MIJN TULPEN

De tulp is het symbool voor Nederland, dus dan horen ze ook in mijn tuin.  Het zijn echter lastige klanten.

Wij hebben vochtige, doorlatende veengrond, waar ze het wel goed doen, maar niet voor jaren.

Ik haal ze ook nooit uit de grond, laat ze gewoon zitten. Als het mee zit komen er het volgende jaar weer een aantal op en daarna wordt het minder tot ze geheel verdwenen zijn. Niet elk najaar zet ik nieuwe tulpen maar om de paar jaar schaf ik een aantal soorten aan.  Dit jaar had ik ook potten met tulpen beplant maar die hebben helaas de rare winter niet overleefd. 

Hieronder een impressie van diverse tulpen in mijn tuin.

Tulp Don Quichotte en Purple Prince

Tulp Queen of Night
Tulp White Triumphator

Tulp Flaming Springgreen

Tulp Green wave, Tulp Pink Impression en Tulp Sorbet

Kan hier de namen niet allemaal meer van terugvinden.

Linksboven is in elk geval tulp Hemisphere en in het

midden tulp Apricot Parrot.

Tulp Apricot beauty, staat mooi bij de frisse varens.
Deze beginnen nog maar net en staan hier in combinatie met de witte tulp Jan Siemerink.

EEN DAG VAN BUITEN NAAR BINNEN

Eerst wil ik vermelden dat ik maandag 23 april voor het eerst de koekoek weer gehoord heb.  Vorig jaar was 19 april de eerste keer, dus mijn oren stonden er al een paar dagen naar.  Toch was ik zo verrast dat ik enthousiast tegen Snarf riep: "Hoor je hem Snarf, de koekoek is er weer".  Snarf snapte er niets van, maar wel een hardloper die van de andere kant kwam, hij grinnikte en groette geamuseerd.

Vandaag had ik gelukkig mijn fototoestel weer eens bij me want het was een frisse ochtend met mooi licht.

Dit is aan het begin van onze wandeling, de Iepen schijnen dit
jaar overvloedig te bloeien.

Is er veel bloei, dus zaadvorming,
dan staan de Iepen helemaal in
't groen van de vruchten, de z.g.
Iependubbeltjes.

En toen kwamen we dit tegen, een spoor van veren.
Wat een slagveld. Ik heb er een paar mee naar huis genomen en het blijken kalkoenveren te zijn.  Een vos heeft waarschijnlijk huisgehouden op de nabijgelegen kinderboerderij.

Nog even een doorkijkje voor we naar de Rotte gaan.

Dit is dus zo'n heerlijk geurende
Balsumpopulier.

Weer thuisgekomen doen we altijd eerst een rondje tuin en nu ik toch het fototoestel bij me heb, maak ik ook nog maar wat foto's in de tuin.

Viola sororia 'Freckles'
Staat erg leuk bij een opstapje
naar de dijk.

Dicentra spectabilis 'Alba'
Het Tranende Hartje in het wit.

         

Erythronium 'Grandiflora'
















's Middags juist voor het gaat regenen heb ik nog wat bloemen in de tuin geknipt, waaronder enkele tulpen.
Ik heb bloemen genomen die mooi passen bij mijn verzameling 'sang de boeuf ' vazen van Ravelli :
takjes van de Prunus cerasifera 'Nigra', zwarte en roze tulpen, judaspenning, een koekoeksbloem, Scilla, Helleborus en donkere viooltjes.

De kalkoenveren hebben ook een plaatsje
gekregen.

VERGEET-MIJ-NIETJES

Myosotis palustris,

het gewone vergeet-mij-nietje.

De kleur, daar kunnen we niet omheen, het is het soort blauw van de prachtigste ogen, waar je als het ware in kan verdrinken.

In mijn tuin kun je ze niet vergeten,  het stikt er zogenaamd van.  Overal komen ze op, tussen de aardbeien, midden tussen vaste planten, toch blijft het een heerlijk plantje.  Waar je ze niet wil, trek je ze er gewoon uit, zo gemakkelijk is dat, en na de bloei krijgen ze meestal last van meeldauw, dan trekken we ze er gewoon allemaal uit.  Gelukkig hebben ze zich dan al weer rijkelijk uitgezaaid voor het volgend jaar.  Zo worden zij en wij dus nooit vergeten. 

Van deze blauwe bloemetjes zijn ook ontzettend veel rijmpjes en gedichtjes gemaakt, vooral in Poësie-albums komt het vergeet-mij-nietje veel voor.

Een lief voorbeeld hiervan:

Tussen fleurig groen verscholen,

Groeit aan den oever van de vliet,

Groeit zoo nedrig en verholen,

't Hemelsblauw "vergeet-mij-niet",

In den gloed der zonnestralen

Blinkt zoo rein de zachte kleur

Als de stille nacht komt dalen,

Ademt het zijn zachte geur.

'k Heb een kransje zaam gevlochten

Van die bloempjes aan den vliet.

'k Heb voor U ze zaam gebonden,

't V raagt voor mij vergeet mij niet.

(1881-1975)

Uit: Poësie. Zes generaties albumversjes.

Ze staan ook leuk bij mijn verzameling
blauwe bollenglazen.

                                                                                                                                                                                                               




Heeft U in Uw tuin helemaal geen vergeet-mij-nietjes?  Schaf er enkele aan, 3 plantjes is al genoeg, ga niet te rigoureus met de schoffel of hak in de weer, en de vergeet-mij-nietjes zullen U nooit meer vergeten.

Alle blauw bloeiers van dit moment.

PINKSTERBLOEMEN

Ze bloeien weer de Cardamine pratensis oftewel in gewoon Nederlands, de Pinksterbloemen.

Vreemd dat dit Pinksterbloemen worden genoemd, terwijl
Pinksteren een maand later valt.
De meest aannemelijke verklaring stamt uit de Middeleeuwen.
In die tijd was de maand april kouder dan tegenwoordig en
toen bloeiden de Pinksterbloemen dus wel tijdens
Pinksteren.







Ik kon het niet laten 's morgens vroeg een bosje te plukken om er thuis ook nog van te kunnen genieten.
(Ze staan overigens ook op vochtige plekjes in mijn tuin, maar dat zijn er maar enkelen)

Op de drijfschaal vallen ze toch wat tegen.

In de vaas voor de spiegel staat wel aardig.

Vorige week hoorde ik van iemand een heel leuke verklaring voor het woord Pinksterbloemen:

"Als de Pinksterbloemen bloeien, gaan de pinken naar buiten"

en dat klopt dus.

Dit zijn pinken, de foto heb ik echter vorig jaar juni gemaakt.

OP EEN VROEGE LENTE-OCHTEND "BIJ DE LES BLIJVEN"

Wef, wef, wef!!!, hoor ik nog half in slaap van beneden komen, slaperig kijk ik op de wekker, het is nog maar 6.15 uur. Verstoord gil ik naar beneden: "Snarf ga slapen het is nog veel te vroeg".  Vijf minuten later herhaalt dit zich en dan weer en weer.  Intussen ben ik klaar wakker, dat schiet niet op, buiten ziet het er lekker fris uit na de regen van gisteren, dus vooruit maar.

Om 7.00 uur zijn we bij het moeras, de geur van de balsumpopulieren komt me tegemoet, ik snuif nog eens diep, heerlijk! 

Ja, ja, dit is wel eens anders geweest. Toen ik in het begin van  mijn border collie avontuur, jaren geleden 's morgens deze geur rook, wist ik aanvankelijk niet waar de geur vandaan kwam en hield ik automatisch mijn adem in:  "Wat is dat, het lijkt wel zonnebrandolie".  Ik kreeg gelijk visioenen van glimmende vaak lichtelijk corpulente menselijke lichamen, zij aan zij, op tropische stranden. Díe balsemgeur doet volgens mij de heerlijke frisse zeewind totaal teniet. Maar déze, in het open veld, over het water aangewaaide bomengeur is iets heel anders........en, mensen zijn in geen velden of wegen te zien.

We gaan aan het werk, dat houdt in, Snarf loopt op zijn 12 uur positie, ik gooi de bal links, rechts, voor- of achteruit.  Ondertussen kijk ik om me heen; soms vergeet ik te gooien of instructies te geven, als dit te lang duurt, komt hij even razendsnel terug om me een trap tegen mijn scheenbeen te geven : "Blijf bij de les".

Rechts van me zie ik op een mini-eilandje een zwaan op haar nest.  Ze zit er al een dag of tien te broeden. De toekomstige vader zwemt alert rond. Een paar ganzen strijken neer in het water, hij komt met gezwinde spoed aangezwommen, zet alle zeilen bij en laat een spoor achter, als van een speedboot. Hij beschermt vrouw en eieren goed, de ganzen gaan. 

Links van me kijk ik over de weilanden waar kivieten, maar vooral grutto's zich uitbundig laten horen. Turend over het steeds groener wordende gras, denk ik aan hazen, heb ze dit voorjaar nog nauwelijks gezien. Zie in de verte iets boven het gras uitsteken, het zullen wel eenden zijn, maar nee, het zijn oren en dan een kop, een haas komt te voorschijn en verdwijnt weer met lange sprongen.  Verlangend kijk ik uit naar komende tijd, dat we weer dansende hazen zien, zo mooi.......

Spring madness

Het doet me ook denken aan vorig jaar mei.  Op een van mijn ochtendwandelingen met Snarf sprong ik over een greppel, ik schrok me een hoedje, uit het lange gras, vlak voor m'n voeten schoot een haas weg en.......hij liep, ook van schrik, recht op Snarf af.  Maar Snarf is een border collie, zijn ogen waren stijf gevestigd op mij en de bal : "Hé, een haas, daar heb ik echt geen tijd voor".  De haas sloeg pal voor hem linksaf en verdween weer in het lange gras. 

Een stuk verder laat Snarf zijn bal abrupt liggen, hij ziet iets anders spannends.

Rommel, achtergelaten plastic bekertjes enz., en fijn voor Snarf, ook een lege plastic fles.  Ongelofelijk dat de mensen alles maar neergooien en achterlaten.  Snarf heeft een neus voor plastic flessen, die kraken zo lekker.

Van een nabij paaltje vliegt plotseling een grote buizerd op.
Op onze terugweg langs het water horen we hoog in de bomen een merel fluiten, tussen de kakofonie van andere vogelgeluiden die ik niet direct herken.  Alleen de kleine karekiet, die ken ik wel daar tussen het riet.

 

Mijn "Schaduw" in mijn schaduw.

TUINIEREN IN APRIL

De week na Pasen was kort maar hevig.  Gelukkig heb ik tussen alle uitstapjes door elke minuut kunnen benutten om te tuinieren.  In deze tijd van het jaar is er zoveel te doen.  Mijn moestuintje ligt er glad en keurig bij. Gezaaid zijn de worteltjes (Amsterdamse Bak), bietjes (Egyptische platronde), lente uitjes. Ook heb ik al wat broccoli en spitskool plantjes uitgepoot en ijsberg sla.  Langs het paadje heb ik een rijtje salie en selderij gezet.  In een ander gedeelte van de tuin heb ik van stokken een paar wigwams gemaakt en er een aantal van mijn lathyrus planten bij geplant. Ik heb nog heel veel lathyrus plantjes staan in de kas, waar ik hopelijk nog een plaatsje voor kan vinden. Ook heb ik de Campanula medium (Kop-en-schotels) buiten op een bedje uitgeplant.  In de kas heb ik Lobelia's, Petunia's en Afrikaantjes (voor in de moestuin) verspeend. Direct ter plaatse buiten heb ik in het oranje/abrikooskleurige gedeelte wat goudsbloemen gezaaid.

                                                                                                                                                                                                   

In de tuin bloeit steeds meer, vermeldenswaard is de Cheiranthus cheiri.  Er zijn verschillende Nederlandse namen voor:  muurbloemen, lente violieren, fletten.  Ze komen inderdaad het best tot hun recht tegen een muur. Ze houden van vochtige, kalkhoudende grond.  Bij mij staan ze o.a. voor langs het huis in het grind. Ze doen het ook goed op de vaas en verspreiden een heerlijke geur.

DE EERSTE ROZEN (in mijn kas)

De roos is de meest geliefde bloem aller tijden.
Een boeketje rozen wordt het meest verkocht en geschonken.
En een rozentuin is weergaloos mooi.
Echter.........rozentuinen zijn vrij schaars en waarom?
Een voorbeeld:  iemand vraagt mij om een tuinontwerp, ik werk het vragenlijstje af met tuinwensen en bij de vraag of men rozen wil, wordt vaak ontwijkend geantwoord.  Vrijwel iedereen houdt van rozen, maar in de tuin liever niet, want men is bang van luizen, schimmels enz. En deze moeten dan weer worden bestreden met vaak omstreden middelen, denkt men. Dan moeten ze ook nog elk jaar gesnoeid en rijkelijk bemest worden, klimrozen moeten opgebonden worden, al met al voor veel mensen te veel prikkelige rompslomp.
Jammer, jammer, jammer!
Het klinkt wellicht sterk overdreven, belachelijk en min of meer roosgestoord,  maar wat is mijn tuin zonder rozen?
Wie ben ik zonder rozen in mijn tuin?
Mijn tuin is voor mij een waar rozenparadijs. In de vroege zomer wanneer ze beginnen te bloeien, loop ik elke ochtend rond om te zien of er weer nieuwe bloemen uitgekomen zijn.  Vooral wanneer het vochtig, stil weer is, is het een streling voor de zintuigen.

Elk jaar omstreeks 9 april bloeit mijn eerste roos : de Rosa banksiae 'Lutea'.  Weliswaar in de kas, want deze roos is helaas niet winterhard.  Ik maakte voor het eerst kennis met deze roos in Englefield Garden in Engeland in 1996 op tuinreis met onze tuinclub. Hij stond daar tegen een warme tuinmuur in bloei.... en ik was verkocht. Ik ging in Nederland op zoek en jawel bij Belle Epoque in Aalsmeer kon ik hem bestellen.  Deze roos heb ik dus inmiddels 15 jaar in de kas staan en hij doet het geweldig.  In Engeland buiten bloeit hij vanaf half mei en hier in de kas dus een maand eerder.

Rosa banksiae 'Lutea' op Kiftsgate Court, rechtsboven tegen de muur  (mei 2010)

 De Rosa banksiae 'Lutea' heeft schattige zachtgele dubbele kleine bloemetjes en ook het blad is fijn.  Handig is ook dat ze nauwelijks stekels heeft.  Ze staat om de hoek van de deur in de kas en elk jaar worden we weer verrast met een waterval van gele roosjes, waarvan we zeker een maand kunnen genieten.  Ook nu we al enige jaren de kas niet meer verwarmen blijft het goed gaan. Hierdoor ben ik overmoedig geworden en 3 jaar geleden maakte ik een groot aantal stekken, dat gaat heel gemakkelijk door takken van 30 cm diep in hoge potten te planten.  Na een maand of 8 plantte ik de rozen langs een heel lang hek buiten en zag al een hele gele rozenmuur voor me.  Het ging goed tot afgelopen februari.  Ze zijn werkelijk allemaal bevroren.
Gelukkig hebben we moeder roos in de kas nog die er weer prachtig bij staat.

Vandaag heb ik er wat takjes afgeplukt en binnen gezet.

Ze staan mooi bij de 4 Anna groene glazen

die ik gisteren, 2e Paasdag, in Dwingeloo op de

rommelmarkt vond.

PRIMULA AURICULA

Een productieve week achter de rug. Na alle snoei-, knip-, zaai- en wiedwerk van de afgelopen weken, kon ik eindelijk mijn gras gaan fatsoeneren.  Eerst glad gemaaid, daarna alle dooie rommel er uit geharkt, geverticuleerd en bemest.  Woensdagavond ging het even lekker regenen. Alleen de door Snarf zwart gelopen renbaan moet nog opnieuw ingezaaid worden.  Verder in de kas heel veel lathyrussen uitgepoot en ook  de kerstomatenplantjes.

Deze week staat bij mij in het teken van de Primula auricula, oftewel de aurikel.
Een plantje wat je in Nederland weinig tegenkomt. Menigeen zal het ook een wat ouderwets en tuttig plantje vinden.  De aurikel is dan ook een heel oud primulaatje welke oorspronkelijk afkomstig is uit de Tiroler kalk-alpen en reeds in de 16de eeuw door Clusius werd beschreven.
In de 19de eeuw werd het kweken van aurikels een rage.  Vooral in Victoriaans Engeland was het mode om zo veel mogelijk verschillende cultivars te kweken met verschillende kleuren en vormen.  Hoewel ze uitstekend winterhard zijn stonden ze in potten onder glas of in de kas.  Als ze dan in het voorjaar tot bloei kwamen, werden ze van de kas naar een speciaal auricula theatertje verplaatst.  Een kastje met een aantal planken boven elkaar.  De achterwand werd zwart geverfd of een andere neutrale kleur zodat de bloemen goed uitkwamen. De zijkant was soms van spiegelglas om een nog mooier effect te krijgen.
In Engeland bestaat er sinds 1872 een Nationale Primula en Auricula vereniging en worden er in het voorjaar
nog steeds shows gehouden. Er zijn werkelijk prachtige kleurtjes bij en vooral de bepoederde vormen zijn erg geliefd.
Jammer dat je ze hier zo weinig ziet, het is echt een liefhebbersplantje.  Al weer heel veel jaren geleden kocht ik ergens een plantje en zette het gewoon in de tuin.  Toen het in april ging bloeien en de bloem van dichtbij bekeek, kwam ik er achter dat deze heerlijk geurde. Daarna heb ik er het een en ander over gelezen en de plant opgepot en telkens als ik op een beurs of bij een vaste plantenkweker zo'n aurikeltje tegenkwam met een andere kleur heb ik het gekocht.  Het zijn er helaas maar enkele, je ziet ze hier nauwelijks, zeker niet die prachtige bepoederde bloemetjes zoals er in Engeland nog veel zijn. Er is duidelijk geen markt voor.
Mijn verzameling ziet er toch best aardig uit doordat ik ze vermeerder door ze elke paar jaar te scheuren.

VROLIJK PASEN

VIOOLTJESTAART

 Zondag kregen we visite en voor deze gelegenheid haalde ik mijn mooie viooltjesservies uit de kast, Rosenthal Maria Stiefmuetterchen, en maakte er een viooltjestaart bij, helemaal in het teken van de lente.

Voordat de gasten kwamen maakte ik nog snel enkele foto's.

Zoals je ziet had ik de vorkjes wel eens mogen poetsen.

Het recept voor kwarktaart met viooltjes :

1/2 liter Sauterne of een andere zoete dessertwijn

1 pakje witte gelatine

1 kwarktaart van 22-25 cm doorsnee, gekocht of zelfgemaakt

vers geplukte viooltjes, gewassen en droog gedept

Doe de wijn en de gelatine in een steelpan en laat het mengsel staan tot de gelatine is opgelost (5-10 min.). Zet de pan op een laag vuurtje en roer tot de gelatine doorzichtig en gesmolten is. Laat het mengsel in de koelkast afkoelen tot het stroperig is.

Smeer de taart in met een laagje van het mengsel en zet haar in de koekast tot de gelatine stijf is. Leg de viooltjes op de taart en druk ze zacht vast in de gelatine. Smeer er nog een laagje van het mengsel overheen en laat ook dit opstijven in de koelkast. Herhaal de procedure tot de bloemen bedekt zijn.  Bewaar de taart tot u haar serveert in de koelkast.