NARCISSEN

Vanmiddag van alle soorten Narcissen die in bloei staan enkele stuks geplukt en in vaasjes gezet, bij elkaar vormt dit een leuk geheel.

Daffodils

I wander´d lonely as a cloud

That floats on high o´ver vales and hills,

When all at one I saw a crowd,

A host, of golden daffodils,

Beside the lake, beneath the treas,

Fluttering and dancing in the breeze.

Continuous as the stars that shine

And twinkle on the Milky Way,

They stretch´d in never-ending line

Along the margin of a bay:

Ten thousand saw I at a glance,

Tossing their heads in sprightly dance.

The waves beside them danced; but they

Out-did the sparkling waves in glee.

A poet could not but be gay,

In such a jocund company:

I gazed and gazed but little thought

What wealth the show to me had brought.

   For oft, when on my couch I lie

    In vacant or in pensive mood,

    They flash upon that inward eye

      Which is the bliss of solitude;

         And then my heart with pleasure fills,

         And dances with the daffodils.

William Wordsworth (1770-1850)

PLANTINI

Van de week kreeg ik van mijn oudste dochter een schattig cadeautje wat zij in Engeland had gekocht.
Het is een Plantini, een miniatuur metalen kas. Ik moest het elegante bouwwerkje wel zelf in elkaar zetten, door de stap-voor-stap instructies te volgen.  Het bevatte ook viooltjes zaad en groei medium, maar dat ga ik niet in dit kleine kasje zaaien.
  

Om te laten zien hoe klein dit miniatuur kasje is, nam ik een Maarts viooltje uit de tuin en zette het achter het kasje.

VOORJAAR IN DE TUIN

Met het mooie weer van de laatste weken heb ik heel veel werk verzet in de tuin en lig ik zo maar voor op mijn schema. In een vorig bericht had ik plannen om een moestuin in het gazon te maken.  Dit heb ik doorgezet en vorige week heb ik een flink stuk gras omgespit, mijn man heeft dit afgelopen zaterdag afgemaakt, hij spit beter dan ik moet ik toegeven.  Nu ligt het stuk grond inmiddels glad geharkt klaar zodat de sjalotten gepoot kunnen worden en in april de eerste zaden van worteltjes en kroten erin kunnen, daarna volgen de sperziebonen.
Het mini vijvertje in het midden van een terras is schoongemaakt en eromheen zijn de wit bloeiende en geurende Hosta plantaginea 'Grandiflora' gepoot. De afgelopen dagen hebben ik elke minuut voor de tuin gebruikt om alle oude verdroogde Hortensia bloemen en dode takken af te knippen en in mijn oude olievat te verbranden.
Er komt al heel wat op van mijn zaaisels in de kas, o.a. diverse Petunia's en Lobelia's voor mijn hanging baskets.  De Lathyrussen heb ik zelfs al uitgepoot.  De vaste plant Riddersporen welke ik afgelopen herfst gezaaid heb, doen het ook prima, ik heb al meer dan 40 plantjes geteld, leuk om weg te geven, maar ik ga er ook nog een flink aantal in mijn eigen tuin zetten, ondanks het feit dat er al heel veel in de tuin staan, maar ze zijn zo mooi............

Wat bloeit er nu in de tuin:
Bomen en heesters:
Corylopsis pauciflora,  een zachtgeel bloeiende heester
Magnolia stellata, Magnolia soulangeana
Forsythia
Prunus cerasifera nigra

Vaste planten:
Helleborussen
Vinca minor, waaronder de witte ´Gertrude Jekyll` en atropurpurea
Cheiranthus cheiri, de heerlijk geurende muurbloemen of fletten langs de voorkant van het huis.
Caltha palustris, de dotterbloem
Myosotis sylvatica, gewone vergeet-mij-nietjes
Brunnera macrophylla, Kaukasische vergeet-mij-niet
Bergenia´s, schoenlappersplant
Viola odorata, maarts viooltje
Pulmonaria, longkruid
Primula vulgaris, de kortstelige sleutelbloem



Bollen:                                                        

Narcissen, 20 soorten
De eerste tulpen
Leucojums, lente- en zomerklokjes
Chionodoxa, sneeuwroem
Muscari armeniacum, blauwe druifjes
Scilla sibirica
Frittilaria meleagris
Erythronium ´Pagoda´
Hyacinthen
Witte bosanemoontjes

OCHTENDWANDELING.

Vanmorgen al vroeg met Snarf op pad naar het "moeras".
Er is vorst aan de grond en het is nog nevelig, maar de grutto's roepen al vrolijk boven het weiland.
Het belooft weer een heerlijke dag te worden.

WILDE GANZEN

UITZICHT OVER MEERTJE EN MOERAS

BOMEN SPIEGELEN ZICH IN HET MEER

A STORY ABOUT SNARF'S UNLIMITED ENERGY

Snarf came to live with us at the age of 9 weeks, a real change from the warm litter of 8 brothers and sisters, crawling in the straw of an old churn on a monumental farm.  Around the churn were regularly the farmer's children playing with the dogs and of course mother dog which was very busy looking after her puppies and her job as a cow driver.  
Despite all good care, Snarf was very badly socialized.  Scared of each strange noise, cars, bicycles, even the sound of the lawnmower or a sweeping broom frightened him.  So we went to puppy training and afterwards obedience training, where he was, despite all his fears, the best pupil.  Of course, it is a border collie!

Often, it takes long before a border collie is mentally grown up.  They are full of mischievous and naughty tricks.  Within the boundaries of our house and garden is much allowed, juping on the couch, jumping up at us, running around the garden on the lawn on his own created muddy racecourse.  But there are limits!  He is not allowed in the flowerborders, chasing cats and so on.  Fear of cars was turned in trying to stop cars, motors, bycicles and runners, very dangerous!  This should be nipped in the bud and we succeeded very soon by training and consequence, but it was not all that easy.  Nowadays we can take him everywhere we go, without any problem.

Snarf is a real workaholic, so sheep driving seemed to me the best sport for him. He naturally runs on the 12 o'clock position waiting for a ball. We tried sheepdog training but in the beginning he was not interested in sheep. I know why. I had discouraged him at home to bark at the sheep in the neighbourhood when we walked along, so his interest was lessened.  Once we visited a sheepdog trial and all border collies along the line watched the trial with interest, except Snarf, he sat with his back to the sheep, watching the public......."Please throw a ball".

When he was 2 years old we went to agility training. He disliked it from the start and always wanted to go back home.  He often refused to take the hurdles, but the tunnel was his favourite, he took this three times after another.  At last we went in for the exam, I was very nervous because he was the worst of all dogs and that for a smart border collie.  But I think, he knew what was expected from him and there was no interference of a trainer.  We started and he did 14 obstacles faultless with a speed........  He was by far the best and I was thrilled.  No dog was better and faster than Snarf.  
I was convinced we should continue the agility sport.  But.........Snarf had other plans.  He really hated to go there and when we arrived home he jumped enthusiastic out of the car, ran to the compost heap looking for a flowerpot and then juggling with the pot in the garden, that's fun for Snarf.

This was the end of Snarf's sportcareer. He only wants one thing:  every morning, by sunrise, at least one and a half hour running, walking and jumping through the woodland, along the riverside, crossing meadows in the recreation area, where his tennisball act as his sheep. 
 He runs on the 12 o'clock position, I call left, right, straight forward, behind you, steady and lay down.  In the meantime I throw the ball to the mentioned position, he picks it up and brings it  straight to me.  I can send him to every position, like a radiographic navigable car, also from quite a distance.

On our daily trips we pass many highlights, for instance seats or dustbins  where we can play hide-and-seek.  When he gets hot he jumps into a ditch and gets out again very muddy and smelly, afterwards we go to the river where he can swim, he is a very strong swimmer and he loves it.

When we come back home, I have to take a rest with a cup of coffee and the newspaper.  Snarf takes the chair opposite mine.  He keeps his eyes at me until I stand up again, then he is immediately on my side and looks at me expectantly :  "What is next on the program today?" He does what I do, and I do what he wants.  It is as if we live in symbiosis.  Inside he attacks the vacuumcleaner or lays on my feet when I am working on my desk.  Outside he throws his toys in my bucket or gardenbasket.  

We almost every day play football in the afternoon and when visitors come on the gate, he starts barking but he recognises friends and wants presents.  Ladies with handbags are not safe for him, he pulls them out of their hands looking for presents.  He often gets a toy out of a handbag so.........

In the meantime he has more than 30 squeaking toys which he all knows by name.
Yes, he is a real party animal, which I love unlimited!

SNARF'S GRENZEN

Waar houden Snarf, de hyperactieve border collie en ik, zijn eveneens actieve, maar niet hyper, bazin zich zoal mee bezig: ballen, ballen, ballen, ballen en nog eens ballen, tot de grens van mijn lichamelijke energie of, maar dit zal niet zo snel gebeuren, zijn hondenenergie overschreden wordt en een van ons dood neervalt.  Dat is gelukkig tot op heden nog niet gebeurd en willen we ook niet laten gebeuren.

Snarf kwam als pup van 9 weken bij ons wonen, een hele overgang uit het warme nest van nog 8 broertjes en zusjes, krioelend in de met een dikke laag stro bedekte karnton in het boenhok van een monumentale boerderij. Om de ton met hondjes waren regelmatig kindertjes te vinden uit de grote kinderschare van de familie en natuurlijk moederhond die het maar wat druk had met de zorg voor de pups en daarnaast een baan als koeiendrijver.  Toch was Snarf ondanks alle goede zorgen, slecht gesocialiseerd. Bang voor elk vreemd geluid, bang voor de weg, bang voor auto's, bang voor fietsers, bang voor vreemde mensen en zelfs bang voor het geluid van een vegende bezem of de grasmaaier in de tuin.
We gingen met hem naar puppycursus en vervolgens naar gehoorzaamheidscursussen, waar hij altijd de beste leerling was.

De geestelijke volwassenheid laat, vooral bij border collies, soms lang op zich wachten. Het komt voor dat ze al 3 jaar oud zijn voordat ze de niet toelaatbare, ondeugende streken afgeleerd hebben. En telkens verzinnen ze weer iets nieuws. Bij ons kan veel, hij mag op de bank springen, tegen ons op springen, hij heeft een grote tuin ter beschikking met een zelfgemaakte renbaan rond mijn medaillon van rozen en buxushaagjes. Maar er zijn grenzen! Hij mag niet in de borders, 1 waarschuwing hiervoor was genoeg. Hij mag geen katten pesten. Doet hij dus ook niet, want onze poezen zijn niet bang voor hem en laten zich niet in een hoekje drijven, met als gevolg dat ze zijn beste vriendjes zijn geworden. Angst voor auto's, fietsers en hardlopers, werd spoedig omgezet in het najagen en tegenhouden van alles wat beweegt. Een lastig euvel wat in de kiem gesmoord diende te worden en wat ook goed gelukt is, maar het heeft wel enige training en consequentheid van de bazin gevergd en dat was weer grenzeloos moeilijk, maar we hebben onze grenzen hiermee wel verlegd.
Dat betekent: we kunnen nu overal met hem naar toe zonder problemen, zelfs letterlijk over de grens.

Een cursus schapendrijven, dat leek me wel wat voor Snarf, maar: "Nee, dit vind ik niet leuk, stomme beesten, als ik ze thuis bij de buren in de wei zie lopen en ik blaf, dan krijg ik op mijn kop en nu moet ik ze plotseling leuk vinden en er belangstelling voor hebben, kom op nou, daar begin ik niet aan".
We gaan ook nog een keer met hem naar een schapendrijf-wedstrijd als toeschouwers. Mensen en border collies langs de lijn kijken belangstellend naar de verrichtingen van de handlers met hun honden en de schapen.  Alle ogen zijn gericht op het veld, behalve Snarf's.........Hij zit met zijn rug naar de schapen en kijkt vol verwachting naar het publiek, "heeft er niet iemand een bal bij zich, kom op, gooi eens wat, dooie boel hier met al die schapen en honden, niks te beleven, eigenlijk wil ik naar huis....".

Border collies moeten bezig gehouden worden anders gaan ze bijv. het bankstel vanbinnen bekijken, dus, laten we maar eens een cursus behendigheid proberen.  Lijkt mij verschrikkelijk leuk, maar of Snarf dat ook vindt...... Er wordt getraind met behulp van een tennisbal die vooruit gegooid wordt door de band of over een hindernis. Dat gaat gelijk al fout. Snarf denkt als ik langs de hindernis ren of onder de band door, heb ik de bal veel sneller. De tunnel en de slurf vindt hij wel spannend en neemt hij wel 3 keer achter elkaar.  Ook de wip en de muur neemt hij voorzichtig en met veel gevoel voor evenwicht.  Als hij al de hindernissen kent en onder de knie heeft, is voor hem de lol er af en wil hij alleen maar weg. Andere hondensportbeoefenaars klagen dat Snarf hun hond fixeert oftewel aanstaart, zodat deze honden zich ongemakkelijk voelen en lastig worden.
Dan komt het examen en bemoeit niemand zich meer met ons. Ik ben behoorlijk nerveus want het kan bijna niet anders dan een genante vertoning worden.  Maar Snarf is slim. We zijn aan de beurt en gaan er voor. Razendsnel en foutloos neemt hij een parcours van 14 verschillende hindernissen.  Ik voel me ronduit euforisch!  Geen hond die hem verbetert en ja, ik denk wij gaan hier lekker mee door.  Snarf denkt hier echter anders over.  Hij heeft zijn grens getrokken, bij de volgende training gedraagt hij zich weer dwars en zodra hij los is van de lijn sprint hij naar het hek, springt er over heen en gaat bij de auto zitten.  Als we thuiskomen, springt hij uit de auto, rent naar de composthoop, pakt een grote plastic bloempot en jongleert er mee door de tuin en hij heeft me daar een plezier.......

Dit is dus het einde van de sportcarriere van Snarf.  Hij wil maar 1 ding: elke ochtend, zodra het licht wordt, minstens anderhalf uur struinen door de bosjes, langs het water en over weilanden, waar de bal als schaap fungeert. Hij loopt keurig met een grote boog op de twaalf uur positie, ik gooi zijn bal links, rechts of vooruit en hij brengt hem razendsnel weer terug bij mij en rent direct weer door totdat hij weer precies tegenover me staat. Ik kan hem alle kanten op sturen of bijv. drie stappen dichterbij laten komen of laten liggen op 100 meter afstand.  Dikwijls stoppen voorbijgangers om te kijken, de meeste mensen vinden het mooi om te zien, de samenwerking van hond en baas. Ik krijg ook soms complimenten of opmerkingen, zoals: "Wat een leuke hond of wat een prachtig gezicht, maar....ik zou hem niet willen hebben".  Tja, hij weet niet van ophouden, hij kent zogenaamd geen grenzen.

Op onze dagelijkse tochten komen we langs vele hoogtepunten, bankjes of vuilnisbakken waar je achter weg kunt kruipen, 4 dikke bomen waar we altijd boompje verwisselen, bij oververhitting even onderdompelen in een moddersloot en daarna lekker zwemmen in het meer om weer een beetje schoon te worden.  Verstoppertje is ook leuk, in het lange gras valt het soms niet mee om de bal terug te vinden, maar Snarf is inmiddels een meester in het zoeken.

Thuisgekomen, moet ik eerst even bijkomen met een kop koffie en de krant en Snarf neemt altijd de stoel tegenover mij, van waaruit hij net zo lang naar me staart tot ik weer opsta, dan staat hij onmiddellijk naast me en kijkt me vol verwachting aan:  "wat staat er verder op het programma vandaag?" Wat ik ook doe, hij is er bij.  Binnen springt hij op de stofzuiger en buiten in de tuin gooit hij zijn speelgoed in mijn emmer of mand. Als ik echter aan mijn bureau werk, ligt hij achter me op een comfortabel tweezitsbankje. Er wordt ook dagelijks een potje gevoetbald en komt er bezoek dan wil hij in hun tas kijken, plastic draagtasjes betekenen voor hem cadeautjes, dus die rukt hij uit ieders handen.  Alle soorten piepattributen zijn welkom.  Hij kent meer dan 30 verschillende hondenspeelgoedjes van naam en maakt er 1 grote gooi- en smijtfilm van.  Het is een echt feestbeest waarvan ik heel veel hou, GRENZELOOS.........!

BLOEMBOLLEN IN HUIS.

In januari haal ik altijd mijn hyacinten, welke in november op de bollenglazen gezet zijn, uit de donkere koele kelder.  Dit geeft altijd een heerlijk gevoel van een nieuw begin.  Eind januari en in februari heb ik dan het voorjaar al in huis.

In maart, na de bloei, staan de glazen en vazen weer mooi te zijn in de open kast.

Op dit ogenblik bloeit de gestreepte Amaryllis, welke ik als bol van mijn jongste dochter cadeau kreeg.

MIJN MOORDMACHIENTJE.

Afgelopen week een paar kruiwagens goede compost onder uit de composthoop opgegraven en naar de kas gebracht. In de kas vermeng ik de compost met grond en vul hier grote potten mee, waarin ik mijn dahlia knollen ga voortrekken.
Naast de composthoop ligt ook nog een stapel takken van de bomen en heesters die voor en in de winter gesnoeid zijn en nu in de komende maand komt er nog veel meer bij, dus heb ik gisteren mijn favoriete moordmachine, de hakselaar, maar eens uit de schuur gehaald. Het is heerlijk weer en ik heb er zin in........
Nadat de berg weggehakseld is, valt mijn oog op het roestige olievat wat ook bij de composthoop staat, er steken nog stoelpoten van een kapotte stoel uit die - illegaal - verbrand moeten worden. Ha, het is windstil vandaag en ik ben hier nu toch bezig dus dan ga ik ook maar even lekker stoken.  Oude kranten, kartonnen dozen en nog meer rommel uit de tuin, alles wordt verstookt.  En als het vat afgekoeld is, gaat de as volgende week op de composthoop.
Ik heb nagenoeg een hele dag met deze klussen gevuld, het gaat ook allemaal niet zo snel, want ik word voortdurend geteisterd door Snarf, die een bal naar de hakselaar smijt en dan snel achter de kruiwagen kruipt. Gooien, gooien, gooien!  Als ik het niet meer doe, gaat hij op zoek naar andere attributen, er ligt altijd wel een speelgoed piepbeest op de veranda of in de tuin en hij probeert me daar dan mee te verleiden.

Al met al een heerlijke dag met veel voldoening door de opruiming. Er moet nog veel gebeuren maar er is een begin, het wordt weer lente.  Nu verlang ik naar een bad met oranjebloesem olie, want ik stink me daar toch naar rook.......

SNOEIWERK

De maand maart is de tijd voor de grote schoonmaak van de tuin.

Buddleja's worden teruggeknipt tot zo'n 30 cm. boven de grond, rozen worden gesnoeid en afgestorven plantstengels worden afgeknipt en naar de composthoop afgevoerd. Naast de composthoop heb ik een aparte berg met snoeisel wat verhakseld kan worden. 

Bij het snoeien van de rozen kwam ik in de oksel van het heesterroosje 'Kent' een lieve heersbeestjes echtpaar tegen met hun kroost. 

Het begin van de rozensnoei is er dus, maar ik ben nog lang niet klaar.

Er staan in totaal 120 stuks rozen in de tuin, die allemaal op een of andere manier gesnoeid moeten worden.