keelpijn", en hap naar binnen ging een knaloranje bloem.  Het was nog in het begin van mijn tuincarrière en ik wist nauwelijks iets van eetbare bloemen, waarschuwde haar geschrokken want ik had de planten juist een week er voor gespoten tegen zwarte luis....... Lekker gezond, nee dus. Je begrijpt dit is al lang geleden, het komt nu zelfs niet meer in me op om tegen luizen te spuiten. Ik heb wel een goede tip voor als je een moestuin hebt: zaai wat Oost-Indische kers langs de koolplanten, deze trekken niet alleen bladluizen aan maar ook de rups van het koolwitje.

Toen Columbus in Amerika terecht kwam i.p.v. Indonesië, noemde hij de lokale bevolking Indianen. Het opvallende bloemetje kreeg aandacht en werd toen Indiaanse kers genoemd. In het Andesgebied kent men deze bloemen echter al 8000 jaar, in Peru gebruiken ze het als wond(er)middel.

In de 16de eeuw verscheen de plant in onze landen  aan de overkant van de Oceaan. 

Linnaeus noemde de Oost-Indische kers Tropaeolum dat afgeleid is van het Latijnse woord 'tropaeum', wat een overwinningsgedenkteken is, bestaande uit buitgemaakte wapens die in een boom hangen. Volgens Linnaeus stelden de bladeren de schilden voor en de bloemen de met bloed besmeurde helmen. Linnaeus had volgens mij wel een grote fantasie.  

Hier wordt het blad van de Oost-Indische kers soms met een paraplu vergeleken omdat de druppels van de ochtenddauw als schitterende parels op de bladeren blijven liggen totdat de zon ze opdroogt.

The Tropaeolum majus or Nasturtium is such an easy, common annual plant that until now  I overlooked it to write about in my blog. Moreover it's not a real favorite of mine, they are just there, each year again, often in unexpected places in the garden. There was a time that I sowed this cheerful bloomer, I tried all cultivars and colours, the most common ones have remained. There are always a few or sometimes even many of the caper like seeds germinating somewhere in the garden in spring. 

When my garden was still neatly with matching colours I decorated the compostheap with Nasturtiums. One day my sister came to visit and she walked with an outstretched hand to the lush growing and thriving Nasturtiums on the compost heap: "Ah, delicious, Nasturtiums, so good against a sore throat", she said and snap, a bright orange flower went into her mouth. It only was in the beginning of my garden career and I hardly knew something about edible flowers, alarmed I warned her that I just sprayed against black aphids the week before........ Tasty and healthy, nope.  You understand this is already a long time ago, I no longer spray against aphids. When you have a vegetable plot I have a good tip: sow Nasturtiums next to the cabbages, they not only attract the aphids but also the caterpillars of the Cabbage whites. 

When Columbus arrived in America instead of Indonesia, he called the locals Indians. The striking flowers got the attention and were called Indian cherries. However, in the Andean region they know these flowers already for 8000 years, in Peru they use Nasturtiums as a wound and wonder remedy. 
In the 16th century the plant appeared in our regions across the Ocean.
Linnaeus named the Nasturtium Tropaeolum, derived from the Latin word 'tropaeum', which is a victory memorial consisting of captured weapons hanging in a tree.  According to Linnaeus the leaves are for shields and the flowers the blood-stained helmets. I think Linnaeus had a big imagination. 

Here the foliage of the Nasturtiums are sometimes compared with umbrellas because the drops of morningdew remain as lustrous pearls on the leaves until the sun dries them.

Natuurlijk kun je de bloemen gebruiken als versiering in een vaasje of iets dergelijks, maar is het niet leuk om ze ook eens op het menu te zetten. Alles van de Oost-Indische kers is eetbaar, van bloemen tot bladeren en verse zaden.
De blaadjes, bloemen en zaden hebben een vrij scherpe smaak, als tuinkers of mosterd. De licht gekleurde bloemen hebben een iets zachtere smaak.
In deze moderne tijd worden de bloemen al regelmatig op en in salades gezien, niet alleen mooi maar ook lekker.
De zaden kunnen worden ingemaakt als kappertjes. Om deze nep-kappertjes te maken, pluk je de groene, nog niet rijpe zaden. Strooi er wat zout op en laat ze een nachtje staan. De volgende dag droog deppen en in een jampotje met een paar jeneverbessen, takje tijm en  laurierblaadje doen en dragon- of wijnazijn er overheen gieten. Dit laat je minstens een maand staan.  Daarna zijn deze Oost-Indische kers kappertjes een culinaire delicatesse door de sla.

Of course you can use the flowers as decoration in a vase or something like that, but should not it be pretty to put them on the menu too. All parts of the Nasturtium are edible, from flowers to leaves and fresh seeds.
The leaves, flowers and seeds have a rather sharp flavor, like cress or mustard. The pale colored flowers have a slightly milder flavor.
In these modern times flowers are regularly seen on and in salads, not only nice but also tasty.
The seeds can be preserved as capers. To make these fake capers, you pick the green not yet ripe seeds. Sprinkle them with some salt and leave them for a night. Next day pat dry and put in a jar with some junipers, sprig of thyme and bay leaf,  finally pour tarragon or wine vinegar over the capers and leave the closed jar at least a month in the cupboard. Then these Nasturtium capers will be a culinary delicacy in a salad.

Deze beschuitbus en het ontbijtkoekblik zijn oud en kreeg ik van mijn moeder. Ze hebben afbeeldingen van Oost-Indische kers. Voor deze gelegenheid mochten ze even uit de voorraadkast komen om zich te tonen bij de echte bloemen, ontbijtkoek en een beker thee.

These rusk and gingerbread tins are vintage, I got them from my mother.  They have prints of Nasturtiums. For this occasion they came out the pantry to show them together with real Nasturtiums, gingerbread and tea......

......for the Headgardener, lol that's me!

Afgelopen dinsdag, een zeer warme dag, belde 's morgens dochter M. dat ze langs zou komen, zo leuk want ze is meestal op zee. Na even nadenken kwam ik op een idee, ik had ergens een recept gezien voor Oost-Indische kers hapjes, dus even zoeken of ik de ingrediënten in huis had. Dat viel mee, gelukkig hoefde ik niet naar de winkels in het dorp en kon ik direct aan de slag, snel en gemakkelijk.

Borrelhapjes, 8 stuks

185 gram roomkaas
4 eetlepels gehakt blad van kruiden, bijv. munt/basilicum/citroenverbena.
3 fijn gesneden zongedroogde tomaatjes
1 eetlepel kappertjes, fijn gesneden.
8 grote bladeren en 8 mooie bloemen van de Oost-Indische kers.

Alle ingrediënten mengen, vul de blaadjes, rol ze op en zet vast met bloem en prikkertje.
Op laten stijven in koelkast.

Last Tuesday, on a very hot day with temperatures upto 30 degr. Celsius, daughter M. called to come by, such fun because she is most of the time working at sea. After thinking a moment I got an idea, I had seen a recipe for a Nasturtium appetizer but I was wondering if I had all the ingredients in my kitchen. Fortunately everything was there so no run to the village shops needed. I immediately started preparing these quick and easy appetizers.

Recipe for 8 pieces

185 gram cream cheese
4 tablespoons chopped leaves of herbs, e.g. mint/basil/lemon verbena
3 chopped sundried tomatoes
1 tablespoon capers, finely chopped
8 big leaves and 8 nice flowers of the Nasturtium.

Mix all ingredients, fill the leaves, roll them up and secure them with a flower and coctail stick.
Put them in the fridge for a while to stiffen.

Dit was natuurlijk niet voldoende voor een lichte lunch op deze mooie dag. Om in de vrolijke Oost-Indische kers sfeer te blijven maakte ik nog snel even kleurige, fleurige Tropaeolum boter. Gewoon roomboter mengen met fijngehakte bloemen.  Kon ik ook eindelijk het leuke botervlootje gebruiken wat ik kortgeleden op een rommelmarkt had gevonden voor 1 Euro.

Of course this was not sufficient for a light lunch on a nice but hot day. To remain in the pleasant Nasturtium atmosphere I made quickly a colourful, flowerful Tropaeolum butter. Just dairy butter with finely shopped flowers.  At least I could use that pretty little butter bowl I found not long ago on a fleamarket for only 1 Euro.

Toen ze kwam zette ik mijn 'tuinspecialiteiten' op tafel, inclusief de zelfgemaakte vlierbloesemlimonade (op haar verzoek) en hadden we weer een genoeglijke kletsdag.
Of mijn Oost-Indische kers hapje in de smaak viel, is te betwijfelen als je de foto's zo ziet.....het plezier was er echter niet minder om.

When she had arrived I put my 'garden specialties' on the table, including the homemade Elderflower lemonade (at her request) and together we enjoyed a delightful chatter and rattle day.
When I watch the photos I doubt if my Nasturtium appetizer was a success.....however, the fun was not less.

PASTELKLEURIGE ROZEN - SOFT AND DELICATE ROSES

Hoewel er heel wat vurig gekleurde rozen in mijn tuin staan, heb ik toch een zwak voor de romantische pastelkleuren. Ik deed een rondje tuin en knipte er enkele af om mee naar binnen te nemen.
Hierboven eerst een foto gemaakt van de mooie ´Lady Hillingdon´ en toen ging de schaar er in. De roos ´Lady Hillingdon´ bloeit de hele zomer door, nooit uitbundig maar  ze heeft altijd wel enkele bloeiende bloemen.

Although there are a lot of fiery colored roses in my garden, I´ve got a soft spot for the romantic soft and delicate shades of roses. I had a stroll in the garden and cut some of these roses to take inside. Above I took first a photo of the beautiful ´Lady Hillingdon´ and then the scissors went in. The rose ´Lady Hillingdon´ is all summer in bloom, never exuberant but she always shows some flowers.

Het was een verrassing nog een bloem van ´Meg´ te zien. Zij bloeit namelijk alleen in de vroege zomer.

It was a surprise to see a flower of ´Meg´. She flowers normally only once in early summer.

De hommel is lekker met het stuifmeel in de weer van deze Rugosa roos.

The bumblebee enjoys the pollen of this Rugosa rose.

`Penny Lane´, een dankbare en sterke roos die de hele zomer doorbloeit, één van mijn favorieten.

´Penny Lane´, a grateful and strong rose flowering all summer, definitely one of my favorites.

De stelen van de bloemen die ik had geknipt waren kort, dus legde ik ze op het aanrecht om te bedenken wat ik er mee zou doen.
Van links naar rechts: 'Mary Rose', 'Mainzer Festnacht' en 'New Dawn'.

Stems of the flowers I cut were short, so I put them on the kitchen dresser to think about what to do with them.
From left: 'Mary Rose', 'Mainzer Festnacht' and 'New Dawn'.

And the other ones: 'Lady Hillingdon', 'Eden Rose', 'Penny Lane' and in the back  'Queen Elisabeth'.

Deze kleuren vind ik heel mooi bij elkaar op de schaal.

I like these colors together on this dish.

Maar ik heb de andere vier ook nog dus leg ik ze allemaal bij elkaar.......

But I also have the other four roses, so I put them all together.......

.......en bedekte ze even met de glazen stolp.

and covered them only for the moment with the glass bell jar.

HORTENSIA´S DOOR DE ZOMER HEEN - HYDRANGEAS THROUGH THE SUMMER

Hier zijn ze dan:  hortensia's in huis en tuin. 

Hortensia's doen het in onze vochtige veengrond altijd bijzonder goed, alleen maakte ik dit jaar een foutje.  In de winter laat ik altijd alle dorre bloemen op de plant zitten ter bescherming tegen vorst.
In het voorjaar, meestal eind april, knip ik alle dode bloemen terug tot de plek waar nieuwe bladknoppen al weer op springen staan. De zachte winters van de laatste jaren maakten me echter overmoedig.  Omdat ik heel veel hortensia's in mijn tuin heb, begon ik begin maart al met de snoei, juist in het laagste deel van de tuin aan de binnenkant van het hek met klimrozen.  Dat had ik dus niet moeten doen........een late nachtvorst zorgde voor een flinke knauw, jammer, ze herstelden zich goed maar ze zijn minder mooi dan andere jaren.
Boven op het dijkje langs de vaart, onder de pruimenboom en op andere plekken in de tuin groeien en bloeien ze echter uitbundig.

Here they are:  Hydrangeas in home and garden.

Hydrangeas are always growing very well in our wet peat soil, only this year I made a big mistake. In winter I always leave dead flowers on the shrub as protection against frost. In spring, mainly end of April, I cut all dead flowers back to the spot where new leaf buds cannot wait to unfurl.  However, the mild winters of last few years made me overconfident. Because I have many Hydrangeas in my garden, I started already beginning of March with the pruning, exactly in the lowest part of the garden inside the fence with climbing roses. That I should not have done......a late frost caused a severe blow, regrettable, they recovered well but are less nice than other years.

Fortunately above along the canal, under the plum tree and other spots in the garden they grow and bloom abundantly.

Hydrangea arborescens 'Annabelle' in verschillende stadia van de bloei begin juni, juli en augustus.

Hydrangea arborescens 'Annabelle' in different stages of flowering, beginning of June, July and August.

De bloemen van  Hydrangea arborescens 'Invincibelle', de roze Annabelle, kleuren heel mooi met het blad van de Sambucus nigra 'Black Lace' oftewel de rode vlier.

The flowers of Hydrangea arborescens Ínvincibelle', the pink Annabelle, colour nicely with the foliage of the Sambucus nigra 'Black Lace' or the red elderberry.

Een Libelle op de Hydrangea macrophylla 'Ayesha'. Ik noem het een bruine Libelle, maar ben niet zo thuis in de wereld van de insecten, er zijn veel verschillende Libelles of glazenmakers.

A Dragonfly on the Hydrangea macrophylla 'Ayesha'. I call it a brown dragonfly but I'm not so familiar in the world of insects, there are many different Dragonflies.

De Hydrangea paniculata, pluimhortensia, langs het water van de vaart.

The Hydrangea paniculata, Panicle hydrangea along the water of the canal.

De onbenaamde hortensia's zijn allemaal gekweekt van stekken of cadeautjes die eerst in huis hebben gestaan.

The unnamed Hydrangeas are all grown from cuttings or pot Hydrangeas received as a present for the house.

Hydrangea 'Love You Kiss'.

Hydrangea villosa

De mooie gave bloemen van de hortensia's veranderen met de tijd van kleur en worden langzaam maar zeker papierachtig, ze verouderen net als mensen.  Inmiddels is het september en de witte bloem van hierboven is in zo'n 6 weken veranderd in gespikkeld roze, ook mooi overigens.

The beautiful bright flowers of the Hydrangeas are changing with time of color and become papery like humans in aging.  In the meantime it's September and above white flower changed in about 6 weeks to speckled pink, also nice.

September, het seizoen van de spin is aangebroken.

September, the spider season has arrived.

Blauwe hortensia's worden hier altijd weer roze, tenzij ik er wat aluin bij strooi, maar daar kun je mee bezig blijven, dus laat ik ze gaan.  Deze waren in juli op zijn mooist, ze zien er nu uit als onderstaande photo.

Blue Hydrangeas always turn pink in our garden, unless I sprinkle some alum around the shrub, that keeps me busy, so I let them go.  They were in July at their best, but now they look old too.

Deze hortensia 'Shooting Star' heb ik nog maar enkele jaren en stond langs een haagje dat we afgelopen winter weggehaald hebben.  'Shooting Star' krijgt nu veel meer zon en is een inhaalslag begonnen. Ze doet het geweldig. Ook op dit moment zitten er nog veel nieuwe bloemen in.

This Hydrangea 'Shooting Star' I only have a few years in my garden and was hidden by a hedge which we removed last winter. Now  'Shooting Star'  enjoys the sun and has been catching up. She does great. Also at this moment there are many fresh flowers.

Nog een leukerd, de Hydrangea macrophylla 'Hokomathyst', of gewoon hortensia Amethyst.
Toen deze hortensia met groen en rose gevlekte bloemen pas op de markt was, wilde ik hem per se hebben.  Ze gaat het ook steeds beter doen, maar toch ben ik bang dat ze op den duur in geheel roze bloemen verandert.

Another pretty one, the Hydrangea macrophylla 'Hokomathyst', or generally speaking Hydrangea 'Amethist'. When this pink and green spotted Hydrangea came on the market, it was a 'must have'. Actually she is doing very well, but yet I'm afraid that with years flowers will change in total pink.

Bijzonder vind ik de verschillen in bloemen aan één struik. Sommige bloemen met roze hartjes en andere met blauwe hartjes. Het is als bij kinderen krijgen, wat zal het zijn een jongen of een meisje?

I think the difference in flowers on one shrub is very special. Some flowers have pink hearts and others blue hearts. It is as by getting children, what shall it be a girl or a boy?

In July

Vandaag, in september.

Today, in September.

Tuingedicht

Teder bloeit de hibiscus

De lucht is grijs en stil

De zomer is nog niet

Verdwenen, maar de

Herfst kijkt al wel

Om de hoek

Het leven houdt

Zich even gedeisd.

Zwaar hangen 

De bloemen

Van de hortensia,

Ze verliezen

Onvermijdelijk

Hun kleur, ze

Maken zich op

Voor volgend jaar,

Dan zijn ze er weer.

                                  Martin Bril (1959 - 2009)

My translation:

Garden poem

The hibiscus flowers tenderly

The atmosphere is gray and silent

Summer has not yet

Disappeared, but 

Autumn is peeking

Around the corner

Life lays low

for a while.

Flowers of the Hydrangea

Hang heavy,

They lose

Inevitably

Their colour, they

Are preparing

For next year,

Then they are back.

                                  Martin Bril (1959 - 2009)

Natuurlijk heb ik er ook binnen gezet.  

Of course I put some in the house too.

Ik wens al mijn lezers een fijne nazomer in September!

I wish all my readers a nice late summer in September!