De laatste dagen van september zijn aangebroken, het is rustig weer en niet koud, 's morgens vaak mistig of grijs en later op de dag komt de zon er door. Na een tijdje van relatieve rust in de tuin, begint het nu toch weer te kriebelen, wat kan ik al vast gaan opruimen? Straks als het koud en guur is, wordt het toch minder aantrekkelijk om uren buiten bezig te zijn. Hoewel ik heel wat planten laat staan voor het wintersilhouet, blijven er genoeg over die beter afgeknipt kunnen worden ter compostering. En zo wordt er menig kruiwagen afgevoerd. Weet je wat het grappige hiervan is, er vallen geen noemenswaardige gaten, het valt gewoon niet op in de tuin. Het blijft een bloeiende wildernis, alsof ik helemaal niets doe, maar niets is minder waar, de composthoop wordt wel degelijk hoger en hoger.
Ook staat er nog van alles in bloei, laten we maar weer eens een rondje tuin doen.
The last days of September have arrived, the weather is quiet and not cold at all, in the morning often misty or just grey and later on the day the sun comes through. After a period of relative rest in the garden, it is now starting to itch again, what can I go to clean up. Later when it is cold and bleak, it will be less attractive to be busy outside for hours and hours. Although lots of plants are untouched for the winter silhouette, there are many others which better can be cut down for the compostheap. And thus many wheelbarrows full of green waste are discharged. Do you know what is so funny, you almost cannot see any gaps, you do not notice there is something removed out of the garden. It is still one blooming wilderness, as if I do nothing at all, but that is not true, the compost pile gets higher and higher. Lots of flowers are still there, let's once again do a round in the garden.
De bloeiende rozen over het hek zijn nu plaatselijk overgenomen door Clematis orientalis 'Golden Tiara', een laatbloeiende soort die het geweldig goed doet.
The blooming summer roses on the fence are temporary locally taken over by Clematis orientalis 'Golden Tiara', a late-flowering species which is growing and showing great.
De clematis groeit zelfs in de perenboom langs het hek. Het is nog een jonge boom die al aardig wat stoofperen draagt, de Gieser Wildeman.
This clematis is even growing into the peartree along the fence. It is still a young tree which already bears quite a few cooking pears, the Gieser Wildeman.
Hier de éénjarige vurig gekleurde Tithonia rotundifolia 'Torch' vóór de Miscanthus sinensis. Deze dominante éénjarige zie je zelden in Nederlandse tuinen. Het zal er wel mee te maken hebben dat het warmteminnende Mexicanen zijn, ze worden dan ook Mexicaanse zonnebloemen genoemd. In april heb ik ze voorgezaaid in de kas en pas eind mei in de volle grond gezet op een zonnige plaats. Dit jaar hadden we het geluk van een prachtige zomer dus groeiden deze vrolijkerds tot meer dan anderhalve meter hoog. Ze bloeien nog vrolijk door tot dat het echt te koud gaat worden.
This is the orange colored annual Tithonia rotundifolia 'Torch' in front of the Miscanthus sinensis. This dominating annual you rarely see in Dutch gardens. It will have to do with that they are heat-loving Mexicans, the so called Mexican Sunflower. I sowed them in the greenhouse in April and only end of May I put them in the soil on a sunny spot. This year we were so lucky to have a beautiful summer, so these cheerful flowers grew up to a height of more than one and a half meter. They are still blooming prolific until it will be too cold.
Bij het mini-vijvertje groeit de Erigeron karvinskianus, een lieverdje, die ik niet meer zou willen missen.
Ze zijn niet winterhard, maar zaaien zich altijd wel ergens uit zodat je nooit zonder hoeft te zitten.
At the mini pond grows the Erigeron karvinskianus, a sweety that I should not want to miss. This plant is not hardy, but they always sow themselves somewhere, so you never have to be without.
De Helianthus 'Lemon Queen' vind ik ook een prachtige vaste zonnebloem. Ze staat hier aan het eind van de gele border op een schaduwrijke plek onder de Catalpa en vóór de composthoop. Ja, U heeft het goed gelezen, deze zonaanbidder staat bij mij in de schaduw en doet het prima. Het citroen geel licht hier heerlijk op.
The Helianthus 'Lemon Queen' is for me a beautiful perennial sunflower. She is situated at the end of the yellow border on a shady spot near the Catalpa and in front of the compost pile. Yes, you read it correct, this sunlover stands in my garden in the shade and is doing very well. The pretty lemon yellow lightens this dark spot wonderful.
Mijn harige vriend probeert mij hier over te halen voor een spelletje. Met zijn nimmer aflatende energie, houdt mij altijd bezig. Ik ben zijn bazin, het lijkt echter alsof hij de baas wil spelen, dat is echter schijn, wij zijn een twee éénheid, hij doet wat voor mij, ik doe wat voor hem.
My hairy friend tries to pursuade me for a game. With his unfailing energy, he always keeps me busy. I am his boss, it seems he wants to play the boss, that is only apparent, we are a two unit, he does something for me, I do something for him.
De varens beginnen al bruin te worden. / Ferns are already turning brown.
De Nicandra physaloides of in gewoon Nederlands het zegelkruid heb ik jaren geleden eens gezaaid. Als ik in het vroege voorjaar eigengemaakte compost op de tuin strooi, komen er soms leuke verrassingen op. Deze zaailing van het zegelkruid staat aan de rand van een groep hortensia's en groeit over het pad.
The Nicandra physaloides is an annual I have sown once many years ago. When I use my home made compost in the garden in early spring, there sometimes show up pretty surprises. This seedling of the Nicandra is on the border of a group of Hydrangeas and grows over the path.
De Anemonen 'Honorine Jobert' bloeien inmiddels weelderig, de groepen ervan worden elk jaar groter en omringen de rozen 'Glamis Castle' die ook niet van opgeven willen weten.
In the meantime, the Anemones 'Honorine Jobert' are blooming lush, the groups of plants grow bigger each year and surround the roses 'Glamis Castle' which do not give up yet too.
Dit jaar heb ik ook weer eens Cosmea's gezaaid. Ze zijn betrekkelijk laat gaan bloeien maar zullen doorgaan totdat de vorst invalt. Cosmea's groeien wat wild op maar zijn dankbare snijbloemen.
This year I also sowed Cosmeas. They began flowering rather late but will continue until the frost comes. My Cosmeas grow wild on but are grateful cuttingflowers.
Ik eindig dit keer met een heerlijk boek van de beroemde Zwitserse schrijver en dichter Hermann Hesse over zijn tuin. Een groot deel van zijn leven bezat Hermann Hesse een eigen tuin, waarin hij schilderde en mediteerde. Tussen de bloemen, struiken en bomen deed hij inspiratie op voor zijn boeken. "In de tuin" is een verzameling beschouwingen en gedichten over de vreugde die aan een tuin te beleven is en over de rust die uitgaat van het leven in harmonie met de natuur. Het is daarmee een van Hesse's meest inpirerende boeken.
In het boek staat o.a. een gedicht over de maand september, wat als volgt luidt :
September
De tuin verkilt
En regen vult de bloemen af,
De zomer rilt
En nadert stilletjes zijn graf.
Goud druppelt blad voor blad
Neer van de hoge acaciaboom.
Zomer glimlacht verbaasd en mat
In de stervende tuinendroom.
Langdurig blijft hij bij de
Rozen staan, hij is zo moe.
Langzaam doet hij zijn wijde,
Afgesloofde ogen toe.
I finish this time with a very nice book of the famous Swiss writer and poet Hermann Hesse about his garden. A large part of his life Hermann Hesse had a private garden, in which he painted and meditated. Between the flowers, shrubs and trees he took inspiration for his books. "In the garden" is a collection of reflections and poems about the joy the garden gives and about the peace posed by living in harmony with nature. It is one of Hesse's most inspiring books.
September
The garden is in mourning,
Cool rain seeps into the flowers.
Summertime shudders
quietly awaiting his end.
Golden leaf after leaf falls
from the tall acacia tree.
Summer smiles, astonished and feeble,
at his dying dream of a garden.
For just a while he tarries
beside the roses, yearning for repose.
Slowly he closes
his weary eyes.
