EEN GROTE GROENE SABELSPRINKHAAN OP DE VERANDA - A GREAT GREEN BUSH-CRICKET ON THE PORCH

Eerst wil ik jullie allemaal bedanken voor de leuke en lieve reacties op mijn vorige blog over de kippenfamilie. Tot nu brengen ze me elke dag nieuwe verrassingen. Was ik er een paar kwijt, ik overal zoeken maar kon ze zo snel niet vinden en dacht het ergste. Maar nee, ze hadden de kas ontdekt, heerlijk onder de tafel in het slaapkamergeluk wroeten, weer een stukje terrein veroverd.

En wat is er de laatste dagen veel water naar beneden gevallen, de regenmeter was drie keer vol en liep nog over. Heb de millimeters niet geteld, eigenlijk wel jammer. Ging gisteren tussen de hoosbuien door even kijken bij het kippenhok met een bord met kruimels, hè, er was er niet één, liepen ze dan buiten met die regen. Ik midden op het gazon roepen 'tokkie, tokkie, tokkie' en daar kwamen ze letterlijk aangevlogen over de rozen en ander struweel. De hele bende had plaatsgenomen op de teakhouten tafel en stoelen onder het afdak achter de garage, lekker hoog, droog en fris, dat vonden ze klaarblijkelijk heel wat gezelliger dan de ook overdekte kippenren aan het hok. De beplanting vóór dit achterterrasje is hoger dan mijn 1.60 m, dus deze kippetjes zijn echte hoogvliegers, en kwamen precies terecht voor mijn voeten in en rond het bord met kruimels, wat een boeven.

First I want to thank you for the nice and sweet comments on my last post about the chicken family. Until now they surprise me each day with new antics.  After counting I missed a few of them so I searched everywhere but could not trace them that soon and thought the worst. But no, they had discovered the greenhouse which is always open in summer, cozy under the table scratching in the Soleirolia (mother of thousands, angels's tears).

The last few days we are overwhelmed by heavy rainfall. Gutters and drains were overflowed by the water. The rain gauge was overflowing and I emptied it twice, a shame I did not count the millimeters. Between the downpours I went out to the chickens yesterday to bring them crumbs but there was no one in the run or henhouse. Eh, were they out in the rain? I positioned myself in the centre of the lawn calling tokkie, tokkie, tokkie. And there they came, literary flown across the roses. The whole gang had put themselves on the teak table and chairs under the roof behind the garage, comfortable high, dry and cool, they obviously like that more than their own covered shelter and henhouse. The plants in front of that terrace is higher than my 1.60 m., so these chickens are real high fliers, and they exactly landed in front of my feet on and around the plate with crumbs, such a rascals.

Maar nu genoeg over de kippen. Op een zonnig moment zat ik even op de veranda en wat zag ik daar boven op een balkje onder het plafond: een joekel van een sprinkhaan.  Het is de grote groene sabelsprinkhaan (Tettigonia viridissima),  haha, die had ik nog niet op mijn veranda gehad.  Ik schatte dit exemplaar op ongeveer 8 cm. en dat klopt wel want ze worden zeker zo groot. Zonder vleugels zijn ze al meer dan 3 cm. en de vleugels zijn bijna twee maal de lichaamslengte.  De kleur is, zoals je ziet, overwegend gras groen met aan de onderkant wat geel en op de rug hebben ze een bruine streep.
Het zijn alleseters die als volwassenen graag insecten eten maar ook een ander sprinkhaantje niet versmaden.  Op de plek waar ik het dier ontdekte, zitten altijd veel spinnetjes. Je kunt maar beter geen beet van ze krijgen want ze hebben heel sterke kaken. Ze worden sabelsprinkhanen genoemd omdat de zogenaamde eilegboor van de vrouwtjes, als een zwaard uit het achterlijf steekt, dat is goed te zien op onderstaande foto.

Deze sprinkhaan heeft zich aan allerlei leefomgevingen aangepast en komt zowel in natuurgebieden als in tuinen en parken voor, maar als je ze zoekt en wil vinden dan heb je de meeste kans daartoe in ruige beplantingen met struiken en wilde kruidachtige gewassen, daar zitten ze op de bladeren of takken op meer dan een halve meter hoogte. Dus best bijzonder om een verdwaalde sabelsprinkhaan op de veranda aan te treffen.

Nadat het insect zich tergend langzaam had omgedraaid, vloog ze in golvende lijn naar de hulst die op 3 meter afstand van de veranda staat, of was het een soort grote sprong? Nee, ze kunnen korte stukjes vliegen of zweven.

Enough about the chickens. On a sunny moment I sat on the veranda and what was there under the ceiling: a whopper of a grasshopper.  It is the Great Green Bush-cricket (Tettigonia viridissima), lol, this one I had not yet had on my porch. I estimated this one about 8 cm. and that is correct because they are just as big. Without wings they are already more than 3 cm. and the wings are almost twice their body-length. As you see, the color is green as grass with some yellow and a brown stripe on their back.  They are omnivores who love eating insects but another grasshopper will taste nice too. At the spot  There always spiders at the spot I discovered the insect at the ceiling. You better avoid a bite of this bush-cricket because they have strong jaws.... In our country they are called green saber grasshoppers for the drill, laying the eggs of the females protrudes like a sword from the body. You can see this quite clear on above photo. 

The bush-cricket has adapted to all kinds of habitats and occurs in both natural areas and in gardens and parks, but when you are looking for and want to find them you have most chance in the rough with shrubs and wild herbaceous plants. They are sitting on leaves and branches on more than half a meter height.  So I think it's rather unique to find this Great Green Bush-cricket on my veranda.

After turning very slowly, she flew in a waving line to the holly on about 3 meters distance from the porch, or was it a big jump? No, they can fly very short distances.

In het weekend haalde ik nog wat bloemen in huis, waarvan ik ditmaal een eenvoudig drijvertje maakte. Het deed me even aan mijn oma denken toen ik nog klein was. Zij had altijd drijvertjes op tafel staan en dit keer legde ik de bloemen op een Leerdam glazen schaal die nog van haar is geweest.

Op het ogenblik heb ik aardig wat tinten rood en oranje in de tuin, dus nam ik weer wat donkere baccara rozen uit de kas, en verschillende dahlia's uit de tuin.

In the weekend I brought some flowers into the house. This time I made a simple floating flower dish. It made me think of my grandmother when I was a child. She always had floating flowers as a centerpiece on the table, so this time I laid the flowers in a dish of Leerdam glass which was hers in the distant past.