Zondagmorgen, het is fris buiten en eindelijk.........na een sombere week met heel veel regen, schijnt de zon bij temperaturen rond het vriespunt. Na mijn wandeling met Snarf doen we even een rondje tuin, maar de tuin treurt. Tussen de hortensia's staan plassen water, mijn laarzen soppen in het gras, een vroege bloem van een camellia is gevallen op de dikke laag blad van een magnolia. De schoenlappersplanten laten hun kopjes hangen door de plotselinge temperatuurdaling. Als het nu gaat vriezen krijgen de planten het moeilijk, ik hoor ze al zuchten en steunen. Zij houden niet van natte voeten in combinatie met vorst.
Sunday morning, it's cold outside and at last.......after a sad week with lots of rain, the sun is shining at temperatures around freezing point. After my walk with Snarf we do a round in the garden, but the garden is sad too. Between the hydrangeas are pools of water, my boots are dipping in the grass, there is an early flower of a camellia fallen on the thick layer of magnolia leaves. The bergenias droop their flowerheads by the sudden drop in temperature. When it starts freezing now, plants will get a tough time, I hear them sighing and wiling. They hate wet feet combined with frost.
Er was één gezellig lichtpuntje afgelopen week, woensdagmorgen kwam onze tuinclub bijeen om nieuwe plannen te smeden voor dit jaar, ons zilveren jubileum want dit jaar bestaan we 25 jaar!
En dan natuurlijk vanmorgen, er bloeide weer een Iris reticulata in de tuin, het derde bloemetje al in twee weken tijd, dat maakt me blij.
There was one light in the darkness last week, on Wednesday morning our gardenclub came together to make new plans for this year, a silver jubilee as we exist 25 year! And then of course this morning, a blue Iris reticulata was blooming in the sunny garden, the third flower in two weeks, that makes me happy.
Voor sommige dingen hebben we wel wat meer kou nodig, zoals de groene luizen die zich te goed doen aan late, of zijn het vroege knoppen van rozen. Ja, die luizen kunnen we missen......
For some things we need more cold, as the green aphids feasting on late, or early rosebuds. Yes, these aphids we can miss......
Intussen ligt Snarf zich al op te warmen en een beetje te soezen bij de houtkachel. Hij begint merkbaar oud te worden. hij wil nog alles en begint de morgen enthousiast maar hij slaapt veel meer en is nu echt stokdoof. Wellicht is hij ook bedroefd, border collies zijn zeer gevoelige honden, toen er een aantal jaren geleden één van onze poezen dood ging, was hij dagen van slag. Afgelopen maandag overleed mijn vader, Snarf ging regelmatig mee naar het verpleeghuis en begreep dat er iets niet pluis was. Met de kerst was hij daar voor het laatst en hebben we hem nog opgetild zodat pa hem kon zien, hij vroeg altijd naar Snarf. Daarna ging het snel achteruit met pa, maar hij wilde zijn 96ste verjaardag op 5 januari nog halen. Dat is hem gelukt, we hebben die dag met z'n allen nog een toost op hem uitgebracht en daar genoot hij zichtbaar van en hij zei het ook, heel bijzonder voor hem.
Op 11 januari overleed hij en afgelopen vrijdag is hij begraven na een lang en goed leven, met enkele moeilijke laatste jaren. Het was een besloten maar mooie begrafenis, waarbij zijn klompen en een houtsnijwerkje van zijn vroegere hond Max mee begraven werden.
- Dad when he was a young boy on his horse -
- with his school friends, he is the tallest on the right -
Hier mijn ouders op hun trouwdag vlak na de oorlog. Volgens mijn moeder was er geen geschikte witte stof voorhanden voor een trouwjurk. Daarom een donkerblauwe jurk van een soort voile met fluwelen kersen erop, die stof hadden ze nog in de kast van voor de oorlog.
Here my parents on their weddingday just after the war. According to my mother she had no white weddingdress because there was no suitable fabric. She wore a navyblue dress with velvet cherries, the fabric was still in the cabinet from before the war.
Pa laat één van zijn koeien drinken voor ze de ring ingaan op een tentoonstelling.
Dad with one of his cows on a cattle show for a drink before going on stage.
Met zijn zestigste kwam hij in de gelegenheid om zijn boerderij te verkopen, er was inmiddels al een gedeelte van het land onteigend door verstedelijking en kreeg hij ruimschoots de tijd voor andere dingen, zoals heel veel reizen, tuinieren en tekenen. Dit tekenen veranderde snel in houtsnijden uit boomstammetjes. En hij heeft heel veel gemaakt........
Dit is de Ark van Noach, die heb ik al enige jaren geleden van hem gekregen en heeft al eens op mijn blog gestaan. Hij heeft er meer dan 100 verschillende dieren bij gemaakt, de ark staat mudvol. Op de eerste verdieping bij de boerderijdieren zie je een hondje met een witte bles, borst en kraag, dat hebben we aan pa meegegeven, samen met de klompen die één van zijn kleinzoons had.
When he was sixty he got the opportunity to sell his farm, in the meantime a part of his land was already expropriated by urbanization and there was suddenly plenty of time to do other things, like traveling over the world, gardening and drawing. The drawing changed rapidly in woodcarving from tree trunks. And he has made a lot of things.....
This is Noah's ark he gave to me some years ago and was already once on my blog. He made more than 100 different animals, the Ark is brimming. On the first floor you see a dog with a white blaze, chest and collar, this carved dog he took with him in his grave together with the wooden shoes one of his grandsons had.
Dit is het meest 'foute' stuk wat hij ooit heeft gemaakt, tezamen met een engel voor een kerststal, dat was ook een griezel. Hij was namelijk heel goed in dieren uitsnijden maar mensen werden altijd een lachertje, de verhoudingen klopten nooit, want wie zou dat nu zijn hierboven....... Dat ben ik........met mijn drie katten en een schaal kattenvoer. Eén van onze poezen zat altijd in mijn nek. Hoe vinden jullie mijn armen, mijn hoofd, gezicht, haha. Ja, jullie denken misschien wel dat ik er echt zo uit zie, zou kunnen, jullie kennen me niet.......haha. Desalniettemin is het één van mijn favoriete stukken en staat het tussen de planten in het raam in de serre.
This is the most 'false' piece my dad ever created, together with an angel for a nativity scene, who also was a creep. He was namely very good in carving animals but not in carving human beings, they always were laughing stock, they were always out of proportions, who do you think that is here above......that's me.....with my three cats and a dish with catfood. One of our cats was always sitting on my neck. What do you think of my arms, my head, face, haha. May be you think I look like that, should be possible, you don't know me...... haha. Nevertheless, this is one of my favorite pieces and stands between the plants on a windowsill in the conservatory.
My father only a few years ago, he drove a car until he was 93.
Tuinbeelden behoren ook tot mijn collectie. We zullen hem nooit vergeten, onmogelijk, huis en tuin zijn 'signed all over', zoals ze in antiekwinkels of veilingen zeggen over stukken die niet gesigneerd zijn, maar duidelijk van een bepaalde kunstenaar zijn. Mijn vader heeft zijn objecten echter altijd gesigneerd met zijn initialen.
Garden ornaments are also in my collection. We'll never forget him, impossible, home and garden are 'signed all over' as they say in antique shops and auctions about unsigned pieces, but obviously of a certain artist. However, my father always signed his objects with his initials.
