Na een blogstop van meer dan een half jaar, is het moeilijk om weer te beginnen en er de gang in te krijgen. Deze buiige zondag is een prima moment om een eerste poging te wagen.
De vijf blogboeken die ik wilde maken, zijn nog steeds niet af, tot nu toe is het bij de eerste twee delen gebleven, de rest volgt ooit nog, hoop ik.
De hoofdrede dat ik gestopt was, was de ziekte van mijn man, bij wie november 2016 alvleesklierkanker werd geconstateerd. Na een zware operatie in december die helaas niet het beoogde resultaat had, hebben we van verdere behandeling afgezien. Dit is een ziekte waar de meesten binnen afzienbare tijd aan overlijden. Zo ook hij, op 24 mei is hij overleden, na een half jaar waarin hij nog zoveel mogelijk heeft gedaan en gezien, maar het was gewoon te kort. We gingen op korte vakanties en thuis ging hij van klus naar klus tot op de een na laatste dag van zijn leven.
Eén van zijn projectjes was het kippenhok. De keet die er voor diende werd ingericht en hij maakte er een ruime ren achter. Toen hij hiermee klaar was, werden rap sabelpoot krielkipjes en een haan aangeschaft. Het kippenfeest kon beginnen. Na een paar weken zaten er 3 kippen in één nesthokje op 18 eieren te broeden......help. We besloten dit voor één keer toe te laten, dit wilde hij nog meemaken.
De eerste eieren kwamen op 25 mei uit, 1 dag na zijn dood. Twee dagen later liepen er 12 kuikentjes in het hok.
Toen miste ik één van de andere kippen, na lang zoeken ontdekte ik haar onder de keet achter een wiel. Zij zat daar ook te broeden maar ik kon er niet bij. Na weer een paar weken had ik er weer 7 kuikentjes bij.
Help.....dit is.het begin van een kippenfarm, maar ik ben zuinig op mijn eerste kuikens. Zij zijn een levende herinnering aan mijn geliefde man.
After a blogstop of more than half a year, it's hard to start over and get in on it again.
This rainy Sunday is a good moment to give it a first try.
The books I wanted to create from five years of blogging, are not yet finished. I've done two volumes, the others will follow once, I hope.
The main reason I stopped blogging, was my husband's illness, pancreatic cancer was found in November last year. After a major surgery in December which did not have the intended result, we refrained from further treatment. This is a disease most of the patients are dying of. So did he, on May 24th he passed away after half a year of surviving, seeing and doing as much as possible, the time was far too short. Until the last days of his life he tried to enjoy life with some short holidays and lots of chores at home. One of his projects was the henhouse. The unit was reconstructed and he created a spacious outside run. When finished, hens and a rooster were purchased rapidly. So we were ready to start a chicken party. After some weeks three hens were brooding in one nest-box on 18 eggs.......help. We decided to leave them for once, F. still wanted to experience this. The first chicks appeared on May 25th, one day after his death. Two days later there were 12 chicks around the mother in the loft. Then I missed one of the other hens, after a long search I saw her underneath the unit behind a wheel. She was brooding too, but I could not reach her. After another 3 weeks there were 7 more chicks.
Help.......this is the start of a chickenfarm, but......I'm careful with my first chicks. They are a living memory to my beloved husband.
Hè, hè, het is me min of meer gelukt mijn treurige verhaal op papier (de computer) te zetten. Van nu af aan probeer ik er weer voor te gaan en zullen jullie niet alleen bestookt worden met tuinverhalen, maar ook met kippenverhalen.
Pfffft, more or less I managed to put my sad story on paper (the computer). From now on I will go for it again and I shall not only bombard you with garden or nature stories, but also with chicken stories.
