EEN SPOOKACHTIGE OCHTEND

Vanmorgen begon grijs, grauw en mistig.  Op onze wandeling genoten we van de intense stilte om ons heen, slechts verstoord door het geluid van een reiger die krijsend opvloog in de mist. Bomen doemden overal als spoken op. Dit is voor mij de echte herfst!

Spookachtige bomen

Snarf zal zich eens niet verstoppen achter één van zijn favoriete bomen.

Waar is mijn bal ?

Carpinus betulus, boom en blad.

Als we een uurtje later thuiskomen, begint het al wat op te lichten en zeker de witte Anemonen en de onderstaande Cimicifuga's vallen op.

Cimicifuga ramose, tegenwoordig Cimicifuga simplex matsumarae 'White Pearl'

Samen met de herfst anemonen, sluiten de zilverkaarsen het seizoen op een waardige, ingetogen wijze. De theatrale, iets gebogen dikke borstelachtige aren van de Cimicifuga die op rijk vertakte stelen staan,  verspreiden een aangename geur. Cimicifuga is een langzaam groeiende plant voor goede, niet te droge humusrijke gronden.  Het duurt wel een paar jaar voordat ze zich goed onwikkeld hebben, maar dan heb je een van de mooiste en edelste planten voor nazomer en najaar.

In de loop van de ochtend trekt de mist op en wordt het een prachtige dag.  Aantrekkelijk om even in de zon te gaan zitten maar ook een uitstekende dag om tuinwerk te doen.  Eindelijk kan ik dan 's middags mijn gras maaien.  Ik rooi een aantal grote varens die zich te snel vermeerderen, komt er weer een plekje vrij voor iets anders en haal een witte pompon dahlia uit de grond, waar ik zwarte en witte tulpen wil poten.
Er zitten nog mooie witte bloemen in de dahlia maar door de zwakke stelen hangen ze triest naar de grond.
Ik knip alles af voordat ik de knol uit de grond haal en zet de bloemen in een vaas in de serre.