zaterdag 29 december 2012

TERUGBLIK OP AFGELOPEN TUINJAAR

In januari 2012 vatte ik het plan op om een blog te gaan maken.  Al jaren schreef ik af en toe, hoofdzakelijk in de maanden januari en februari, stukjes over de tuin en over wandelingen in de natuur met  Snarf onze border collie.  Ik bleef echter steken in de wintermaanden, daarna had ik er gewoon geen tijd meer voor en vergat het.  Afgelopen januari gaf ik het schrijven vorm door een blog te beginnen met wat foto's erbij.  In eerste instantie was fotograferen bijzaak, maar in de loop van het jaar ben ik dat ook steeds leuker gaan vinden.  Het was aanvankelijk mijn bedoeling dit één jaar te proberen en vol te houden, nu is het jaar bijna om en ik had nooit kunnen bevroeden dat ik dit zo leuk zou gaan vinden.  Toen ik hiermee begon, had ik er nog weinig kaas van gegeten, ik volgde nauwelijks andere blogs en mijn blog werd natuurlijk ook door niemand bekeken laat staan dat ik volgers had.  Langzaamaan heb ik het allemaal een beetje uitgevonden, ik ging blogs van anderen lezen en volgen en ik kreeg zowaar ook volgers en commentaar. 

Inmiddels vind ik het enig om blogs van anderen te volgen en ben ook altijd heel blij met commentaar op mijn blog door mede-bloggers, het geeft zoveel extra energie om door te gaan met tuinieren, het allemaal nog mooier te maken, meer foto's te maken en het is zeker een stok achter de deur om te blijven schrijven, het hele jaar door.  Dus, ik heb besloten nog even door te gaan met  "Het Bloeiende Buitenleven".

Hieronder volgt een terugblik op het afgelopen tuinjaar en op mijn wandelingen met Snarf.


januari/februari/maart




april/mei/juni




Rozen in juni


juli/augustus/september




oktober/november/december



Ik wens iedereen in 2013 een 
Gezond, Gelukkig en Goed Tuinjaar!

zaterdag 22 december 2012

KERSTTIJD


Onze Helleborus niger, de kerstroos, bloeit nog niet in de tuin, daarom kocht ik er één voor op de tafel op de veranda. Ik laat de plant daar staan totdat ze uitgebloeid is en daarna poot ik ze in de tuin op een plekje met wat schaduw bij de heesters. Het liefst blijven kerstrozen ongestoord, jarenlang op dezelfde plaats staan. Ze zullen ons elk jaar dan van rond kerst tot in het voorjaar verblijden met prachtige grote witte bloemen met gele meeldraden.

De traditie om de huizen met "groenblijvers" te versieren als een symbool van het eeuwig leven in de donkere dagen rond kerstmis, dateert van vóór het Christendom en is verspreid over heel Europa en Azië. Daarom ben ik de Abies koreana in de tuin maar eens te lijf gegaan met de zaag.
Ik hou er niet van om te pas en te onpas bomen te snoeien maar de onderste takken van deze inmiddels vele meters hoge conifeer blokkeerden het brede graspad dus moesten er echt wat flinke takken af en uiteraard is kerst daarvoor een prima tijd.  De Abies koreana, zilverspar, wordt hier wel 15 meter hoog en groeit breed piramidaal op, in onze tuin is hij hard op weg om die hoogte te bereiken. De naalden zijn aan de bovenzijde glanzend frisgroen, de onderzijde van de naalden heeft twee witte strepen. De fraaie kegeltjes van 4 tot 7 cm lengte zijn vóór de rijpheid mooi violet-purper.

Bovenstaande foto maakte ik gisteren tijdens grijs regenachtig weer, de grote spar op de achtergrond is de Abies koreana en op de voorgrond bloeien er nog steeds enkele rozen, die zelfs hun blad nog niet geheel hebben verloren.


Nu heb ik dus een overvloed aan takken om mee te versieren, een tak aan de muur met schaatsen van mijn man, hij gebruikt ze toch nooit meer.  Kan ik er telkens naar kijken en hopen dat het gaat vriezen want ik vind het heerlijk om buiten over de meren te schaatsen. Wie weet helpt het wel als er al vast schaatsen op de veranda hangen.


Abies koreana takken in een krans om een windlicht versierd met wat rozenbottels uit de tuin.  Het oude rode dekentje lag al op de bank omdat mijn man die gebruikt over de voorruit van de auto als er nachtvorst voorspeld wordt, het bracht me op het idee het hertenkussen even uit de serre te pakken voor de foto, ik ga hier echt niet lekker zitten met dit koude natte weer.


Tegen de avond steek ik de waxinelichtjes aan op de standaard op het tafeltje naast de deur. Deze standaard, welke ik ooit op een rommelmarkt vond, staat op een heerlijk bed van zilverspar.


Binnen heb ik dit jaar een rare, kleine, brede en kromme kerstboom. Er zit een soort bocht in. Toch vind ik hem leuk, alleen om het feit dat ik hem heb overgehouden van vorig jaar.  Toen kocht ik een klein kerstboompje met kluit, waar overigens maar weinig wortels aan zaten.  Na nieuwjaar heb ik hem onmiddellijk op de meest vochtige plek in de tuin, achter de kas gepoot. Hij heeft het overleeft en is zelfs gegroeid alleen een beetje krom.  Het viel niet mee om hem uit de grond te krijgen maar het is gelukt, ben benieuwd of dit nog een jaar zal lukken.


Ik hou van rode glanzende kerstballen, maar ook van zilveren of gouden of alle kleuren. Ingetogen soberheid is niet bepaald mijn sterkste kant. Dit jaar zoek ik mijn mooiste rode ballen op uit de dozen.


O, en dan kom ik dat hert achter glas tegen, zo mooi, vorig jaar gekregen, die moet toch ook in de boom.


En vogeltjes die vind ik ook altijd zo leuk,  die mogen ook de boom wel in. Zo maak ik er vanzelf weer een allegaartje van.


Voor kerst gebruik(te) ik altijd zo veel mogelijk natuurlijke decoraties, hoofdzakelijk uit eigen tuin. Maar soms sla ik even door de andere kant op, fonkelend licht is op mijn pad verschenen in de vorm van een kerk met een koortje die kerstliederen zingen en een ijsdanspaartje zwierend op het ijsbaantje voor de kerk.........Ik keek er naar en was verkocht, ik kreeg het van Sinterklaas. Dit staat dus op een tafeltje in een hoek met op de achtergrond een Asparagusplant uit de kas en omringd met alweer Abies koreana.  's Avonds ontsteek ik de (disco)verlichting, het flikkert van wit, geel, roze, blauw, groen weer naar wit. De speeldoos-kerstliedjes kunnen we gelukkig uitzetten,  want na drie keer dezelfde riedeltjes wordt mijn man gillend gek.  Maar de schaatsertjes dansen echt, zo leuk.



Onderstaande kerstboom hangt voor het raam, maar voor de foto heb ik hem even tegen een witte muur gehangen.  Dit boompje is heel bijzonder want ik kreeg het nog voor mijn verjaardag van één van onze lieve vriendinnen, die erg goed in quilten en handwerken is. Het is gemaakt van groen en goudkleurige stof met glitters in het midden van elke driehoek.  Ook zijn er 20 lichtjes in verwerkt, elk lichtje vertegenwoordigt een persoon van onze groep die regelmatig bij elkaar komt. Ik hoop deze kerstboom tot in de lengte van jaren elke kerst voor het raam te kunnen hangen.


En Snarf slaapt rustig door!



IK WENS JULLIE ALLEN HEEL FIJNE KERSTDAGEN!


donderdag 13 december 2012

KLIMOP



Met klimop heb ik een haat liefde verhouding.  Het voordeel van klimop is dat ze bijna op alle plaatsen wil groeien waar andere planten niet gedijen.  Als bodembedekker onder bomen of op taluds is ze onovertroffen, zeker als je er voorjaarsbollen tussen poot, zoals narcissen, boshyacinten of sneeuwklokjes. Ook is ze ideaal als altijdgroene klimmer tegen oude muren, schuttingen of hekwerk. Klimop past in elke tuin van cottagetuin tot formele tuin, van wilde tuin tot minimalistische tuin.
Toch wordt hij door mij ook gevreesd, omdat hij na eenmaal te zijn aangeslagen een woeste groeier is. Het is voortdurend opletten en snoeien.  Op verschillende plaatsen heb ik diverse soorten klimop in de tuin, langs het water voor het huis, onder de hortensia's, onder bomen op moeilijk bereikbare plaatsen, tegen betongaas hekken en langs trapjes.  Het staat mooi groen, vooral in de winter;  maar juist in de winter als ik er soms naar kijk, breekt het angstzweet me uit. Dan zie ik in mijn dromen een huis overwoekerd met klimop, een tuin overwoekerd met klimop tot in de hoogste bomen. Ik droom er niet alleen van, maar ben ook overtuigd dat wanneer ik 2 tot 3 jaar niet regelmatig zou snoeien, dit echt gaat gebeuren. Help ik stik in de klimop!


De Hedera helix 'Arborescens', bloeit in september en kan in enkele jaren tot een flinke struik uitgroeien.



Het is moeilijk kiezen bij de klimop want er bestaan veel soorten en honderden cultivars met klein of groot blad, bijna ovaal of sterk ingesneden, in diverse tinten groen of bontgekleurd, met zwarte, gele of zelfs oranje bessen, sterk- of zwakgroeiend. De meest gebruikte klimop is de Hedera helix welke prima winterhard is.


Klimop heeft een rijke geschiedenis. Ze was al bekend bij de Egyptenaren, Grieken en Romeinen. In die tijd was het als een symbool van ongestoorde harmonie, eeuwigdurende jeugd en kracht.  Ook was klimop het symbool van de wijngod Dionysus of Bacchus die met klimopranken i.p.v. wijnranken werd afgebeeld.  Bij feestmaaltijden droegen de helden klimopkransen op het hoofd om het koel te houden en de hoofdpijn te verdrijven.




Klimop
Ik heb 'n tuin met dahlia's
met rozen en azalea's
maar ik volg met aandacht de klimop
die zoekt het altijd hogerop.
                                                                                              - Toon Hermans-


Ivy
I have a garden with dahlias
with roses and azaleas
but I follow with interest the ivy
which always submit the case to a higher place.
                                                                                                   -Toon Hermans-


Nog een leuke anekdote betreffende klimop komt voor in het middeleeuwse verhaal van Tristan en Isolde. Op de graven van hun beiden, die door de kerk waren gescheiden, groeide een klimoptakje. Deze werkten zich tegen de kerkmuur omhoog en verenigden zich boven op het kerkdak als symbool voor een tot boven de dood uitstijgende liefde.  Is dat niet romantisch?!



In de Victoriaanse tijd stond de klimop voor TROUW:   De klimop hecht zich vast rond bomen en blijft zelfs de boom trouw als hij wordt omgehakt. Dan valt de klimop ook en hij blijft zelfs de verdroogde stronk omhelzen totdat zijn eigen leven voorbij is.  Deze standvastigheid betekent pure liefde en echte vriendschap. Trouw was zeer belangrijk bij de Victorianen. Een populair cadeautje in die tijd was een vriendschapsbroche: kleine metalen staafjes, omwikkeld met klimop.
Ook speelt klimop een symbolische rol in Victoriaanse schilderijen.  In "The Long Engagement" van Arthur Hughes ontmoet een stelletje elkaar onder een boom waar klimop tegenaan groeit, dit betekent dat ze een lange verloving zullen hebben.




Er is ook een schilderij van Philip Calderon, "Broken Vows",  waar de klimop een heel andere betekenis heeft. Een vrouw ziet door een gat in een hek hoe haar geliefde flirt met een ander meisje en haar verleidt met een rozenknop. Tja, dan stelt trouw niets meer voor.




 In het leuke boekje "De Vreugde van het Landleven" van Edith Holden, staat het volgende klimop gedicht :


De klimop zendt 
Zijn groene rank
O'er de grond
Van boom tot boom;
Of zendt de rank
Met willekeur
Langs iep en es en els omhoog.
En rondom de stam
Een netwerk weeft,
Fantastisch; elke tak met blad,
Divers van vorm, kronkelt versierd
Met half gevormd'
Knoppen bleekgroen.
Van onze bloemen is klimop
Een van de laatst' en hij vertoont
Zijn bleke bloem en rijpt zijn zaad
Zo zwart en glimmend, en hij voedt
Blind voor het vriezend winterweer
De kleine vogels met zijn gift.
De klimop, schoonste plant die op
Nabije bomen, stam en tak
Bedekt met bladeren vol glans
En zeer hardnekkig kronkelend
En 't anders naakte bostoneel
Bedekt met kleding
Fris en groen. 
                                                                                            -Bishop Mant-




En hier dan "De Vreugde van het Landleven"  naast mijn eerste kerststuk wat we gisteren met de tuinclub maakten alvorens we aan onze gezellige Kerstlunch begonnen. (Pa is weer wonderbaarlijk opgeknapt, hij heeft kennelijk vele engeltjes, dus we gaan de kerstversieringen voor de dag halen)


vrijdag 7 december 2012

SNEEUW ROZEN

Sinterklaas is nauwelijks naar Spanje vertrokken of koning winter slaat toe.  Wat een week!  5 december traditioneel pakjesavond met kinderen en kleinkinderen verliep zoals altijd gezellig.  Maar nadat iedereen naar huis was vertrokken en mijn man en ik nog even lekker voor de kachel zaten, ging de telefoon.  Mijn 92 jarige vader was in het ziekenhuis opgenomen, niet zo best, dus een groot gedeelte van de nacht daar doorgebracht en waarschijnlijk zullen mijn moeder, zus en ik daar komende tijd nog veel tijd doorbrengen, triest, maar het is niet anders. 
De volgende ochtend hagelde, sneeuwde en regende het later.  Vandaag 7 december is er ook in het westen van ons landje aardig wat sneeuw gevallen.  Gisteren en vandaag  's morgens eerst wat foto's genomen van de besneeuwde rozen in de tuin. 


Rosa "The Fairy"



Rosa "Ingrid Bergman"


Rosa "Graham Thomas"


Rosa "Rhapsody in Blue"


Rosa "Pat Austin"


Rosa "Glamis Castle"


Rosa "Schneewittchen"


Rosa "Scharlachsglut" bottels