- The River Douro -
Hoewel mijn blog bedoeld is om hoofdzakelijk over tuinen en de bloemen, mijn border collie en de natuur te schrijven, kortom over alles wat groeit en bloeit, is er af en toe een uitstapje naar een ander onderwerp waar nauwelijks flora en fauna aan te pas komt. Dit keer een korte impressie van Porto, de tweede stad van Portugal na Lissabon en stad van de port wijn. Samen met oudste dochter M. bracht ik hier enkele dagen door. De vlucht ticket was nog een verjaardagscadeautje.
Although my blog is intended primarily to write about gardens and flowers, my border collie and nature, in other words about everything growing and flowering, there is occasionally a side trip to another topic hardly involving flora and fauna. This time a short impression of Porto, after Lisbon Portugal's second city and town of Port wine. Eldest daughter and I spent here a few days, the flight ticket was a belated birthday present.
Het weer was niet geweldig, niet koud maar veel herfstachtige plensbuien en zelfs onweer. Desondanks vermaakten we ons best. Als liefhebbers van de kleur blauw, kwamen we hier goed aan onze trekken met al die prachtige blauwe tegeltjes.
Deze tegels worden azulejos genoemd, dit woord stamt uit het Arabisch. De Moren brachten de kunst van het beschilderen van gepolijste tegels mee vanuit het Perzische Rijk. Deze azulejos zijn een karakteristiek onderdeel van de Portugese cultuur geworden en worden al vijf eeuwen lang geproduceerd. In de 18de eeuw werden in Portugal op grote schaal Delfts blauwe tegels geïmporteerd. Deze waren dan al in Nederland beschilderd met Portugese taferelen.
De tegels zitten zowel op binnenmuren als op buitenmuren van huizen, kerken, paleizen en publieke gebouwen.
The weather was not great, not cold but many autumn showers and even thunderstorms.
Nevertheless, we had fun. As lovers of blue, we were attracted and satisfied with all these wonderful blue tiles.
These blue tiles are called azulejos, an Arabic word. The Moors brought the art of painting of tin-glazed tiles from the Persian Empire. These azulejos became a typical aspect of Portugese culture, having been produced without interruption for five centuries. In the 18th century Portugal imported Delfts blue tiles on large scale. These tiles were already painted with Portugese scenes in the Netherlands.
The azulejos are found on the interior and exterior of ordinary houses, churches, palaces and public buildings.
Dit is de entree van de Santa Clara kerk, een kerk met zowel gotische als renaissance stijl kenmerken. Deze kerk werd in de 15de eeuw gebouwd. Het mooie van deze entree vind ik de begroeiing met mos en de varens die op de rand met dakpannen groeien.
Above you see the entrance of the Santa Clara church, a church with both Gothic and Renaissance characteristics. This church was built in the 15th century. I like the entrance with moss vegetation and the ferns on the roof on a row of tiles.
Het interieur van houtsnijwerk overdekt met een laag bladgoud is overweldigend, maar de glans is er af door een dikke laag stof. Verguld houdsnijwerk is, net zoals de azulejos, één van Portugal's meest originele en rijke kunstuitingen.
The interior of woodcarvings covered with gold foil is overwhelming, but the shine is off by a thick layer of dust. Guilded woodcarving is, along with the azulejos, one of Portugal's most original and rich artistic expressions.
We lunchten met een 'francesinha', dit is een sandwich van origine uit Porto met brood, ham worst en vlees, bedekt met een laag gesmolten kaas in een saus van bier en tomaten, hieromheen patat frites, hierbij een lekker glas port. Helaas regende het daarna nog steeds, dus namen we een antiek trammetje naar de monding van de Douro, zaten we tenminste nog even droog.
We had lunch with a 'francesinha', this is a sandwich originated from Porto with bread, ham, sausage and meat, covered with a layer of melted cheese, french fries around it, herewith a nice glass of port wine. Unfortunately, after lunch it was still raining, so we took the antic tram to the mouth of the Douro, at least it kept us dry.
Zelfs verwaarloosde woningen zijn mooi om te fotograferen.
Even neglected homes are nice to shoot.
Wat zou dat nou zijn in dat pannetje?
De inwoners van Porto worden ook wel 'Tripeiros' genoemd, pensvreters dus.
Deze bijnaam stamt uit de tijd van de verovering van Ceuta. Het verhaal gaat dat al het goede vlees naar het leger ging en de resten voor het volk was. Daarom is zelfs tegenwoordig pens, klaargemaakt op Portugese manier, nog het traditionele gerecht van Porto.
Wij aten één van de avonden tapas, verschillende kleine gerechtjes naar keuze werden opgediend. Ik stelde voor aan M. om het traditionele gerecht te proberen, waarom niet, het was slechts één van de gerechtjes. Zij aarzelde even, maar wilde dit ook wel meemaken.
Van de pens waren kleine rolletjes gemaakt, lekker gekruid en gebakken. M. hield het na 3 hapjes voor gezien, de rest aan mij overlatend. Het smaakt niet slecht maar het moet zeker warm gegeten worden, de laatste hapjes heb ik dan ook laten liggen.
Onze hond Snarf is dol op pens, hij krijgt het slechts een enkele keer want als ik het ruik dan word ik al misselijk tot overgeven toe. Dan te bedenken om dat te gaan eten......
What is that delicious looking dish?
The inhabitants of the city of Porto are known as Tripeiros, translated tripe eaters.
This nickname dates from the time of the conquest of Ceuta. The story goes that all the good meat was offered to the army, leaving only the guts as overall diet. This is why the traditional dish of the city is still today, tripe at Porto way.
One evening we had tapas, we could choose a variety of small dishes. I suggested to try this traditional dish, why not, it was only one of the dishes. M. hesitated, but was for the experience. There were small rolls of tripe, well-seasoned and fried. M. gave up after 3 bites, leaving the rest to me. It does not taste too bad but must be eaten warm, the last ones I left.
Our dog Snarf loves tripe, he gets it only a few times because I hate the smell, I get sick and need almost vomiting. Then to think of eating that.......
De volgende dag dan maar naar de McDonald's? Nee, dat niet, maar we zijn wel even binnen gaan kijken, het is namelijk de mooiste McDonald's van de wereld, in een prachtig Art Nouveau gebouw.
Next day eating in McDonald's? No, but we had a look inside, it is the most beautiful McDonalds of the world, in a beautiful Art Nouveau building.
Het interieur van de St.Franciscus kerk in Porto met een overdaad aan verguld houtsnijwerk. Het schitterde en glom van alle kanten, hier geen stof.
The interior of the St. Franciscus church with a surfeit of guilded woodcarving. It glittered and gleamed from all sides, no dust here.
Het station Sao Bento is een plek die je moet zien als je van tegelbeschilderingen houd. De buitenkant valt niet op maar in de stationshal valt je mond open wat een fantastische tegeltableaus.
The railway station Sao Bent is the place to be when you love tile paintings. The exterior of the station is not remarkable, but inside your mouth drops open what a beauty of tile pictures.
Deze Art Deco pauw op de gevel van warenhuis Novidades Armazens Cunhas, trok ook onze aandacht.
This Art Deco peacock on the front of department store Novidades Armazens Cunhas, was drawing our attention.
Dit is het beroemde koffiehuis Majestic aan de Rua Santa Catarina. De Art Deco stijl is prachtig en het was zeker de moeite waard om er koffie te drinken. De foto van het interieur kwam wat oranje over, daarom heb ik hem in zwartwit veranderd, wat de sfeer beter weergeeft.
This is the famous Café Majestic at shopping street Rua Santa Catarina. The Art Deco style is magnificent and it was definitely worth to have our morning coffee here. The picture of the interior I changed in black and white, reflecting the atmosphere much better.
Als wij op stap gaan, brengen wij ook altijd een bezoek aan een markt. Zo wilden we ook de Bolhao markt in Porto niet missen. Tradities leven hier voort en alles is vers van het land of uit de zee.
When we go on a city trip, we always pay a visit to a traditional market, so we did not want to miss the Bolhao market in Porto. Traditions live on here and everything is fresh from the land or the sea.
Te koop: kippen, levend of al panklaar geplukt.
For sale: chickens, alive or ready to cook.
Natuurlijk heel veel vis, blinkend uit de zee. Zie je die grote Octopus op de achtergrond, die hebben we ook gegeten, erg lekker. De poezen uit de buurt eten gratis mee.
Of course a lot of fish, shiny from the sea. Do you see that big Octopus on the background, we had that for dinner, delicious. Cats from the neighbourhood have their dinner free.
De kleurige fruit en groenten stalletjes zijn als altijd favoriet.
The colourful fruit and vegetable stalls are as always our favourites.
Dit is een zaadhandel, de eigenaar wilde graag voor ons poseren met zijn pootuitjes.
This is a seed shop, when we came into the shop to have a look around, he was prepared to pose for us with his leg onions.
Daarna zagen we deze etalage, het water liep ons uit de mond, of is het in de mond?
Then we saw this window, the water ran us outof the mouth, or is it into the mouth?
Ook in Porto is het herfst en verkleurt het blad aan de bomen.
In Porto it is autumn too and trees are changing in golden colours.
Het lekkerste en mooiste houden we deze keer voor het laatst, dat is in ons geval een boekhandel, maar wat voor één.
Het is boekhandel Lello, de oudste boekwinkel van Porto en één van de mooiste ter wereld. Het neogotische gebouw is van buiten al zeer de moeite waard.
De winkel begon in 1881 onder de naam Sociedade José Pinto Sousa Lello & Armao. In 1906 ging de nieuwe winkel open die was ontworpen door architect Xavier Esteves. In 1919 kreeg het de nieuwe naam Livraria Lello & Armao.
The last is this time the best and most beautiful, in our case a bookstore.
Livraria Lello, the oldest bookshop of Porto and one of the most beautiful in the world. The neogotic building is outside already very worthwhile.
The bookstore started in 1881 under the name of Sociedade José Pinto Sousa Lello & Armao. In 1906 the new shop opened, designed by architect Xavier Esteves. In 1919 it continued with the new name Livraria Lello & Armao.
Binnen mag alleen gefotografeerd worden 's morgens om 9.00 uur, daar waren we dus als de kippen bij.
Het interieur in Art Nouveau vonden wij overweldigend, vooral de trappenhal met dubbele wenteltrap. Het licht valt de boekhandel binnen door prachtig gebrandschilderd glas in het plafond.
Het is een bezienswaardigheid die je zeker als boekenwurm niet mag missen.
Inside you only are allowed to make pictures in the morning at 9 o'clock, you understand we were there.
We were impressed by the stunning Art Nouveau interior, especially the stairwell with double spiral staircase. The light comes into the bookstore by beautifully stained glass in the ceiling.
It is a sight not to be missed, especially by bookworms like us.
Ik kan nog wel even doorgaan, maar hierbij wil ik het toch even laten. Het is al geen kort stukje meer, helaas, ik ben nog al lang van stof en heb veel foto's.
I could go on and on, but I have to stop. It is already more than I intended, I've been long-winded and have lots of photos.
We zijn weer thuis, PROOST!
We are home again, CHEERS!
Boekentip: De stad der blinden van José Saramago (Nobelprijs van de Literatuur in 1998)
A book I recommend: Blindness of José Saramago ( Nobel price of Literature in 1998)
