HELLEBORUS

Wat hebben mijn kerstrozen geleden van de vorst. Veel planten waren al tot bloei gekomen toen de vorst inviel, maar nu zijn er toch heel wat bloemen die niet meer overeind komen, jammer.  Vandaag al het lelijke blad weggeknipt.

EEN MOESTUIN IN HET GAZON?

Mijn eerste zaadbakjes staan lekker warm in de serre.  Ben benieuwd of alles opkomt, want het zijn hoofdzakelijk oude verzamelde zaden uit mijn zaaddoos.  Wat betreft zaden zijn mijn ogen altijd groter dan mijn tuin, er is zoveel moois en lekkers.
Het volgende is gezaaid : Cephalaria gigantea (vaste plant, heel hoog,
                                       transparant, lichtgeel en mooi.......)
                                      Asarina scandens 'Purple Blue'
                                      (een niet winterhard klimmertje)
                                      Asarina barclaiana
                                      (roze, ook een niet winterharde klimmer)
                                      Campanula medium
                                      ( Marietteklokje of kop-en-schotel, is tweejarig)
                                      Albizia lophanta (niet winterhard, wordt een flinke boom
                                      die binnen een paar jaar  niet meer in de kas past)
                                      Chabaud anjers
                                      (wit/rood gestreepte anjers, leuk voor de snij)
                                      Aubergine 'Violetta Firenze'
Nieuwe zaden              :  Lathyrus odoratus 'Royal Maroon'
                                      Lathyrus odoratus 'White Ensign'
                                      Lobelia Cascade mix (voor in de hanging baskets)
                                      Cherry tomaat 'Gardeners Delight'

Nu liggen er in mijn zaadkastje nog 44 andere soorten bloemen- en groentezaden klaar om te zaaien, maar ja waar moet ik de plantjes uitpoten?  Mijn toch niet bepaald kleine tuin van 1600 m2 staat na 23 jaar overvol met wat sier- en fruitbomen, heesters, heel veel rozen en veel vaste planten. Er moeten dus keuzes gemaakt worden of niet........
Want als ik nu mijn gras eens gedeeltelijk omspit...... Dan help ik wel mijn hele architectonisch verantwoorde ontwerp naar de maan. Mijn enthousiaste border collie zal het me ook niet in dank afnemen, zijn renbaan wordt aangetast.
Het gras is echter wel aan vernieuwing toe, want het is behoorlijk hobbelig door de vele mollen die ondergronds oversteken naar de vaart om te drinken en natuurlijk door de jaren heen menig molshoop in de tuin gemaakt hebben. Ik loop al 3 jaar met dit idee rond en kan nog steeds niet tot een besluit komen.  Heb dit ook al aan mijn tuinvriendinnen voorgelegd, maar zij klaren me voor gek, en toch houdt het me nog steeds bezig.  Ik wil eigenlijk ook wel een beetje provoceren tegen de gevestigde tuinregels.  Ik ben die keurige borders op kleur spuugzat, kan geen tuinkamer meer zien.  Bovendien als ik dit jaar de ene helft doe en volgend jaar de andere helft, kan ik het daarna ook weer keurig met gras inzaaien.  Heb ik gelijk een goede teeltwisseling voor mijn moestuin.

Zo zag het er vorige jaar mei uit, best goed eigenlijk, maar dit is nu precies het gedeelte wat ik wil omspitten, bemesten en er dan kroten, worteltjes en bonen in zetten met daartussen wat Dahlia's en..... misschien wel Afrikaantjes.

Nu ik de foto's zie, slaat de twijfel weer toe, wat zal ik doen???

MIJN GAZON, EEN RENBAAN

Eigenlijk hebben wij geen echt gazon maar brede graspaden rond een medaillon met smalle paadjes, buxushaagjes en rozen. Aan de buitenkant van het rondlopende graspad zijn borders op kleur: van wit/blauw naar geel, oranje, rood, paars, aubergine, lila en roze.  Deze brede grasbaan in combinatie met de smalle met buxus omzoomde paadjes zijn een eldorado voor Snarf de border collie.  Loerend op zijn bal tussen de haagjes en dan kruip door sluip door en/of een lange run, slippend en remmend in de bochten.  Het gras is dus verworden tot een modderbaan.  De moeilijkheid in het voorjaar is echter, hoe maak ik mijn gras weer toonbaar. Zonder Snarf geen probleem maar met Snarf een ondankbare taak. Afgezien van het normale mesten, moeten we verticuleren, egaliseren, rollen en heel veel opnieuw inzaaien en dan mag hij er echt een tijdje niet opkomen, de beste remedie is dan om maar even op vakantie te gaan, natuurlijk met hond.

WAT IS HIJ TOCH KNAP

ZO ZIET HET ER IN DE WINTER UIT
EEN RENBAAN

ONZE VICTORIAANSE KAS

Gisteren even door de zure appel heen gebeten:  de kas van binnen en buiten schoongemaakt met de hoge drukspuit. Een koud en vooral nat karwei, gelukkig had ik hulp van mijn man om de kas bovenop schoon te spuiten, dat viel niet mee met de ladder tegen de kas naast de roos moyesii 'Geranium', waar hij wel wat schrammen aan overhield.  Deze roos staat daar heerlijk luw in de knik van de kas, maar het is natuurlijk wel een lastige plek.  Ik poot namelijk alles vol, te pas of te onpas!

Nu is de kas dus zaaiklaar en kan het feest beginnen.

Vanmorgen mijn zaadkastje geinspecteerd en geinventariseerd.  Ik heb nog heel wat oud zaad liggen, wat ik eerst ga uitproberen of het nog kiemkrachtig is.  Ik zaai voor in bakjes en zet ze dan in mijn verwarmde serre. Morgen eerst zaaigrond kopen!

De sneeuwklokjes staan er weer fris bij.

VIOOLTJES

Alle soorten violen, wilde soorten, maar ook bijv. de grote 'Zwitserse Reuzen' horen bij de top van mijn favoriete planten in tuin en pot.
Neem nu het Maarts viooltje, een nietig plantje wat min of meer woekert in de tuin, de bloemetjes vallen nauwelijks op en van de heerlijke viooltjesgeur kun je buiten alleen maar dromen, want als ze bloeien in maart is het normaal gesproken veel te koud om iets van geur te bespeuren, misschien als je op de modderige grond gaat liggen.........
Hiervoor heb ik al jaren een oplossing:  In de winter een aantal plantjes uit de tuin oppotten in oude terracotta potjes en tijdelijk in de kas zetten.  Tegen de tijd dat ze gaan bloeien haal ik ze naar binnen en kunnen we optimaal genieten van de schattige bloemetjes met een heerlijke viooltjesgeur.

In januari zaai ik ook meestal al wat leuke soorten in bakjes in de serre, zoals de 'Jolly Joker' en de 'Irish Molly'. Bovendien verheug ik me nu al op de tijd dat ik weer potten en bakken vol met allerlei violen uit het tuincentrum ga zetten, maar dat duurt nog even want ik zeg altijd :   "Eerst de rozen snoeien en mijn eerste werkronde door de tuin, dan pas violen kopen".  Tot die tijd moet ik het doen met mijn verzameling viooltjes attributen die ons huis opvrolijken, waaronder diverse boeken, serviesgoed, zeep, parfum, een mooi blik, een koekjesdoos uit Italie, drijfkaarsjes, oude ansichtkaarten en mijn dochter brengt zelfs viooltjesthee, siroop, likeur, snoepjes en viooltjesbonbons mee van haar reizen.

DE TOVERHAZELAAR

Wat is de natuur toch grillig en wonderlijk!
Na een korte periode van strenge vorst en een beetje sneeuw, viel de dooi in en was het binnen twee dagen weer groen.  De sneeuwklokjes waar ik in januari al kleine boeketjes voor in een glas van maakte, lagen plat op de grond onder de sneeuw, en zie......ze zijn weer opgestaan, alsof er niets aan de hand was.  Zo ook de Helleborussen, ze lagen er voor dood bij, maar ook hiervan richten de knoppen zich weer fier op, met het blad komt het echter niet meer goed, maar dat knippen we een dezer dagen af en dan komen er weer prachtige nieuwe scheuten.

Wat betreft de Hamamelissen, had ik toch echt wel mijn twijfels.  Zij bloeiden al enkele weken en de bloemetjes zagen er gisteren nog verfrommeld uit.  Maar zie, vanmorgen bekenden ze toch weer wat kleur, de natuur staat voor niets.

Iedere tuinier met een beetje ruimte zou een toverhazelaar aan moeten schaffen, ze brengen kleur en geur in de tuin tijdens de donkerste maanden van het jaar. Ze houden van een niet te kalkrijke, bij voorkeur humeuze grond.  Het zijn wel vrij trage groeiers, dus snoeien is niet direct aan te raden. Het is echter heel verleidelijk om een tak voor in huis af te snijden, wat natuurlijk na enige jaren best kan.

Waarom wordt de Hamamelis eigenlijk toverhazelaar genoemd?

- omdat hij in de herfst prachtige herfstkleuren tevoorschijn tovert
- omdat hij in de winter bloeit
- omdat een extract van deze plant door de indianen toverkracht toegeschreven wordt
- omdat van het hout van de heester wichelroedes worden gemaakt.

Bij mij bloeit momenteel de Hamamelis ´Jelena´,  het is een varieteit die naar barones Jelena de Belder van Arboretum Kalmthout in Belgie werd vernoemd.  Het is een krachtig groeiende struik, zeer bloeirijk en
koperkleurig.

Hoewel ik de oranje en roodachtige soorten heel mooi vind, gaat er toch niets boven de gele soorten, die vallen veel meer op in de tuin.  Daarvan bloeit nu de lichtgeurende Hamamelis ´Arnold´s Promise´ met veel citroengele bloemen.

Wist je trouwens dat er veel soorten zijn die heerlijk geuren?

De Hamamelis mollis heeft een zoete zware geur, als van tropische vruchten. 

Hamamelis vernalis geurt, zoet maar pittig, niet ieders smaak. 

De Hamamelis japonica ´Zuccariniana´  heeft een frisse citroengeur. 

De Hamamelis intermedia cultivars hebben alle hun eigen geur, een combinatie van zoet, kruidig, koel, bedwelmend, verkwikkend enz. 

Ga eens naar een kweker en zoek je geur en je kleur, je zult verstelt staan!

EEN FIJNE WINTERWEEK

Een drukke maar heerlijke winterweek achter de rug.  Nadat het begon met vriezen, viel er ook wat sneeuw, jammer van het ijs maar wat waren er een mooie plaatjes in de tuin en de natuur te maken.

Snarf en ik genoten volop van onze ochtendwandelingen.  Op het ijs gaan vindt hij behoorlijk griezelig en eigenlijk houd ik hem er ook liever vanaf,  voor onze voordeur ligt een brede vaart met aan de overkant een drukke weg, dus als hij niet op het ijs gaat, kan hij ook niet op de weg komen.  

Ook bij de meren gaat hij liever niet op het ijs, hij zwemt hier immers bijna het hele jaar door dagelijks. Dat het water kan bevriezen, begrijpt deze slimmerik niet en vindt hij op z'n minst een beetje eng.  Na wat aandringen volgt hij me wel op het ijs, maar liefst blijft hij toch op de steigers en volgt mij boven over het pad i.p.v. zelf op het ijs te komen.                                                                                          

Snarf wil niet op het ijs.

De bal op het ijs kan ik niet weerstaan. 

Het eeuwige verstoppertje,
nu achter een vuilnisbak

Zonsopgang boven het ijs.

Doorkijkje naar de molen
tijdens onze ochtendwandeling.

.

Viburnum bodnantense 'Dawn'

Een nog bloeiede roos in februari 2012.           

En na de 'quality time' met Snarf, fotograferen, werken enz. bleef er gelukkig nog tijd over om te schaatsen!

IJS EN SNEEUW.......

Tja, nu is het toch nog gaan vriezen. Jammer van de sneeuwklokjes en Helleborussen, die er voor dood bij liggen.  De tuin was al zo ver, er bloeiden nog steeds rozen, enkele camellia bloemen en zelfs een enkele lenteklok die in de war was.  Omdat ik in mijn kas sinds 2 jaar niet meer stook, hebben we afgelopen zondag alle 7 manshoge Oleanders naar de kelder gesjord en nog eens 6 Agapanthussen die ook al zo groot zijn dat ze in cementkuipen staan.  Maandag weer in de kas gekeken en toch ook de olijf, citroen en laurier maar naar de serre gebracht en nog een aantal kleinere potten met Crocosmia's en ander spul.  
Verder wachten we maar af.
Voor mezelf vind ik het heerlijk, het is droog dus geen modderige border collie in huis, de zon schijnt en we kunnen komend weekend waarschijnlijk schaatsen. Mooier kan niet.  Gistermorgen om 8.00 uur al aan het water om de rood opgaande zon te fotograferen.  De meren waren deze ochtend pas dichtgevroren en er waren nog grote windwakken, wel fijn voor de vogels. Het was ook geen mooi ijs, maar ja goed genoeg voor de echte schaatsfanaat. Als je die wijde vlakte ziet, begint het toch zo te kriebelen.  's Middags met Snarf bij de ijsbaan gaan kijken, maar ook deze was nog niet open, misschien morgen?   Ik weet het niet,  het begint nu toch wel echt door te sneeuwen met echte grote vlokken.  Dat ziet er niet goed uit, maar het landschap wordt wel mooi en Snarf houdt ook wel van wat sneeuw.

                                   GLAD EN WIJD LIGT HET IJS                                      

JANNEKE STELT ZICH VOOR.

Na lang aarzelen, ben ik er toe overgegaan om mijn belevenissen in de natuur en in mijn tuin met de grappigste, liefste, slimste, snelste, allergekste en meest trouwe border collie Snarf, aan het papier toe te vertrouwen.

Ik woon in het buitengebied van een dorp in Zuid-Holland, langs een vaart in een aangenaam ogend oud huis, gebouwd in 1930 met rondom, naar randstedelijke begrippen, een flinke tuin.  De tuin bestaat uit een Victoriaanse kas, diverse borders, een medaillon met buxushaagjes en een zonnewijzer in het midden met daaromheen gras. Mijn favoriete bloemen zijn rozen, riddersporen, lathyrussen en alle soorten viooltjes.  Afgezien van mijn man, kinderen en kleinkinderen staat er maar één iemand boven de tuin en dat is onze Snarf.

Ik hou ervan vroege ochtendwandelingen te maken met Snarf in de regen, kou, storm of zon. Naast het spelen met Snarf met een bal, stok of knisperende plastic fles, genieten we samen van de frisheid van een nieuwe dag, de bomen, de weilanden en het water rondom ons met heel veel vogels, konijnen, dansende hazen, en incidenteel een vos.

Na mijn carrière als directie-secretaresse in de scheepvaart branche, houd ik me nu hoofdzakelijk bezig met eigen huis, tuin en hond en soms het ontwerpen van andermans tuinen.

Tuinieren is mijn grootste hobby. Het is heerlijk om te spitten, snoeien, zaaien en stekken en maaien en dan 's avonds moe maar voldaan weer met mijn neus in een tuinboek te duiken.