DE TUIN OP EEN DRUILERIGE NOVEMBERDAG - THE GARDEN ON A DRIZZLY NOVEMBER DAY.

Maakte vanmorgen, op weg naar de kippen, even wat foto's van de nattige, somber ogende tuin. Als je echter goed rondkijkt, klaart het in mijn verbeelding toch op. Alle schakeringen van groen, geel, rood en bruin zijn aanwezig, de ware herfstkleuren. Niet dat ik er echt blij van word maar toch, het is ook mooi.

On my way to the chickens I took this morning some pictures of the wet, dreary-looking garden. However, looking around it lightens in my imagination. All shades of green, yellow, red and brown are there, the real autumn colours. Not that it makes me really happy, but still, it's beautiful too.

De Ginkgo, die bekend staat om de mooie herfstkleur, staat er hier nog fier groen bij. De blaadjes beginnen nu voorzichtig geel omrand te worden, dat heeft ook wel wat. Waarschijnlijk zullen ze afvallen voordat ze helemaal geel zijn. Het is een treurvorm van de Ginkgo biloba de mooiste boom in mijn tuin, die kracht uitstraalt.

The Ginkgo, known for his beautiful yellow autumncolour, is still proudly green in my garden. The leaves are carefully turning yellow on the edges, nice too. Probably they fall off before they turn totally yellow.  It is a weeping form of the Ginkgo biloba the most beautiful tree in my garden, that exudes strength.

Op een vrij donkere plek tussen andere heesters vond ik nog een wonderschone tros bloemen van de roos Mozart, de laatste. De uitgebloeide trossen zitten vol kleine besjes, die ook van schoonheid getuigen op deze saaie dag.


On a rather dark spot between other shrubs I found this wonderfull cluster of flowers of the rose Mozart, the last one.  The faded clusters are full of small berries which also testify to beauty on this drizzly day.

De witte parels van de Cimicifuga simplex 'White Pearl' tonen na een lange bloei vermoeidheidsverschijnselen en worden langzaam maar zeker groen en vervolgens bruin, aan alles komt een eind.

The white pearls of Cimicifuga simplex 'White Pearl' show symptons of fatigue after a long flowering and are turning slowly but certainly green and then brown, everything comes to an end.

Zo blij dat de roos Pink Cloud nog iets van de voorbije zomer laat zien.  Zal ik haar afplukken om mee naar binnen te nemen?  Ach nee, we laten deze beauty op een natuurlijke manier verwelken.

So glad to see the rose Pink Cloud showing some beauty of the past summer.  Shall I pick her to take inside? Oh no, we let one of these last beauties fade away on a natural way.

November

Het regent en het is november:

Weer keert het najaar en belaagt

Het hart, dat droef, maar steeds gewender,

Zijn heimelijke pijnen draagt.

En in de kamer, waar gelaten

Het daaglijks leven wordt verricht,

Schijnt uit de troosteloze straten

Een ongekleurd namiddaglicht.

De jaren gaan zoals zij gingen,

Er is allengs geen onderscheid

Meer tussen dove 'erinneringen

En wat geleefd wordt en verbeid.

Verloren zijn de prille wegen

Om te ontkomen aan den tijd;

Altijd november, altijd regen,

Altijd dit lege hart, altijd. 

                     

                                J.C. Bloem

Vertaling door John Irons:

November

It's raining and it is November:

Autumn lays siege now to the heart

That sadly, though more wont than ever,

Endures its secret pains apart.

And in the room, where resignation

Sees daily life pass as it may,

From streets that speak of desolation

A bleak light falls at close of day.

The years pass by but never alter,

The difference will soon be gone

Between dim memories that falter

And what is lived and is to come.

Lost are the ways I knew of gaining

Release from time in earlier days;

Always November, always raining,

Always this empty heart, always.

                                     

                                       J.C. Bloem

Als laatste een doorkijkje naar het dijkje waar tussen pad en vaart Hortensia's hun gloed verliezen.

I finish with a glimpse to the dike where between path and canal Hydrangeas lose there glow.