EIND JANUARI IN EN OM DE TUIN - END OF JANUARY IN AND AROUND THE GARDEN

Kom op Snarf, we gaan even een rondje tuin doen.

Come on Snarf, let's have a stroll in the garden.

Er is geen sneeuw, geen ijs, vandaag ook geen zon, kortom een suffe laatste januari dag in een mistroostige tuin waar gelukkig wel het een en ander bloeit.

There is no snow, no ice, today also no sun, in short a dull final January day in a dreary garden where fortunately a few things are in bloom.

Een zachtroze Camellia.....

A soft pink Camellia......

en een lichtroze Helleborus orientalis....

and a light pink Helleborus orientalis.....

en een lichte met roze aderen.......

and a pale one with pink veins.......

Het geel en de heerlijke geur van de Hamamellis 'Arnold's Promise' springt er ook uit.

The yellow and the fragrance of Hamamellis 'Arnold's Promise' pops out.

De eerste krokusjes.

First crocuses. 

Sneeuwklokjes beginnen ook.......

Snowdrops are starting too......

Deze dubbele witte Helleborus orientalis bloeit al vanaf begin december.

This double white Hellebore is already blooming from the beginning of December.

Eén van de nieuwe sneeuwklokjes die ik vorig jaar op het sneeuwklokjes gala in Andijk kocht, 'Compton Court', laat haar mooie binnenkant nog niet zien.

One of the new snowdrops I bought last year at the snowdrop gala in Andijk, is not yet showing her beautiful inside.

Overal in de tuin bloeien Helleborussen, ze zijn erg vroeg dit jaar.

Everywhere in the garden are Hellebores blooming, they are very early this year.

De blauw bloeiende Iris reticulata liet ik eerder al zien, maar nu bloeit er ook een paarse.

Earlier I showed already a blue flowering Iris reticulata, but now there's also a purple one.

De bloemen in de tuin moeten in dit seizoen van dichtbij bekeken worden, als je rondkijkt is het behoorlijk kaal, echt januari.

If you want to see the flowers you have to take a closer look, if you look around it is pretty bare, really January.

Gisteren bakte ik een hazelnoottaart omdat kinderen en kleinkinderen kwamen eten.  Eens in de maand vind ik het leuk om extra mijn best te doen als het gezin bij elkaar is.  Deze keer ging ik op de Italiaanse toer met als hoofdgerecht een Italiaanse stoofschotel:  kip op jagersmanier - Pollo alla cacciatora, gevonden op www.smulweb.nl. Daarbij pasta en een gemengde salade. Op tafel zette ik ook nog een schaaltje geraspte Pecorino. Het was verrukkelijk. Als dessert speciaal voor de jongetjes (en F.) chocoladefondue met stukjes cake en fruit. Voor de liefhebbers was er kaas en port,  en bij de koffie de genoemde hazelnoottaart. Die hazelnoottaart had een bijzonder extra smaakje door de toegevoegde lavendelsuiker. Had ergens een recept gezien waar enkele theelepels gedroogde lavendelbloemetjes toegevoegd werden aan het beslag. Dat herinnerde me er aan dat ik nog een potje lavendel suiker had uit Yorkshire waar ik niets mee deed. Dit was mijn kans. Ik voegde 50 gr. lavendelsuiker toe aan het beslag i.p.v. gewone suiker en gebruikte ook een lepel lavendelsuiker voor de slagroom.  Het was precies goed, bijzonder maar lekker.

Het was weer genoeglijk lang tafelen waarbij de jongetjes zich, nadat de koffie op tafel kwam zoals gewoonlijk afwisselend  met stripboeken en computerspelletjes mochten vermaken.

Yesterday I made a hazelnut cake because children and grandchildren came for dinner. Once a month I like to do extra my best when the whole family is toegether. This time I went on the Italian tour with a main course of Italian stew: chicken in hunter's way - Pollo alla cacciatora, I found it on www.smulweb.nl. Together with pasta, a mixed salad and a small bowl of grated Italian cheese, it was delicious. For dessert we had chocolate fondue with pieces of cake and fruit especial for the boys (and my husband). For the fans there was cheese and port and with the coffee we had the already mentioned hazelnut cake. That hazelnut cake had a particular extra taste by the added lavender sugar. I found a recipe where they added a few teaspoons of dried lavenderflowers to the batter. That remembered me to the yar of Yorkshire lavender sugar I still had in my cupboard. I did not know how to use that sugar. this was my chance. I added 50 gr. lavender sugar to the batter instead of normal sugar and also used one tablespoon of lavendersugar in the whipped cream. It was exactly right, special but yummie.

As always, it was an enjoyable long dining and when the coffee came on the table the boys were allowed to enjoy themselves with comic books and computer games. 

Zoals je ziet, ligt Snarf al weer op me te wachten: "Genoeg gecomputerd vrouwtje wat zullen we gaan doen?"  "Niets Snarf, ik ga nog even verder, mijn blogpost is nog niet klaar, ga maar naar het baasje".

As you see, Snarf is waiting for me, as always: "What shall we do?" "Nothing Snarf, I want to finish my blogpost first, go to the boss".

Deze bloemetjes kwam ik gisterochtend tegen op mijn ochtendwandeling met Snarf langs de bosjes. Wat sneeuwklokjes en mijn eens fel begeerde winterakonietjes.  Tja, de winterakoniet, die doet het in mijn tuintje niet.  Probeerde ze diverse keren onder heesters en hagen, plantte bolletjes maar kreeg ook hele bloeiende pollen van vriendinnen, toch lukte het me niet ze te houden, dus heb ik het opgegeven.

These yellow flowers I saw yesterday morning on my walk with Snarf along the bushes. Some snowdrops and my once highly coveted winter aconites. Yes,such a pity but the winter aconite won't grow in my garden. Tried it many times near shrubs and hedges, planted bulbs but also got flowering parts from friends, still I did not manage to keep them, I gave up.

The Winter Aconite Fairy Poem

Deep in the Earth

I woke, I stirred.

I said: "Was that Spring I heard?

For something called!"

"No, no,"they said:

"Go back to sleep. Go back to bed."

"You're far too soon;

The world's too cold

For you, so small,"So I was told.

But how could I

Go back to sleep?

I could not wait; I had to peep!

Up, up, I climbed,

And here am I.

How wide the earth! How great the sky!

O wintry world,

See me, awake!

Spring calls, and comes; 'tis no mistake.

                                                   - Cicely Mary Barker -

We liepen verder, en je ziet Snarf was in zijn element.

We walked on, and as you see Snarf was in his element.

MOOIE WINTERDAGEN BINNEN EN BUITEN - BEAUTIFUL WINTER DAYS IN- AND OUTSIDE

Ze bloeien weer de hyacinten op glas. Toen ik achter in de kelder ging kijken hoe ze er bij stonden, zag ik dat ik iets te laat was. Het gewas was al behoorlijk gegroeid in het donker en ze vertoonden zelfs al knoppen. Blad en knoppen waren echter wit, als witlof.  Er waren 3 witte, 3 blauwe en 3 roze bollen op glas. Nadat ik ze onmiddellijk in de serre had gezet, werden ze binnen enkele dagen groen en kleurden de knoppen. Alleen van de witte hyacinten zijn er 2 mislukt.

Afgelopen week de servieskast weer in blauw veranderd en daar staan de blauwe hyacinten mooi bij.

They are blooming again my hyacinths on glass. When I came to inspect them in the back of the basement I noticed I was slightly late.  The crop was already grown significantly in the dark and showed even buds.  However, leaves and buds were white, like witloof. There were three white, three blue and three pink bulbs on glass. After that I immediately put them in the conservatory, they changed within a few days to green and the buds coloured. Only of the white hyacinths two failed.

Last week I changed the china dresser into blue and the blue hyacinths are lookinhg pretty with all the different blues of my china.

Gisteren hadden we na een lichte nachtvorst een heerlijk frisse ochtendwandeling in het knisperende gras. De hemel kleurde rood tussen de bomen door aan de dijk dus dat moest wel een mooie zonsopgang worden. Het licht veranderde van minuut tot minuut, ik genoot van het schouwspel en Snarf hield zich bezig met het zoeken naar een plastic fles. Hij onthoudt alle plekjes waar mensen, vaak vissers, helaas hun vuilnis hebben achtergelaten en kijkt dan of er een fles tussen zit, dikwijls is dat ook zo.  Ook hardlopers en wielrenners gooien hun waterflesjes zo maar neer i.p.v. ze in de daarvoor bestemde vuilnisbakken te deponeren, dus werk aan de winkel voor Snarf.

Yesterday we had a lovely fresh morning stroll through the crunching grass after a light frost. The sky turned red through the trees on the dike, that must be a beautiful sunrise. The light changed from minute to minute, I enjoyed the spectacle and Snarf kept himself busy searching for plastic bottles. He remembers all spots where people, often fishermen, left their garbage and looks if there is a bottle, there often is.  Also runners and cyclists are throwing their empty waterbottles just down along the way instead of depositing them in the appropriate bins, so work to do for Snarf.

Als ik naar het westen kijk, zie ik een heel ander beeld, alsof het er niet bij hoort, alsof het een andere dag is. Toch ook mooi, het stilleven van een keurig gestapelde berg takken.  In het oosten begint het te dagen, het silhouet van een fietser beweegt zich voort op de dijk.

When I look to the west, I see a very different picture, as if it does not belong to the same day, the same place. Nevertheless also pretty the still life of a neatly stacked heap of branches. In the east it begins to dawn, the silhouette of a cyclist is moving forward on the dike.

Een dun laagje ijs bedekt het water.

A thin layer of ice covers the water.

En hij sluipt aldoor heen en weer......

And he constantly sneaks behind me.....

De kleuren van het licht zijn ook voortdurend aan verandering onderhevig.

The colours of the light are also constantly subject to change.

Eindelijk verschijnt de zon aan de horizon.

Finally the sun appears on the horizon.

Aha, Snarf heeft een fles in het vizier op het paardenpad

Aha, Snarf has a bottle in the visor at the horse track.

en brengt hem naar me toe.....

and brings the bottle to me....

Op deze collage zie je hoe hij zich verstopt achter de boomstam waar hij onderdoor of bovenover gluurt of ik de fles weer naar hem toe gooi.

This collage shows how he is hiding behind the tree trunk where he peeks underneath or over hoping me to throw the bottle to him again.

Thuisgekomen, bakte ik een smeuïge cake van blauwe bessen voor bij de thee, hiervoor probeerde ik een nieuw recept :

50 gr. roomboter
200 gr. blauwe bessen
80 gr. cakemeel
30 gr. suiker
100 gr. yoghurt
2 eieren

Smelt de boter. Meng de eieren, suiker, meel en yoghurt met de gesmolten boter. Lepel er dan voorzichtig de blauwe bessen onder. Doe het beslag in een ingevette bakvorm en zet 20 minuten in een voorverwarmde oven van 180 gr.C.

Home again, I baked a creamy cake with blueberries for tea, I tried a new recipe:

50 gr. butter
200 gr. blueberries
80 gr. cake flour
30 gr. sugar
100 gr. yogurt
2 eggs

Melt the butter. Mix eggs, sugar, flour and yogurt with the melted butter. Gently add the blueberries. Put the batter into a greased baking tin and bake 20 minutes in a preheated oven on 180 degr.C.

Onder het genot van een lekker kopje thee wens ik jullie allen een heel mooi weekend!

While enjoying a nice cup of tea, I wish you all a wonderful weekend!

CIPRESSEN UIT TOSCANE / CYPRESS TREES FROM TUSCANY

Ten eerste bedankt voor alle lieve reacties op mijn vorige post. Hoop vanaf nu weer regelmatiger op jullie blogs te kunnen reageren. Ik ga verder met het onderwerp waarover ik vorige week wilde schrijven: de Toscaanse cipres. 

First, thank you for all sweet comments on my last post. From now on I hope to respond more regularly on your blogposts. I continue with the topic I wanted to write about last week: the Tuscan cypress.

Op één van onze reizen naar Italië bezochten we ook Villa La Petraia dat tussen Sesto Fiorentino en Careggi ligt.  Helaas was de villa zelf op dat moment voor het publiek gesloten maar we bezochten wel de wonderschone Italiaanse tuin. Voorbij de bijgebouwen konden we aan de rechterkant door een poort de tuin binnentreden. Het oude 13de eeuwse herenhuis wat tot de familie Brunelleschi behoorde, werd in de 15de eeuw overgenomen door de Strozzi en in 1530 door de Medici's ingepikt. De uitgestrekte tuin van deze villa is gesitueerd op verschillende niveaus. Het grootste gedeelte bestaat uit een plateau, waarop ook de villa is gesitueerd, evenals de formele fontein. Vanaf dit plateau hebben we een prachtig uitzicht richting Florence.

On one of our travels to Italy we also visited Villa La Petraia situated between Sesto Fiorentino and Careggi.  Unfortunately the villa was closed for public at that moment but we were allowed to visit the beautiful Italian garden.  We passed the outbuildings and could enter the garden on the right side. The old 13th century villa which belonged to the Brunelleschi family, was taken over in the 15th century by the Strozzi and it was seized by the Medicis in 1530. The extensive garden of this villa is situated on different levels. The largest part is made up of a plateau on which the villa is situated, as well as the formal fountain.  From this plateau we have a wonderful view direction Florence.

Uitzicht vanaf Villa La Petraia richting Florence.  Op deze foto zie je her en der groepjes cipressen (Cupressus sempervirens), Toscane staat er om bekend. In het landschap zie deze karakteristieke boom overal. Cipressen staan echter niet alleen symbool voor het Toscaanse landschap, maar ook voor het contact tussen hemel en aarde. Vanwege hun enorme lengte, ze worden soms wel 60 meter hoog, reiken cipressen niet alleen letterlijk naar de hemel, ook figuurlijk vervullen ze deze rol. De Romeinen beschouwden de cipres al als een heilige boom.

View from Villa La Petraia to Florence.  On this photo you see scattered groups of cypressis (Cupressus sempervirens), Toscane is famous for them.  In the countryside you see this characteristic tree anywhere. However, cypresses are not only a symbol for the Tuscan landscape, but also for the contact between heaven and earth. Because of their enormous length, they sometimes grow to 60 meters high, cypresses don't reach only literal to heaven, they also fulfill this role figuratively. The Romans already regarded the cypres as a sacred tree.

- een eigen gezaaide Italiaanse cipres / Italian cypress sown by my own -

Italië zou Italië niet zijn als er niet ook een mythisch verhaal over de cipres te vertellen is. Volgens de Romeinse dichter Ovidius dankt de cipres zijn bestaan aan de jonge herder Cyparissus. Deze herder was zeer gesteld op een mythisch hert waarmee hij een bijzondere band had opgebouwd. Tijdens de jacht werpt Cyparissus zijn speer naar een hert dat in de schaduw ligt te rusten. Wat hij niet heeft gezien, is dat het gedode hert zijn lievelingshert is. Cyparissus is ontroostbaar en smeekt de god Apollo om hem voor eeuwig te laten rouwen. Apollo geeft toe en tovert hem om tot een cipres, zodat hij verlost is van zijn verdriet. Daarmee is deze boom niet alleen een symbool voor de dood, maar ook voor de troost. Dat maakt de aanblik van deze bomen net nog een beetje mooier...

Italy should not be Italy if there is not also a mythical story to tell about the cypress. According to the Roman poet Ovidius the cypress owes his existance to the young shepherd Cyparissus. This shepherd was very fond of a mythical deer with whom he had built up a special bond. During the hunt Cyparissus throws his spear at a deer resting in the shade.  What he has not seen is, that the killed deer is his favourite one. Cyparissus is brokenhearted and he begs the god Apollo to let him grieve forever. Apollo gives in and turns him into a cypress, so he got rid of his grief. With this the cypress is not only a symbol for death, but also for consolation. That makes the sight of these trees even nicer.... 

De boompjes hierboven en onder heb ik zelf gezaaid, van zaaddozen meegebracht van een vakantie in Toscane in de herfst van 2007.  Ik zaaide ze in de zomer van 2008 in potten in de kas en er kwamen heel veel zaailingen op, veel te veel. Een aantal gaf ik weg en ik plantte er twee in de tuin, natuurlijk kon ik geen geschikte plek vinden, wij zijn gewoon uit de tuin gegroeid maar ik denk dat ze op deze plek ons nog wel zullen overleven. In 2011 heb ik ze buiten in de tuin gezet en zoals je ziet groeien ze als kool, nou nee ik moet zeggen als cipressen.

Met dit verhaaltje wil ik zeggen dat het zo leuk is om met een tuin en planten bezig te zijn, niet alleen maar voor het uiterlijk maar veel meer om het doen, het zelf stekken en planten uitproberen en zaden te zaaien die je ergens gevonden of gekocht hebt. Je kunt er eindeloos mee doorgaan en door vallen en opstaan kom je tot de leukste resultaten. 

The trees above I have sown myself from seedpods brought with us from a holiday in Tuscany in autumn 2007. I have sown them in pots in the greenhouse in summer of 2008 and many seedlings appeared, far too many.  I gave them away and planted two in the garden, of course I could not find a right spot, we are just grown out of the garden but I think that they will survive us on this place. In 2011 they went into the garden and as you see they grow very fast, just like an Italian cypress.

With this story I will tell that it's great fun to have a garden, not only for show, but mainly to keep us busy with planting, weeding, making cuttings, sowing seeds you have found or bought. You can go on for ever and by trial and error you come to the best results.