dinsdag 18 september 2012

DIERENVERDRIET

Prinsjesdag doet me aan die derde dinsdag in september enkele jaren geleden denken.

Op een mooie zondagavond in juli kwam onze 15 jaar oude rode kater Reinaard niet eten. Vreemd, dat gebeurde zelden, maar misschien lag hij ergens in de tuin nog lekker in het avondzonnetje te slapen. De volgende ochtend nog steeds geen Reinaard, dat was toch wel heel vreemd. Ik de tuin rond en maar roepen: "Reinaaaaard, Reinaaaaard.....", geen reactie. 's Middags en 's avonds weer tuin en omgeving afgezocht, luidkeels zijn naam roepend. Maar Reinaard was spoorloos verdwenen.


Dinsdagochtend eerst op stap met Snarf, de border collie. Toen we weer thuis waren gekomen, commandeerde  ik balorig maar dringend  mijn harige vriend: "Snarf zoek Reinaard".  Hij keek me aan en ging de tuin in, ik liep nog even naar de kas zoals elke ochtend na de wandeling. Enkele ogenblikken later kwam Snarf opgewonden naar me toe in de kas, hij maakte me duidelijk dat ik met hem mee moest komen. Ik ging mee, we liepen terug. Bij de serretrap stopte hij abrupt, stak zijn neus onder het grove blad van de Hosta sieboldiana 'Elegance' en keek me aan.  Ik keek ook onder de Hosta, en ja, daar lag Reinaard......dood!


De dagen er voor was ik minstens tien keer hier langs gelopen en Snarf trouwens ook, maar de kat lag onder de grote bladeren verborgen. Hij zag er nog goed uit, had niet gevochten, maar was gewoon overleden, waaraan of waarom weten we niet.  Wat ik wel weet, is dat Reinaard op de dag van zijn verdwijning 's morgens op het bordes van de serretrap heerlijk in de warme zon lag. Dat deed hij wel vaker, als het heet was bleef hij lekker bakken in de zon en als het goot van de regen, bleef hij ook gewoon buiten zitten totdat we hem letterlijk als een verzopen kat binnen lieten. Wellicht is hij bevangen door de hitten en zocht verkoeling onder de Hosta, wat hij niet heeft overleefd, we zullen het nooit weten.


Snarf heb ik toen even binnen gedaan en Reinaard begraven op een rustige plek achter in de tuin. Merkwaardig is dat het leek alsof Snarf het begreep. Reinaard was toch een vriend, in elk geval een huisgenoot van hem. De kat bracht de nacht altijd buiten door en als hij 's morgens binnenkwam begroetten hond en kat elkaar door even met elkaar te neuzen.


Bijna twee maanden later, hadden we weer zo'n voorval.  Onze Mollie, tweelingzus van Reinaard, kwam 's morgens om half 8 niet binnen. Mollie bracht de nacht altijd binnenshuis door. F, mijn man liet ze dan 's morgens vroeg buiten en ik liet haar een uurtje later weer binnen.  Maar op een dag zat ze niet op de veranda, en dat was echt uitzonderlijk want Mollie was er altijd!  Ik riep : "Mollieeeee, maar geen Mollie te horen of te zien. Nu wist ik dus wel wie ik in moest schakelen : Snarf!
Ik keek hem aan en zei "zoek Mollie".  Hij begreep het direct en ging aan de slag. Met zijn neus eerst in de lucht en daarna langs de grond ging hij richting voortuin, dook daar onder de hortensia's waar hij lang rondsnuffelde en er weer onder vandaan kwam. Daarna begon hij weer van voor af aan, terug naar de veranda, over het pad naar de voorkant en weer onder de hortensia's. Ik kroop ondertussen ook maar tussen en onder de grote groep hortensia's, maar geen Mollie te vinden. We hebben de hele tuin afgekamd en langs de kant van de vaart gespeurd maar zonder resultaat.  Toen hebben we het maar even opgegeven en tot de orde van de dag overgegaan.


Met lunchtijd nog eens samen gezocht, weer eindigde zijn speurtocht onder de hortensia's.
Het was de derde dinsdag van september, Prinsjesdag, en Snarf en ik posteerden ons voor de televisie, om de gouden koets met de Koninklijke familie en de hele entourage, o.a. de extravagante hoeden te bewonderen en de troonrede aan te horen. Snarf lag er verslagen bij, alsof hij begreep dat er iets met Mollie aan de hand was.


Toen 's avonds F. thuiskwam en ik vertelde dat Mollie er niet was, gingen we nog maar eens rond. Snarf weer direct naar de hortensia's in de voortuin. Plotseling hoor ik hem janken en piepen, hij stond op de vlonder bij de vaart tegenover de hortensia's. Snel er naar toe, en ja, daar lag Mollie half onder de vlonder, ze was verdronken.  Hoogstwaarschijnlijk is ze 's morgens op de waterlelies in de vaart gesprongen waar dikwijls kikkers op zitten en is ze niet meer uit het water kunnen komen door de hoge beschoeiing op die plek langs de vaart.  Een afschuwelijk einde voor Mollie.  F. heeft Mollie naast Reinaard begraven en we waren allemaal heel verdrietig, niet alleen omdat ze er niet meer was maar nog meer om het feit hoe ze aan haar einde was gekomen.

Met dit verhaal wil ik nog maar eens zeggen, hoe slim, intelligent en trouw Snarf, en border collies in het algemeen, zijn.





13 opmerkingen:

  1. Wat een triest verhaal,Janneke.
    Maar wat is Snarf een kanjer,zeg.
    Hij voelde haarfijn aan,wat er van hem verlangd werd.
    En je foto's zijn prachtig,van het lieve stel.

    Groetjes Ans

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een droevig verhaal en een trieste herinnering.
    Maar wat een intelligente en trouwe Snarf!
    Lieve groet,
    Marian

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Jeetje Janneke ik zit hier met een brok in mijn keel als ik dit lees.Je hebt in je reactie's bij mij al laten weten hoe jij je katten mist,maar wat een verdrietig verhaal is dit!Maar wat mooi dat Snarf je de weg gewezen heeft waar de poezen waren en jij je zijn een plekje hebt kunnen geven,Een lieve en heel slimme hond!!
    Lieve groet Elisabeth

    BeantwoordenVerwijderen
  4. What a sad story and what a clever dog your Snarf is

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat een verdrietig verhaal. Maar ik kan mij voorstellen dat deze gebeurtenissen op prinsjesdag weer naar boven komen. Het is toch eigenlijk bijzonder dat Snarf heeft begrepen wat je bedoelde. Ondanks alles toch een fijne avond gewenst Janneke.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wij hadden vroeger thuis een schotse collie. Toen mijn jongste broertje ongeveer anderhalf jaar was en kon lopen, hadden mijn ouders in de zomer een stuk van het erf afgeschermd zodat mijn broertje veilig kon rondlopen. We woonden nl.langs een kanaal. De hond was altijd bij hem en beschemde hem. Mijn broertje lag af en toe bovenop hem te slapen en kon alles met hem doen. Dat beschermen ging zover dat mijn moeder amper bij mijn broertje kon komen. Eens was mijn broertje ontsnapt omdat iemand het hekje had open laten staan, en de hond heeft net zo lang hard geblaft totdat mijn moeder erop afkwam.
    Maar dit was een verdrietig verhaal over jullie poezen. En op zo'n specifieke dag vergeet je dat ook nooit meer!
    Fijne avond!

    Lieve groet,
    Gerry

    BeantwoordenVerwijderen
  7. So sad Janneke, Snarf must miss his friends too. We have kept a few cats over the years as well, i hate it when they disappear, cats always do that when they are sick or dying. Snarf looks like he is enjoying that lie down on the lounge, with a big grin on his face.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Inderdaad een droevig verhaal en een triestig einde voor Mollie en Reinaard.
    Snarf is een slimme prachtig hond, die heel goed begrijpt wat zijn baasjes van hem verlangen. Een mooie ode aan Snarf...

    Liefs
    Marieke

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Weet het die borders zijn zo slim, hebben maar een half woord nodig. Wel een triest verhaal over je katten, altijd zo erg als je niet precies weet wat er is gebeurd voor ze dood gingen. Had boef mijn vorige hond ook met een gekke kop gezegd let op de hamsterkooi, terwijl ik het raam zeem. Maar dat die onze kitten onder de stoel weg trok omdat die aan de kooi zat liep niet goed af met die kitten, rugje beschadig door de stoel rand waar boef hem langs trok. Lang hebben onze jongens het boef kwalijk genomen, maar ja ik had beter moeten weten dat boef ook luisterde naar wat je vroeg..................gr.Conny

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Reinaard en Mollie hebben een mooi herdenkingsplekje in de tuin gekregen. Altijd vervelend om je huisdieren te moeten missen. Slimme Snarf dat hij ze heeft gevonden. Bijzonder vind ik het altijd hoe dieren dat aanvoelen. Ze voelen en begrijpen veel meer dan wij mensen denken. Mika kan ook zo op z'n rug liggen. Lieve groet, Annet

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat een triest verhaal, maar wat een slimme hond is Snarf Jannke!

    Fijne avond,

    Madelief x

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Hoi Janneke, een dag vol herinneringen dus voor jou! Snarf is een heel bijzondere hond net als alle border collies. Je kunt echt met ze praten, zonder dat je hun naam noemt weten ze dat je het over ze hebt, enz. enz. Ik was getroffen door de foto die je plaatste van de stoel met Snarf erin. Ik heb precies zo'n foto, bijna dezelfde stoel met ook een grand foulard en daarop Bo en Fiep: http://balsemien.blogspot.nl/2010/02/even-de-kamer-uit.html. Ik snap dat je je op zo'n dag als prinsjesdag verdrietig voelt om je lieve poezen...

    BeantwoordenVerwijderen