WIE ZAAIT, ZAL OOGSTEN

Het is zomer en we profiteren nu volop van ons dit jaar aangelegde moestuintje in een gedeelte van het gazon. Ik moet toegeven het doet wel afbreuk aan het ontwerp van de tuin, maar een mens wil wel eens iets anders. Als ik er genoeg van krijg, is het heel simpel om volgend jaar weer gras in te zaaien, is ook de grond weer eens gelijk gemaakt want wij hebben hier wel veel last van mollen.
Ook de pruimenboom heeft ons weer een overvloed aan Opal pruimen gegeven. Jam maak ik er niet meer van want dat eten wij nauwelijks, maar wel compote voor in de diepvries.  Een paar weken hebben familie en vrienden meegenoten van pruimentaart en de rumpot  is weer gevuld voor de kerst. 

Ook hebben we de doperwten geplukt en gedopt.  Dat viel tegen, we hebben er 3 keer van kunnen eten. Toen ik weer wilde gaan plukken, waren er alleen lege doppen. Ik wist niet dat vogels in doperwten geïnteresseerd waren.

Sla hebben we volop in diverse soorten. Soms schieten ze door, ondanks dat ik slechts 4 plantjes tegelijk heb gepoot, bij het tuincentrum vandaan.  De gewone kropsla zaai ik zelf, kleine beetjes tegelijk in een bakje in de kas. Het zakje zaad wat ik heb, is al 2 jaar oud, maar ze komen nog goed op.  Sla zet ik nu in grote potten buiten bij de kas, in de volle grond werden ze door slakken opgegeten.

Rode bietjes, oftewel kroten, hebben we ook, de Egyptische platronde. Deze soort zaaide mijn opa vroeger ook al.  We hebben er al een paar keer van gegeten maar ze zijn nog erg klein. Zo worden ze gelijk een beetje gedund.

De gewone basilicum heb ik in potten in de kas en in de volle grond voor de tomatenplanten.  Dit kruid kun je in de zomer niet missen, bij talrijke gerechten te gebruiken, maar vooral voor mijn favoriete salade Caprese.  Buiten in de volle grond wordt het meestal niets, te koud en te nat, zelfs in de kas valt het dit jaar wat tegen. Maar als je het zelf zaait, heb je altijd meer dan genoeg.

Dit jaar eens kaneelbasilicum geprobeerd.  Dat is maar éénmalig, want het ruikt en smaakt niet lekker. De planten zien er wel aardig uit, wat steviger en mooie decoratieve rode stelen en nerven.

Dan de sperciebonen, Prelude, een voor mij oud vetrouwd ras.  Ondanks dat ik de bonen 14 dagen na elkaar gelegd heb, zijn ze toch bijna allemaal tegelijk goed.  Dus eten we bonen, bonen en nog eens bonen. Zo gaat dat meestal in een groentetuin,  ook zijn ze in de winkel nu ook goedkoop maar uit eigen tuin zijn ze  toch veel lekkerder.

Als je ze voor het eerst plukt, begin je met heel dunne lekkere boontjes, maar na verloop van tijd worden ze steeds dikker.

De lente-uitjes zijn ook goed, vanmiddag een bosje uit de grond gehaald.

De komkommerplant in de kas geeft een overvloed aan komkommers, dus hier kan ik de buurt van voorzien. 

Savooiekool, 3 planten zijn al goed en worden binnenkort gesneden. Normaal eten wij echter deze kool in de winter. Ga eerst maar eens naar een zomerrecept zoeken, want heb hier zo nog niet zo'n trek in.

En het allerlekkerst zijn de cherrytomaatjes "Gardener's Delight" uit de kas. Deze heb ik zelf in het vroege voorjaar gezaaid met als resultaat zo'n 40 plantjes. Dom natuurlijk, ik had de helft van het zakje moeten zaaien.  Een aantal planten staan keurig langs touwtjes opgebonden, de rest is een rommeltje in hele grote potten.  Toch doen deze het ook goed.  Afgelopen weken is het heel hard gegaan en kan ik heel veel tomaatjes plukken, ook de jongetjes (kleinkinderen) weten ze te vinden en snoepen ervan.

Het lekkerste heb ik voor het laatst gehouden, het dessert.

Wijngelei met rozenroom
Voor de wijngelei 1 dl water koken met 50 gr. suiker en een snufje kaneel. Direct van het vuur hierin 12 blaadjes voorgeweekte bladgelatine oplossen. Als het geleimengsel begint af te koelen, aromatiseren met 50 gr. acaciahoning, 1/2 dl calvados en er dan 4 dl. rode wijn aan toevoegen. Kleine vormpjes oliën en de wijngelei erin gieten. In de koelkast laten opstijven en opdienen met een saus die u maakt door 2 dl crème fraîche te vermengen met 2 el. rozebladsiroop en eventueel een scheut Crème de cassis. Op elk geleipuddinkje een versuikerde roos deponeren..
(dit is een recept uit het boek "De Smaak van Bloemen" van E. de Lestrieux)